1ος όροφος - δωμάτιο 117




Πάει.
Αυτό ήταν.
Χάθηκε η ζωή μου φίλε
μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
βρώμικα τζάμια
κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.
Άρχισα να γέρνω
σαν εκείνη την ιτιούλα
που σούχα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που δεν θέλω να ζήσω.
Είναι το ΓΑΜΩΤΟ που ΔΕΝ έζησα.
κι ούτε που θα σε ξαναδώ...




Η "αποκλίνουσα συμπεριφορά" είναι κάτι που ξεδιάντροπα τα κράτη και γενικά οι άρχοντες (αυτοί που άρχουν -κυβερνούν- με κάθε τρόπο) διακυρήσσουν πως πρέπει να παταχθεί. Την ταυτίζουν συνήθως με ναρκωτικά, εγκληματικότητα και άλλες μιαρές πράξεις, όμως αν θέλετε να διαβάσετε τις δυο αυτές λέξεις ξανά, ξεχνώντας τον πρότερο τηλεοπτικό σας βίο, θα δείτε τον πραγματικό στόχο. Θέλουν ακριβώς όπως λένε να περιορίσουν την αποκλίνουσα (χωρίς εισαγωγικά πλέον) συμπεριφορά. Θέλουν όλα τα μέλη της κοινωνίας προβλεπόμενα για να χρησιμοποιήσω μια στρατιωτική ορολογία με την αντίθετη ακριβώς σημασία. Κάθε σκέψη ή δράση που δεν είναι μέσα στα πλαίσια (στενά ομολογουμένος) της κοινωνικά (ποιος καθορίζει τις απόψεις της κοινωνίας;) αποδεκτής συμπεριφοράς είναι διώξιμη.



...προσπάθησα
προσπάθησα πολύ
προσπαθώ από παιδί...τότε που άρχισα να βλέπω, να κατανοώ, να επεξεργάζομαι τα ερεθίσματα που όλοι (άλλοι) μου έδιναν.
σχεδόν πάντα δεν τ' αποδεχόμουν....σχεδόν πάντα δεν με αποδέχονταν ούτε αυτά

θα μεγαλώσει έλεγαν στη μάνα μου και τότε θα "στρώσει"
και μεγάλωνα...κι όσο μεγάλωνα τόσο απομακρυνόμουν...
"έφευγα" στο πουθενά, στο τίποτα
μια ζωή στο ψάξιμο
μια ζωή στο χάσιμο

χαμένη ξανά
σε δωμάτιο νοσοκομείου...
0 x τίποτα
με ματωμένο σεντόνι
με φλέβες σπασμένες
με χάπια, με συμβουλές, με βλέμματα συγκαταβατικά...με βλέμματα που πονάνε

"η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, θέλει αγώνα" μου είπες....
και τι ξέρεις εσύ απ' τους δικούς μου αγώνες;
τι ξέρεις εσύ απ' τις δικές μου αγωνίες;
τι ξέρεις εσύ απ' τις δικές μου προσπάθειες;
όταν σε χρειάστηκα, απούσα ήσουν

έτσι κι αλλιώς μόνη ήμουν πάντα....κι όταν για λιγο ξεστράτισα και νόμιζα πως βρήκα τον συνοδοιπόρο, χάθηκες...

δεν μ'ενδιέφερε να κερδίσω, δεν μ' ενδιέφερε να χάσω....μόνο ν' αντέξω άλλη μια μέρα...μέρα τη μέρα
και οι μέρες πέρναγαν και γω δεν άντεχα...τον ήχο της φωνής σου αναζήτησα κι αυτόν μου τον στέρησες.

με τρομάζει το αύριο...με τρομάζει γιατί δεν θέλω να είναι όπως το χθες
την επόμενη φορά, μόνη....χωρίς παρουσίες/απουσίες

όσα θελήσω να πω, ό,τι θελήσω να πω, θα το πω σιωπηλά  δεν έχω ανάγκη aπό άσκοπες συμβουλές
λάθη κάνω και μόνη μου...και το μεγαλύτερο το έκανα ήδη (!)


...προσπάθησα ν' ακούσω τη φωνή σου....ουρλιαχτό άκουσα....

προσπάθησα να ξεχωρήσω στο πλήθος το ηχόχρωμά σου...τις κραυγές μου άκουσα

προσπάθησα ν' αφουγκραστώ την ανάσα σου....ρόχγος Θανάτου ήταν....αιμορραγούσα πληγή

προσπάθησα να νοιώσω το άγγιγμά σου...λεπίδες μ' έκοψαν σε χιλιάδες κομμάτια

προσπάθησα το βλέμμα σου ν' αντικρίσω...Θανάτου σκιά αντίκρισα

προσπάθησα να θυμηθώ...μα δεν υπήρχε τίποτα να σε θυμίζει....δεν υπήρχε τίποτα να θυμίζει αυτά που νόμιζα ότι έζησα


....καληνύχτα....το παραμύθι τελειώνει εδώ...ο δράκος νίκησε...ντυμένος με προβιά αρνιού, ψυχές αναζητά και τις βρίσκει...τις σαγηνεύει με ψεύτικα λόγια, με όμορφα χαμόγελα και πολλές υποσχέσεις....ανήμπορες, ανίκανες εκείνες να δουν το μιαρό πρόσωπο του...κι όταν το δουν είναι ήδη αργά (!)

...καληνύχτα...σάρκα μυρίζει απ' το επόμενο θύμα....(!!!)


ask2use.com: Επιτρέπεται η αντιγραφή όλου του κειμένου
ask2use.com: Μόνο για μη-κερδοσκοπική χρήση
ask2use.com: Υποχρεωτική η αναφορά πηγής
ask2use.com: Δεν είναι απαραίτητη η άδεια
hit counter
free web hit counter