Το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου...








Το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (7/5/1945)

Απρίλιος του 1945. Κανείς δεν μπορεί πλέον να σώσει το Βερολίνο. Ούτε ο Ζίγκφριντ, ο άτρωτος ήρωας, ούτε ο Βόνταν (Οντίν) ο πολεμοχαρής θεός της γερμανικής μυθολογίας. Όπως το έπος των Νιμπελούνγκεν (των Παιδιών της Ομίχλης) τελειώνει μέσα στις φλόγες της πυρπολούμενης Βαλχάλας, έτσι και το αιματοβαμμένο ναζιστικό δράμα τερματίζεται μέσα στην πύρινη λαίλαπα που σαρώνει το ερειπωμένο Βερολίνο.Ηπαλιά πρωσσική πρωτεύουσα, από τα σπλάχνα της οποίας ξεχύθηκε η απαίσια κόλαση που κάλυψε, επί έξι χρόνια, την Ευρώπη, γνωρίζει τώρα, με τη σειρά της, την δική της φριχτή δοκιμασία. Βυθισμένη στο χάος και στον όλεθρο.Ανθρώπινο ράκος, στα 56 μόλις χρόνια του, ο κάποτε πανίσχυρος Φύρερ, σέρνει τα βήματά του, στο υπόγειο καταφύγιο της Καγκελλαρίας. Έχει κοντά του τον Γκαίμπελς, τον Μάρτιν Μπόρμαν και άλλους πιστούς συντρόφους. Όχι, όμως, τον Γκαίρινγκ και τον Χίμμλερ. Τα δυό πρωτοπαλλήκαρά του τον έχουν εγκαταλείψει!Η προδοσία. Ο αρχηγός της Λουφτβάφφε έχει απομακρυνθεί από το βομβαρδιζόμενο Βερολίνο. Για την ασφάλεια, εν τούτοις, του οποίου είχε προσωπικώς εγγυηθεί: «Αν έστω και μια βόμβα πέσει στο Βερολίνο, να μη λένε πια Γκαίρινγκ, αλλά... Μάγιερ»! Δήλωση υπερφίαλη καρυκευμένη με αντιεβραϊκή ειρωνία!Από το Μπερχτεσγκάντεν, στο οποίον έχει καταφύγει, θα εκβιάσει, στις 23 Απριλίου, τηλεγραφικώς τον αρχηγόν του, απαιτώντας να του παραδώσει την εξουσία.Την ίδια μέρα, στην άλλη άκρη της Γερμανίας, στο Βορρά, στις ακτές της Βαλτικής, στη Λυβέκκη, ο Χίμμλερ θα συναντηθεί στο σουηδικό προξενείο με τον κόμητα Φόλγκε Μπερναντότ.
1Θα του ζητήσει να μεσολαβήσει ώστε, ο Αϊζενχάουερ να δεχθεί την μερική παράδοση των γερμανικών δυνάμεων του Δυτικού μόνον Μετώπου, ενώ οι μάχες, στο ΑνατολικόΜέτωπο, εναντίον των Σοβιετικών θα συνεχίζονται. Η πρόταση ισοδυναμεί με χωριστή ειρήνη και γι’ αυτό θα απορριφθεί από τον Αϊζενχάουερ. Προς μεγάλην ενδεχομένως απογοήτευση του Τσώρτσιλ.
2Η προσπάθεια του Χίμμλερ δεν είναι, βεβαίως, απαλλαγμένη από ιδιοτέλειαν και καιροσκοπισμόν. Επιχειρεί, ερχόμενος σε επαφή με τους Συμμάχους, να εμφανισθεί ως υποψήφιος ηγέτης της μεταχιτλερικής Γερμανίας.Σε μια έξαψη οργής, ο Χίτλερ, θα αφαιρέσει από τους δυό «προδότες» όλα τα αξιώματά τους και θα ορίσει, ως διάδοχό του, τον ναύαρχο Νταίνιτς (Karl Doenitz).Αναμένοντας το μοιραίον. Στο ζοφερό περιβάλλον που επικρατεί στο υπόγειο καταφύγιο της Καγκελλαρίας, η είδηση του θανάτου του προέδρου Ρούζβελτ (12 Απριλίου) θα προκαλέσει ένα ξέσπασμα πρόσκαιρης χαράς και ανακούφισης.Αντιθέτως, με λύπην θα πληροφορηθεί ο Χίτλερ, δυό μέρες πριν από την αυτοκτονία του, την εκτέλεση του Μουσσολίνι (28 Απριλίου). Του Μουσσολίνι ο οποίος τον είχε στηρίξει, αποφασιστικά, τις κρίσιμες ώρες του «Ανσλους». Όταν τα γερμανικά στρατεύματα προήλαυναν στην Αυστρία και κατελάμβαναν τηνΒιέννη (11 Μαρτίου 1938). Η ενσωμάτωση της Αυστρίας δεν θα είχε επιτευχθεί αν ο Μουσσολίνι είχε προβάλει την παραμικρή αντίδραση. Και αυτό ο Χίτλερ δεν το ξεχνούσε ποτέ.Ενώ αμερικανικές μονάδες είχαν συναντηθεί με ρωσικές, στον Έλβα (Τοργκάου, 25 Απριλίου) ο Χίτλερ εξακολουθούσε να υπολογίζει σε δυό «ανύπαρκτες» στρατιές (του Βάλτερ Βενκ και του Φελίξ Στάϊνερ) που θα έσπευδαν, υποτίθεται, να απελευθερώσουν το Βερολίνο από τον σοβιετικό κλοιό.