Δύο χρόνια έχουν περάσει από τον ύποπτο θάνατο της Κατερίνας Γκουλιώνη, της 41χρονης κρατούμενης που πρωτοστάτησε στον αγώνα για κατάργηση της κολπικής έρευνας και βελτίωση των συνθηκών κράτησης στις γυναικείες φυλακές. Σήμερα οι κολπικοί έλεγχοι έχουν καταργηθεί, τα περισσότερα προβλήματα όμως παραμένουν, καθώς οι γυναικείες φυλακές εξακολουθούν να αποτελούν άντρο αυθαιρεσίας και καταπάτησης των δικαιωμάτων των κρατουμένων.
Η Κατερίνα Γκουλιώνη, απεξαρτημένη, μητέρα και κρατούμενη για κατοχή ναρκωτικών στις γυναικείες φυλακές Θήβας, βρέθηκε νεκρή τις 19 Μαρτίου του 2009 στο πλοίο που την μετέφερε προς τις φυλακές της Κρήτης. Βρέθηκε πισθάγκωνα δεμένη και με αίματα στο πρόσωπό της, χωρίς να εξακριβωθεί ποτέ τι συνέβη. Λίγο καιρό πριν το θάνατό της είχε συντάξει μία συγκλονιστική επιστολή-καταγγελία για την κακομεταχείριση των γυναικών στις ελληνικές φυλακές και ιδιαίτερα για το μεγάλο θέμα της κολπικής εξέτασης.Ο θάνατος της Γκουλιώνη έφερε στο προσκήνιο τις άθλιες συνθήκες κράτησης στις γυναικείες φυλακές και συνέβαλε στη σημαντικότερη έκτοτε κατάκτηση των γυναικών κρατουμένων: την απαγόρευση της ενδοσωματικής έρευνας. Πλέον, κολπικός έλεγχος θα γίνεται μόνο εάν υπάρχει εύλογη αιτία, μετά από εντολή του αρμόδιου δικαστικού λειτουργού και μόνον από γιατρό. «Δεν έχουμε πια τέτοιες καταγγελίες, κάτι που αποτελεί και τιμή στη μνήμη της Κατερίνας, που πρωτοστάτησε σε αυτόν τον αγώνα. Το θεωρούμε πολύ σημαντικό αυτό», δηλώνει στο tvxs ο Πάνος Λάμπρου, από την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων.
Ωστόσο, δύο χρόνια μετά το θάνατο της Γκουλιώνη, τα κύρια προβλήματα των γυναικείων φυλακών παραμένουν ίδια, σύμφωνα με τον κ. Λάμπρου. Καταρχάς, οι κρατούμενες λαμβάνουν σπάνια άδειες και πάντα για λιγότερες ημέρες από όσες δικαιούνται, χωρίς αιτιολογία. Η ανισοτιμία επεκτείνεται και στο θέμα των αγροτικών φυλακών, καθώς οι γυναίκες κρατούμενες δε διαθέτουν αυτήν την προοπτική. Επιπλέον, οι ανήλικες κρατούμενες στεγάζονται στις φυλακές της Θήβας μαζί με τις ενήλικες, κάτι πρωτάκουστο στο σωφρονιστικό σύστημα, ενώ πουθενά δεν υπάρχει μέριμνα για τις ιδιαίτερες ανάγκες υγιεινής των γυναικών (σερβιέτες, καθαριότητα).
Φυσικά οι γυναικείες φυλακές αντιμετωπίζουν και προβλήματα που πλήττουν ολόκληρο το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα, όπως ο υπερπληθυσμός, τα ναρκωτικά, η χορήγηση ψυχοφαρμάκων, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αυθαιρεσία αποτελεί το βασικό πρόβλημα του συστήματος, καθώς σε πολλά ιδρύματα ο νόμος χάνει την ισχύ του όταν ο έλεγχος περνά στα χέρια των σωφρονιστικών υπαλλήλων. «Ο σωφρονιστικός μας κώδικας δεν είναι κακός, στην πραγματικότητα είναι ένας από τους καλύτερους της Ευρώπης. Ωστόσο, δεν τον εφαρμόζουμε», δηλώνει ο κ. Λάμπρου, προσθέτοντας ότι οι αλλαγές στο σωφρονιστικό σύστημα, ακόμα και όταν κατοχυρώνονται νομικά, γίνονται πολύ αργά.
