Σε ξέρω κοπελιά μου; Ναι, μου δώσατε χθες...maalox

ΕΔΩ δεν χωράνε κόμματα
ΕΔΩ δεν χωράνε χρώματα

ΜΟΝΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ...

Το ξύλο, τα ασφυξιογόνα, το κλάμα, το maalox

...και ξαφνικά όλοι γίναμε φαντάσματα.(!)

δεν θα σας πω τα όσα ζήσαμε στις 28 και 29 του Ιούνη στο Σύνταγμα...λίγο πολύ είναι γνωστά
κάποιοι ζήσαμε την κτηνωδία των μπάτσων από πρώτο χέρι, κάποιοι άλλοι τα παρακολουθήσατε "ζωντανά" από την τηλεόραση
θα σας πω για την πιο συγκλονιστική στιγμή που έζησα μέχρι σήμερα στην πλατεία κι αυτή δεν έχει να κάνει με ξύλο, με φωνές, με ασπίδες, με γκλοπ, με φωτιές, με καταστροφή, με κραυγές για βοήθεια και κλάματα

χθες το μεσημέρι μιλώντας με φίλους, με συντρόφους συζητάγαμε τα όσα διαδραματίστηκαν τις δυο προηγούμενες μέρες και για το αν θα πάμε Σύνταγμα ή όχι
είμασταν απογοητευμένοι, λέγαμε μεταξύ μας ότι μετά τη βιαιότητα ο κόσμος θα φοβόταν και δεν θα πήγαινε...αποφασίσαμε όμως να πάμε, έτσι, για το γαμώτο κι ας είμαστε λίγοι

πράγματι, φτάνοντας στην Πλατεία είμασταν ελάχιστοι, "πέσαμε" είναι η αλήθεια
όμως όσο περνούσε η ώρα ο κόσμος πύκνωνε κι όσο ο κόσμος γέμιζε την πλάτεία τόσο "άνθιζαν" και τα χαμόγελά μας.

κάτσαμε σ' ένα παγκάκι και συζητώντας μεταξύ μας αλλά και με φίλους/άγνωστους, που όμως μας ένωναν τόσα πολλά ακούγαμε συγχρόνως και τη συνέλευση που διεξαγόταν εκείνη τη στιγμή

μια κυρία ντυμένη στα λευκά γύρω στα 55 έκατσε δίπλα μας και πιάσαμε κουβέντα, κάποια στιγμή πλησιάζει προς το μέρος μας μια κοπέλα γύρω στα 20 μ' ένα παληκάρι όχι πάνω από 22 χρονών, είχαν το πιο όμορφο χαμόγελο που είχα δει ποτέ στη ζωή μου!!!

η κοπελιά σκύβει προς την κυρία και της λέει: σας ευχαριστώ πολύ
εκείνη την κοιτάζει με απορία και τη ρωτάει: γνωριζόμαστε κοπέλα μου;
ναι, της λέει η κοπελιά...χθες μου δώσατε maalox να βάλω στο πρόσωπό μου, σας ευχαριστώ πολύ
η κυρία, σηκώθηκε κι αγκάλιασε την κοπέλα τόσο τρυφερά, τόσο προστατευτικά
ένιωσα ρίγος, ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό μου, ήθελα να κλάψω όμως αυτή τη φορά το κλάμα θα ήταν για το μεγαλείο της στιγμής
ψιθύρισα "ευχαριστώ" και μακάρισα την τύχη μου γιατί γι' αυτή τη στιγμή άξιζε κάθε δάκρυ, κάθε λυγμός
η κοπέλα αγκάλιασε το σύντροφό της, μας χαιρέτησε λέγοντάς μας: δε θα χαθούμε κι αύριο εδώ θα είμαστε...!!!!