Μια δυσάρεστη είδηση την οποίαν δεν θα προλάβει να πληροφορηθεί, ο Χίτλερ, θα φθάσει στις 29 Απριλίου: Τα Γερμανικά στρατεύματα στο μέτωπο της Ιταλίας είχαν παραδοθεί!Η αφοσίωση. Ενώ οι ισχυροί άνδρες του καθεστώτος φροντίζουν να εγκαταλείψουν, εγκαίρως, το βυθιζόμενο πλοίο, μια γυναίκα, η Εύα Μπράουν, θα έλθει οικειοθελώς από το Μπερχτεσγκάντεν στο Βερολίνο, στις 15 Απριλίου. Σύμφωνα με τις σχετικές μαρτυρίες ήταν η πιο απομονωμένη Γερμανίδα. Ερωμένη του Χίτλερ επί δώδεκα χρόνια θα συντροφέψει τον δικτάτορα τις δυό τελευταίες εβδομάδες της ζωής του και θα πεθάνει μαζί του. Θα αυτοκτονήσουν στις 3.30 μ.μ. της 30 Απριλίου. Μια μέρα πριν, ο Γκαίμπελς θα φέρει, άρον - άρον, από τα οδοφράγματα έναν δημοτικό σύμβουλο (με το ηχηρό όνομα Βάγκνερ) που θα τους παντρέψει με πολιτικό γάμο.
3Ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Λίγες ώρες μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ, ο Γκαίμπελς θα θέσει τέρμα στη ζωή του αφού σκοτώσει την γυναίκα του και... τα έξι ανήλικα παιδιά του! Και, όμως, αυτός ο παιδοκτόνος, αυτό το ανθρωπόμορφο τέρας δεν ήταν κάποιος αγράμματος, άξεστος αλήτης. Ήταν, δυστυχώς, ένας... διανοούμενος! Διδάκτορας της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης! Αγαπούσε τον Γκαίτε και τον Σαίξπηρ, αλλά δεν μπόρεσε να αγαπήσει τον Άνθρωπο!Το «παιχνίδι» του Νταίνιτς. Στο πρώτο διάγγελμά του προς τον γερμανικό λαό, ο ναύαρχος απευθύνεται λιγότερο προς τους Γερμανούς και περισσότερο προς τους Δυτικούς Συμμάχους. Από το Φλένσμπουργκ, την βορειότερη πόλη της Γερμανίας, θα επιχειρήσει να προκαλέσει προστριβές στην συμμαχική παράταξη. Κοινός εχθρός είναι η Σοβιετική Ένωση. Οι Δυτικοί, συνεχίζοντας τις εχθροπραξίες με τους Γερμανούς, υποβοηθούν την επέκταση του Μπολσεβικισμού στην Ευρώπη. Πρόκειται για απεγνωσμένο ελιγμό της τελευταιας στιγμής. Οι διαφωνίες που έχουν προκύψει ανάμεσα στους Συμμάχους έχουν διαρρεύσει. Η συμμαχία είναι εύθραυστη!Η υποχθόνια προσπάθεια θα αποτύχει διότι θα προσκρούσει στην υπερβολική, ίσως, αυτοσυγκράτηση του Αϊζενχάουερ. Ο αρχιστράτηγος των Δυτικών δεν θέλει να προκαλέσει δυσαρέσκειαν του Στάλιν, έστω και με την παραμικρότερη αφορμή. Προς μεγάλην, βεβαίως, αγανάκτηση του... Πάττον! Του ασυγκράτητου Πάττον που έχοντας φθάσει στην Πράγμα, θα διαταχθεί να αποσυρθεί για να έχουν οι Ρώσοι την τιμή να την καταλάβουν όπως το Βερολίνο και την Βιέννη!Στη συνέχεια, ο Νταίνιτς θα αρχίσει να χρονοτριβεί. Κάθε μέρα που περνάει αμέτρητα πλήθη ξεριζωμένων προσφύγων, από τις ανατολικές περιοχές της Γερμανίας, διολισθαίνουν μέσα από τις γραμμές των Δυτικών, αναζητώντας καταφύγιο μακριά από την ρωσική λαίλαπα.Καθυστερεί, σκοπίμως, τις διαπραγματεύσεις, για την σύναψη ανακωχής. Στις 5 Μαΐου, ο ναύαρχος Φρηντεμπουργκ παρουσιάζεται στο στρατηγείο του Αϊζενχάουερ στην Ρένς (Reims). Δηλώνει ότι επιθυμεί να διευκρινισθούν... διεξοδικώς ορισμένα σημεία. Ελπίζει να κερδίσει χρόνο. Καταφθάνει και ο στρατηγός Γιόντλ. Θα συνεχίσουν την προσπάθεια χρονοτριβής. Ο Αϊζενχάουερ θα αναγκασθεί να τους απειλήσει ότι αν μέσα στις επόμενες 48 ώρες δεν υπογράψουν παράδοση άνευ όρων «θα διατάξει να κλείσει το Δυτικό Μέτωπο σε όλο το μήκος του και θα εμποδίσει, με την βία, την είσοδο άλλων Γερμανών προσφύγων».

4Αυτό θα αποδειχθεί αρκετό για να εξουσιοδοτήσει, ο Νταίνιτς τους Γιοντλ και Φρήντεμπουργκ να υπογράψουν την άνευ όρων συνθηκολόγηση, πράγμα που θα γίνει στις 02.41 ξημερώματα της 7 Μαΐου. Στον στρατηγό Γιοντλ θα επιτραπεί να εκφράσει την ελπίδα, «ότι ο νικητής θα τους μεταχειρισθεί με γενναιοφροσύνη».
5Τα πυροβόλα θα σιγήσουν (στην Ευρώπη) τα μεσάνυχτα της 8 προς 9 Μαΐου, έπειτα από πέντε έτη, οκτώ μήνες και επτά ημέρες. Έτσι, θα λήξει ο Δεύτερος Μεγάλος Εμφύλιος Πόλεμος της Ευρώπης. Ένας πόλεμος που μπορούσε να αποφευχθεί. 6 Οι Αγγλο-γάλλοι δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τον πόλεμο, ακριβώς επειδή τον φοβόντουσαν και έκαναν το παν για να τον αποφύγουν. Υποχωρώντας, άνανδρα, στις κλιμακούμενες απαιτήσεις του Χίτλερ, ενώ η κάθε υποχώρηση τους έφερνε πιο κοντά στον πόλεμο. Τελικά ο Ρωμαίος Φλάβιος Βεγέτιος είχε δίκιο: «Si vis pacem, para bellum». Δυστυχώς!
Υποσημειώσεις:
1. Τρία χρόνια αργότερα, στις 15 Μαΐου 1948, ο Σουηδός ευπατρίδης, «στρατιώτης της Ειρήνης» θα αναλάβει μεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών, στην Παλαιστίνη και θα φονευθεί, στην Ιερουσαλήμ, στις 17 Σεπτ. 1948, σε ενέδρα της εβραϊκής οργάνωσης, Στερν».
2. Η έντονη διχογνωμία μεταξύ Τσώρτσιλ και Αϊζενχάουερ, σχετικά με την διεξαγωγή των επιχειρήσεων, έχει περιγραφεί στο τεύχος 12 (Μάρτιος - Απρίλιος 1995) των «Εθνικών Επάλξεων».
3. Δυό μέρες νωρίτερα, 750 χιλιόμετρα περίπου νοτιότερα, στις όχθες της λίμνης του Κόμο, μια άλλη γυναίκα, η Κλάρα Πετάτσι, αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον εραστή της, τον Μουσσολίνι, και σκοτώθηκε μαζί με αυτόν.
4 D. Eisenhower: “Crusade in Europe”, σελ. 464 - 465
5 William Shirer: «Η άνοδος και η Πτώσις του Τρίτου Ράϊχ», Γ΄ 579.
6 Τσώρτσιλ: «Β` Π.Π.» Τόμος 1ος, Βιβλίον 1ον, σελ. 2. «Μια ημέρα ο Πρόεδρος Ρούζβελτ μου είπε, ότι ρωτούσε όλους να του πουν πως έπρεπε να ονομασθεί ο πόλεμος. Απήντησα αμέσως: «Ο πόλεμος που δεν ήταν απαραίτητος!»



http://lefobserver.blogspot.gr

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου



ask2use.com: Επιτρέπεται η αντιγραφή όλου του κειμένου
ask2use.com: Μόνο για μη-κερδοσκοπική χρήση
ask2use.com: Υποχρεωτική η αναφορά πηγής
ask2use.com: Δεν είναι απαραίτητη η άδεια
hit counter
free web hit counter