Παράδειγμα αυτού αποτελεί η πρόσφατη κατάργηση του μεγαλύτερου μέρους των πειθαρχικών ποινών, οι οποίες αποτελούσαν τροχοπέδη για τη χορήγηση αδειών και αναστολών. Αυτή επιτεύχθηκε μετά από μαζική απεργία πείνας σε σχεδόν όλες της φυλακές της χώρας. «Πρόκειται για πολύ σημαντική κατάκτηση, δυστυχώς όμως έχουμε περιστατικά όπου, αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου, φτάνουν στα χέρια μας απορρίψεις αδειών με αιτιολογικό το πειθαρχικό. Αυτό είναι προκλητικό από μέρους των διευθύνσεων των φυλακών, το κάνουν για να αποδείξουν ότι είναι κράτος εν κράτει», δηλώνει ο κ. Λάμπρου.
πηγή : http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1007568
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣΕίμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστών, για να μπορέσω να ζήσω...
Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.
Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.
Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:
Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά,
θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.
Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.
Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…
Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη…νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.
Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση.
Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.
Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.
Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.
Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι,
εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.
Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.
Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.
Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.
Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν…
Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.
Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.
Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε…
Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.
Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.
Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταμτήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τοςυ επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.
Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω
τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.
Γκουλιώνη Κατερίνα
πηγή: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1007568
...η κολπική έρευνα, τυπικά έχει καταργηθεί, γιατί ουσιαστικά ισχύει - παράνομα, και σήμερα - πριν λίγο διάστημα κρατούμενη των γυναικείων φυλακών Κορ/λου κατέληξε στην απομόνωση γιατί αρνιόταν να της γίνει ο έλεγχος...ακολούθησε καυγάς μεταξύ κρατούμενης / ανθρωποφυλάκων και η κοπελιά γνώρισε την "ησυχία" της μοναξιάς...την τσουβάλιασαν στην απομόνωση, μόνο και μόνο επειδή δεν δέχτηκε να της καταπατούν τα αυτονόητα.(!)...πήρα και διάβασα τον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας Γενικών Καταστημάτων Κράτησης Τύπου Α & Β σας πληροφορώ ότι ουσιαστικά δεν ισχύουν ούτε τα μισά...συζητώντας τηλεφωνικά με κάποιες κοπέλες κρατούμενες εκτός του ότι πολλές είχαν άγνοια, όσες ήξεραν τί ισχύει και τί όχι, φυσικά φοβόντουσαν να αντιδράσουν γιατί ήξεραν τη μειονεκτική θέση στην οποία βρίσκονται και πόσο εύκολα θα μπορούσαν οι ανθρωποφύλακες να τους κάνουν τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη.(!)
...τον Ιούλιο του 2010, περισσότεροι απο 400 κρατούμενοι των φυλακών Τρικάλων, κατήγγειλαν τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης...δεν είχαν πρόσβαση ούτε στο πόσιμο νερό.(!)
...τα πιο απλά πράγματα εκεί μέσα, για κάποιες κρατούμενες που στερούνται χρημάτων - γιατί υπάρχουν και αυτές και είναι πολλές, πιστέψτε με - είναι πολυτέλεια...όπως για παράδειγμα η τηλεκάρτα, που είναι η επαφή με τον "έξω κόσμο"...η επαφή με την οικογένεια και τους φίλους, όμως κάποιες δεν έχουν χρήματα για ν' αγοράσουν...τα τσιγάρα, σύντροφος πιστός τις ώρες της μοναξιάς...είδος μεγάλης ανταλλακτικής ισχύος...αυτό που διαπίστωσα όμως και πολύ με χαροποιήσε, είναι πως η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατουμένων είναι κάτι που όλες θεωρούν...αυτονόητο.!!!
...μια φίλη στο "φατσό" έγραψε πως οι φυλακές στην Ολλανδία είναι ξενοδοχεία.!!!είχα δει παλία ένα ντοκυμαντέρ για τις φυλακές στη χώρα της τουλίπας και είχα μείνει άφωνη...γιατί εμείς, έτσι, ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.!!!
......στην Ολλανδία οι φυλακές...ξενοδοχεία.
στην Ελλάδα, αν όχι κολαστήρια ψυχών...κωλοχανία...λες και παύεις να είσαι άνθρωπος μόλις περάσεις την πύλη...ο Σκλαβενίτης πάντως - ναι, για την αλυσίδα Supermarket, λέω - κονομάει μια χαρά...22 κρατούμενες σ' έναν θάλαμο, όλες μαζί...κανένας διαχωρισμός...όσα κι αν πούμε πάλι λίγα θα 'ναι μπροστά στην πραγματικότητα που εμείς γνωρίζουμε μόνο απ' έξω.
"Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου