Δεν πιστεύω να κάνετε καμιά μαλακία και να σβήσετε τα φώτα σας δήθεν για να σώσετε τη γη.. Εκτός και αν επιμένετε να κάνετε το καθήκον σας απέναντι στα κέντρα εξουσίας αυτού του πλανήτη που σας καλούν να συμμετέχετε στην καμπάνια τους ώστε να αναλάβετε και εσείς τις ευθύνες τους ή τουλάχιστον να τις μοιραστείτε μαζί τους.. Γιατί πραγματικά, αν δεν ζείτε ακόμα σε σπηλιές και καταναλώνετε ενέργεια για να κινείστε, να ζεσταίνεστε, να μαγειρεύετε, να πλένεστε, να βλέπετε, να ζείτε, να αναπνέετε, τότε ναι! Είστε υπεύθυνοι ή τουλάχιστον συνυπεύθυνοι για την καταστροφή της γης μας.. Είστε τόσο ελεεινοί και «κοπρίτες» που όχι μόνο «τα φάγατε μαζί» αλλά και τα καταστρέψατε μαζί! Τι μας λένε λοιπόν τα διεθνή κέντρα εξουσίας που διοργανώνουν αυτή τη καμπάνια; Δηλαδή οι διαβόητες MKO (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) που λυμαίνονται τις κρατικές επιδοτήσεις, υπουργεία, (ναι και υπουργεία μαζί) μεγάλες επιχειρήσεις, πολυεθνικές εταιρείες κλπ..κλπ..; Τι μας λένε; Ότι το πρόβλημα του πλανήτη δεν είναι ο τρόπος που παράγεται η ενέργεια αλλά ο τρόπος που καταναλώνεται! Ότι δεν φταίνε αυτοί που παράγουν και πουλάνε την καταστροφική για το περιβάλλον ενέργεια, ότι δεν φταίνε αυτοί που εγκαθιστούν ακόμα και πυρηνικά εργοστάσια, αλλά φταίνε αυτοί που καταναλώνουν την ενέργεια! Δηλαδή φταίνε αυτοί που καταναλώνουν το δηλητήριο και όχι αυτοί που το παράγουν και γιαυτό πρέπει να τους αφήσουμε ελεύθερους να παράγουν την ενέργεια τους αλλά εμείς οφείλουμε να μειώσουμε την κατανάλωση της γιατί διαφορετικά είμαστε τουλάχιστον συνυπεύθυνοι!

Κλείσε λοιπόν φίλε και φίλη μου τα φώτα σου ώστε να διαμαρτυρηθείς εντόνως στον εαυτόν σου γιατί το εργοστάσιο σου ρυπαίνει το περιβάλλον.. Γιατί το πυρηνικό σου εργοστάσιο σπέρνει τον όλεθρο.. Άσε που γέμισες και τον Ασωπό με τα σκατά σου.. Άσε που παράγεις και πουλάς πετρέλαια ενώ είναι βέβαιο ότι θα μπορούσες να παράξεις άλλες εναλλακτικές μορφές πιο φιλικές στο περιβάλλον.. Είσαι δε, τόσο ανεύθυνος πολίτης και «κοπρίτης» που κινείσαι ακόμα με βενζίνη και δεν βάζεις στο αυτοκίνητο σου ένα πανί για να κινείσαι με τον αέρα.. Άσε που ανάβεις το κλιματιστικό σου όταν σκας από τη ζέστη.. Άσε που πίνεις ένα ολόκληρο ποτήρι νερό όταν διψάς και δε σου φτάνει μισό ποτηράκι.. Άσε δε, τη γαϊδουριά που αναπνέεις με έναν τρόπο άκρως ασύμφορο και αντιοικονομικό.. Πιο χαλαρά και πιο ευγενικά ρε μαλάκα.. Τον αέρα που βρίσκουμε μπροστά μας δεν τον χλαπακιάζουμε σα ζώα! Αν έχεις οικολογική συνείδηση να αναπνέεις κάθε ένα λεπτό και να αφήνεις και λίγο αεράκι και για τους άλλους..

Μην σβήνετε τα φώτα σας λοιπόν!! Κρατείστε τα ανοιχτά! Είμαστε που είμαστε βυθισμένοι στα σκοτάδια της προπαγάνδας και της παθητικότητας.. Η γη θέλει φως και όχι σκοτάδι.. Αλλά αν τελικά θέλουμε να σβήσουμε τα φώτα μας, τότε μόνο ένα λόγο έχουμε για να το κάνουμε. Για να ζήσουμε λίγες στιγμές αγνού και άδολου σεξ χωρίς κοινωνικές και ιδεολογικές προσμίξεις, για να ζήσουμε αυτό δηλαδή που αποτελεί τη μόνη βαθειά οικολογική πράξη του σύγχρονου ανθρώπου.. Μόνο αν ακούσω εκείνη την ώρα μαζικά βογγητά ικανοποίησης να αναδύονται απ τα παράθυρα στον μολυσμένο αέρα της πόλης, μόνο τότε θα πιστέψω ότι πράγματι πρόκειται για την αληθινή ώρα της γης και ότι υπάρχει ελπίδα να σωθεί αυτός ο πλανήτης..
πηγή: http://sofistis.wordpress.com/2011/03/24/24-03-11/

...το παραπάνω κείμενο δεν είναι δικό μου...συμφωνώ όμως μέχρι κεραίας με τα γραφόμενα.!

δεν συμμετέχω στην "Ωρα της Γης" όχι γιατί δε νοιάζομαι για τον πλανήτη αλλά γιατί θεωρώ πως τέτοια πανηγυράκια είναι μόνο για εντυπώσεις και τίποτα παραπάνω.!

σαφώς και όλοι πρέπει να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο στη σωτηρία του πλανήτη...αλλά πείτε μου ειλικρινά, πιστεύετε πως αν σήμερα κλείσετε τα φώτα για 1 ώρα θα γίνει τίποτα;
μήπως τα φουγάρα της ΔΕΗ δεν θα συνεχίσουν να μολύνουν τη φύση και να μας "κερνάνε" καρκίνο;

φυσικά και θα συνεχίσουν...είναι πιο οικονομικό βλέπετε να μας δηλητηριάζουν καθημερινά απ' το να πάρουν μέτρα για να μειώσουν τη ρύπανση και κατ' επέκταση να προστατέψουν το περιβάλλον και τις ζωές μας.

αν, αγαπάτε και αν νοιάζεστε για τον πλανήτη, ένας είναι ο δρόμος κι αυτός δεν οδηγεί στο σπίτι σας και στο ραχάτι του καναπέ σας.!!!

ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ.!!!

...στο κείμενο, αναφέρθηκε και ο Ασωπός ποταμός...πριν λίγες μέρες δυο φιλαράκια έκαναν μια καταπληκτική δουλειά την οποία "ανέβασαν" στο youtube...δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε πολλά.!

http://www.youtube.com/watch?v=EE-HsBeLOlQ

ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΛΙΤΕΙΑΣ...

Δύο χρόνια έχουν περάσει από τον ύποπτο θάνατο της Κατερίνας Γκουλιώνη, της 41χρονης κρατούμενης που πρωτοστάτησε στον αγώνα για κατάργηση της κολπικής έρευνας και βελτίωση των συνθηκών κράτησης στις γυναικείες φυλακές. Σήμερα οι κολπικοί έλεγχοι έχουν καταργηθεί, τα περισσότερα προβλήματα όμως παραμένουν, καθώς οι γυναικείες φυλακές εξακολουθούν να αποτελούν άντρο αυθαιρεσίας και καταπάτησης των δικαιωμάτων των κρατουμένων.

Η Κατερίνα Γκουλιώνη, απεξαρτημένη, μητέρα και κρατούμενη για κατοχή ναρκωτικών στις γυναικείες φυλακές Θήβας, βρέθηκε νεκρή τις 19 Μαρτίου του 2009 στο πλοίο που την μετέφερε προς τις φυλακές της Κρήτης. Βρέθηκε πισθάγκωνα δεμένη και με αίματα στο πρόσωπό της, χωρίς να εξακριβωθεί ποτέ τι συνέβη. Λίγο καιρό πριν το θάνατό της είχε συντάξει μία συγκλονιστική επιστολή-καταγγελία για την κακομεταχείριση των γυναικών στις ελληνικές φυλακές και ιδιαίτερα για το μεγάλο θέμα της κολπικής εξέτασης.

Ο θάνατος της Γκουλιώνη έφερε στο προσκήνιο τις άθλιες συνθήκες κράτησης στις γυναικείες φυλακές και συνέβαλε στη σημαντικότερη έκτοτε κατάκτηση των γυναικών κρατουμένων: την απαγόρευση της ενδοσωματικής έρευνας. Πλέον, κολπικός έλεγχος θα γίνεται μόνο εάν υπάρχει εύλογη αιτία, μετά από εντολή του αρμόδιου δικαστικού λειτουργού και μόνον από γιατρό. «Δεν έχουμε πια τέτοιες καταγγελίες, κάτι που αποτελεί και τιμή στη μνήμη της Κατερίνας, που πρωτοστάτησε σε αυτόν τον αγώνα. Το θεωρούμε πολύ σημαντικό αυτό», δηλώνει στο tvxs ο Πάνος Λάμπρου, από την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων.

Ωστόσο, δύο χρόνια μετά το θάνατο της Γκουλιώνη, τα κύρια προβλήματα των γυναικείων φυλακών παραμένουν ίδια, σύμφωνα με τον κ. Λάμπρου. Καταρχάς, οι κρατούμενες λαμβάνουν σπάνια άδειες και πάντα για λιγότερες ημέρες από όσες δικαιούνται, χωρίς αιτιολογία. Η ανισοτιμία επεκτείνεται και στο θέμα των αγροτικών φυλακών, καθώς οι γυναίκες κρατούμενες δε διαθέτουν αυτήν την προοπτική. Επιπλέον, οι ανήλικες κρατούμενες στεγάζονται στις φυλακές της Θήβας μαζί με τις ενήλικες, κάτι πρωτάκουστο στο σωφρονιστικό σύστημα, ενώ πουθενά δεν υπάρχει μέριμνα για τις ιδιαίτερες ανάγκες υγιεινής των γυναικών (σερβιέτες, καθαριότητα).

Φυσικά οι γυναικείες φυλακές αντιμετωπίζουν και προβλήματα που πλήττουν ολόκληρο το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα, όπως ο υπερπληθυσμός, τα ναρκωτικά, η χορήγηση ψυχοφαρμάκων, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αυθαιρεσία αποτελεί το βασικό πρόβλημα του συστήματος, καθώς σε πολλά ιδρύματα ο νόμος χάνει την ισχύ του όταν ο έλεγχος περνά στα χέρια των σωφρονιστικών υπαλλήλων. «Ο σωφρονιστικός μας κώδικας δεν είναι κακός, στην πραγματικότητα είναι ένας από τους καλύτερους της Ευρώπης. Ωστόσο, δεν τον εφαρμόζουμε», δηλώνει ο κ. Λάμπρου, προσθέτοντας ότι οι αλλαγές στο σωφρονιστικό σύστημα, ακόμα και όταν κατοχυρώνονται νομικά, γίνονται πολύ αργά.

Παράδειγμα αυτού αποτελεί η πρόσφατη κατάργηση του μεγαλύτερου μέρους των πειθαρχικών ποινών, οι οποίες αποτελούσαν τροχοπέδη για τη χορήγηση αδειών και αναστολών. Αυτή επιτεύχθηκε μετά από μαζική απεργία πείνας σε σχεδόν όλες της φυλακές της χώρας. «Πρόκειται για πολύ σημαντική κατάκτηση, δυστυχώς όμως έχουμε περιστατικά όπου, αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου, φτάνουν στα χέρια μας απορρίψεις αδειών με αιτιολογικό το πειθαρχικό. Αυτό είναι προκλητικό από μέρους των διευθύνσεων των φυλακών, το κάνουν για να αποδείξουν ότι είναι κράτος εν κράτει», δηλώνει ο κ. Λάμπρου.
πηγή : http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1007568

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ

Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστών, για να μπορέσω να ζήσω...

Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.

Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.

Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:

Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά,
θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.

Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.

Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…

Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη…νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.

Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση.
Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.

Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.

Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.

Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι,
εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.

Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.

Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.

Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.

Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν…

Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.

Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.

Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε…

Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.
Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.

Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταμτήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τοςυ επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.

Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω
τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.

Γκουλιώνη Κατερίνα

πηγή: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1007568

...η κολπική έρευνα, τυπικά έχει καταργηθεί, γιατί ουσιαστικά ισχύει - παράνομα, και σήμερα - πριν λίγο διάστημα κρατούμενη των γυναικείων φυλακών Κορ/λου κατέληξε στην απομόνωση γιατί αρνιόταν να της γίνει ο έλεγχος...ακολούθησε καυγάς μεταξύ κρατούμενης / ανθρωποφυλάκων και η κοπελιά γνώρισε την "ησυχία" της μοναξιάς...την τσουβάλιασαν στην απομόνωση, μόνο και μόνο επειδή δεν δέχτηκε να της καταπατούν τα αυτονόητα.(!)

‎...πήρα και διάβασα τον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας Γενικών Καταστημάτων Κράτησης Τύπου Α & Β σας πληροφορώ ότι ουσιαστικά δεν ισχύουν ούτε τα μισά...συζητώντας τηλεφωνικά με κάποιες κοπέλες κρατούμενες εκτός του ότι πολλές είχαν άγνοια, όσες ήξεραν τί ισχύει και τί όχι, φυσικά φοβόντουσαν να αντιδράσουν γιατί ήξεραν τη μειονεκτική θέση στην οποία βρίσκονται και πόσο εύκολα θα μπορούσαν οι ανθρωποφύλακες να τους κάνουν τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη.(!)

...τον Ιούλιο του 2010, περισσότεροι απο 400 κρατούμενοι των φυλακών Τρικάλων, κατήγγειλαν τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης...δεν είχαν πρόσβαση ούτε στο πόσιμο νερό.(!)

...τα πιο απλά πράγματα εκεί μέσα, για κάποιες κρατούμενες που στερούνται χρημάτων - γιατί υπάρχουν και αυτές και είναι πολλές, πιστέψτε με - είναι πολυτέλεια...όπως για παράδειγμα η τηλεκάρτα, που είναι η επαφή με τον "έξω κόσμο"...η επαφή με την οικογένεια και τους φίλους, όμως κάποιες δεν έχουν χρήματα για ν' αγοράσουν...τα τσιγάρα, σύντροφος πιστός τις ώρες της μοναξιάς...είδος μεγάλης ανταλλακτικής ισχύος...αυτό που διαπίστωσα όμως και πολύ με χαροποιήσε, είναι πως η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατουμένων είναι κάτι που όλες θεωρούν...αυτονόητο.!!!

...μια φίλη στο "φατσό" έγραψε πως οι φυλακές στην Ολλανδία είναι ξενοδοχεία.!!!

είχα δει παλία ένα ντοκυμαντέρ για τις φυλακές στη χώρα της τουλίπας και είχα μείνει άφωνη...γιατί εμείς, έτσι, ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.!!!

...‎...στην Ολλανδία οι φυλακές...ξενοδοχεία.
στην Ελλάδα, αν όχι κολαστήρια ψυχών...κωλοχανία...λες και παύεις να είσαι άνθρωπος μόλις περάσεις την πύλη...ο Σκλαβενίτης πάντως - ναι, για την αλυσίδα Supermarket, λέω - κονομάει μια χαρά...22 κρατούμενες σ' έναν θάλαμο, όλες μαζί...κανένας διαχωρισμός...όσα κι αν πούμε πάλι λίγα θα 'ναι μπροστά στην πραγματικότητα που εμείς γνωρίζουμε μόνο απ' έξω.

"Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε."

Υπέρ της εξεύρεσης νομοθετικής λύσης για τις διαδηλώσεις, ώστε να μην κλείνουν οι δρόμοι της Αθήνας και να επιδεινώνεται έτσι η ήδη βεβαρημένη οικονομική κατάσταση των εμπορικών καταστημάτων, τάχθηκε ο δήμαρχος Γιώργος Καμίνης, καλώντας τις πολιτικές δυνάμεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους ψηφίζοντας ένα νόμο για τις συναθροίσεις.

Ο δήμαρχος Αθηνών υποστήριξε ότι ο ίδιος ποτέ δεν ήταν υπέρ της «δημοκρατίας του καναπέ», αλλά όλα, όπως τόνισε, πρέπει να γίνονται με μέτρο και με σεβασμό στη συνταγματική νομιμότητα. Ενημερώνοντας την Επιτροπή Περιβάλλοντος του Κοινοβουλίου ο Γιώργος Καμίνης ήχησε «καμπανάκι» για τον κίνδυνο μετατροπής πολλών περιοχών της Αθήνας σε «άβατα», επισημαίνοντας ότι «δεν υπάρχει ούτε λεπτό για χάσιμο», καθώς «η κρίση της πρωτεύουσας έχει χαρακτηριστικά έκτακτης ανάγκης».
πηγή:http://tvxs.gr/

...μάλιστα, λες και λίγη μπόχα αναδυόταν από τα φασιστοειδή της κυβέρνησης και τα δεκανίκια της - Πάγκαλος, Λοβέρδος, Ραγκούσης, Παπουτσής, Καρατζαführer, Μίχαλος και σία - πλάκωσε κι ο δημοκράτης δήμαρχος.!

...και δε μας λες παληκάρι μου, έτσι για να μάθουμε κι εμείς, ποιός σου είπε ότι σου πέφτει λόγος εσένα για τις διαδηλώσεις μας; τέτοια σου μάθαιναν στον Συνήγορο του Πολίτη;

...κατά πως φαίνεται η παρουσία του Μιχαλολιάκου στο δημοτικό συμβούλιο επηρέασε τα μάλα τα εγκεφαλικά σου κύτταρα, φιλική συμβουλή: να το κοιτάξεις όσο είναι καιρός.

...οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι μαθαίνεις γρήγορα.!

Μπορεί η αγριάδα της άνυδρης πέτρας που στέκεται σε πύργους με λιλιπούτεια παράθυρα και η σκληράδα των ανθρώπων να είναι το σήμα κατατεθέν της Μάνης, όμως υπάρχει και ένα κομμάτι της γλυκό, δροσερό και πολύ καλοκαιρινό. Η Μάνη από την μεριά του νομού Μεσσηνίας χωρά ανάμεσα στο πράσινο του Ταϋγέτου και το γαλάζιο της ξελογιάστρας θάλασσας και σου προσφέρει εξαίσιες εικόνες και εμπειρίες.

ΜΕ ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ

Το φυσικό κάλλος της περιοχής, η ιστορία της, η παράδοσή της, η αγωνιστικότητα και η ανδρεία που χαρακτήρισε τους ανθρώπους της στις δύσκολες περιπέτειες του Έθνους ανά τους αιώνες, την βάζουν δίπλα στις άλλες περιοχές σύμβολα της Ελλάδας, όπως η Κρήτη, η Ήπειρος, η Μακεδονία.

Υπάρχουν αρκετά ακόμα σημεία λίγο δυσπρόσιτα για τους μοναχικούς κυρίως επισκέπτες.

Οι "ξένοιαστοι καβαλάρηδες" θα λατρέψουν την περιοχή...

Το τοπίο μαγεύει, ξαφνιάζει ευχάριστα και εντυπωσιάζει από την γρήγορη εναλλαγή των εικόνων.

Απόκρημνα βράχια, σπηλιές και φαράγγια, δένουν με τον ελαιώνα, τις γραφικές παραλίες, τα λιμανάκια, τα νησάκια και τις γλυφάδες.

Χρώματα και αρώματα από ποικίλα αγριολούλουδα και βότανα υποδέχονται τον επισκέπτη όλες τις εποχές.

Το κλίμα της περιοχής είναι ζεστό μεσογειακό με ήπιο χειμώνα και μεγάλη ηλιοφάνεια. Προσφέρεται όλο τον χρόνο σαν τουριστικός προορισμός.

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΝΗ: ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Πόσα ταξίδια μα την αλήθεια έχω διαβάσει για τη Μάνη και πόσο έχω γελάσει μα και πικραθεί συνάμα! Ευτυχώς - για όλους μας - η Μάνη δεν έχει κατακτηθεί ακόμα. Μονάχα οι Μανιάτες ξέρουν πόσο αδούλωτη είναι, αυτοί οι δυσπρόσιτοι, επιφανειακά ευγενείς, απρόθυμοι, μοναχικοί, άξεστοι και δηκτικοί άνθρωποι. Λίγα κοσμητικά επίθετα έβαλα και ίσως όχι απόλυτα ταιριαστά για εκείνους που στην τραχιά γωνιά της Ελλάδας μοιάζουν να μη χρειάζονται κανέναν άλλον παρά μονάχα τον εαυτό τους και...ίσως τους υπόλοιπους Μανιάτες!

Μια Μάνη είναι Προσηλιακή και άλλη μια είναι Αποσκιερή. Μια Μάνη είναι Έξω και άλλη μια είναι Μέσα. Καμιά δεν είναι ίδια με την άλλη, καμιά δεν είναι η ομορφότερη. Να γράψεις ταξίδι για τη Μάνη ολόκληρη δεν γίνεται, δεν πάει. Να την κατακερματίσεις σε κομμάτια και να αποτυπώσεις τις περιηγητικές σου εντυπώσεις πέφτεις στο ίδιο «λάθος» με τους υπόλοιπους... χάνεις την αίσθηση.
Μονάχα να μεταφέρεις μερικές εικόνες γίνεται και τούτο μου φαίνεται πως πρέπει να κάνω. Να ξεκινήσω, λοιπόν, από το όνομα. Η πιο σωστή εκδοχή απ' όσα έχω διαβάσει είναι αυτή του καθηγητή Ε. Πεζόπουλου που λέει πως προέρχεται από το αρχαίο επίθετο «μανός» (στο θηλυκό του γένος) που σημαίνει γυμνός από βλάστηση. Το γιώτα, που συνήθως βλέπουμε γραμμένο στους χάρτες των κουτόφραγκων (Μάϊνη την ονόμαζαν) οφείλεται βασικά στο γλωσσικό ιδίωμα των κατοίκων (μια γιαγιά που με έβλεπε να σκαρφαλώνω σε κάτι ερείπια για να βγάλω καλή φωτογραφία, μου φώναξε: «Πας χαϊμένος κορώνα μου»). Ωραία ακούγεται και η εκδοχή που λέει πως όλοι οι ναυτικοί που περνούσαν από το ακρωτήριο Ταίναρο φώναζαν «Μάϊνα τα πανιά!», οπότε έμεινε στη χερσόνησο το όνομα Μάϊνη.

Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους και η εκτίμηση που τρέφουν όλοι για την αφιλόξενη ετούτη γωνιά είναι πραγματικά απίστευτη. Άλλωστε, οι Μανιάτες χαρακτηρίζονται για το πόσο πολύ τοπικιστές είναι. Είμαι από εκείνους που πιστεύουν πως η Μάνη είναι ο τόπος κατοικίας μιας μεγάλης οικογένειας. Η λειτουργία της «οικογένειας» αυτής στηρίζεται σε σκληρούς, ισχυρούς και αδιαπραγμάτευτους κανόνες. «Τι θα πει ο κόσμος...», είναι μια φράση που βασανίζει τον Μανιάτη σε όλη του τη ζωή, ενώ από την άλλη ο ίδιος αυτός κόσμος του χαρίζεται για να τον απολαύσει τηρώντας κάποιους πανάρχαιους κανόνες! Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα γένη των Μανιατών είναι ακόμη ισχυρά. Η πολιτισμική ταυτότητα διατηρείται ακόμα και όταν μεταναστεύουν, ενώ μεγάλες οικογένειες στις μέρες μας φτιάχνουν συλλόγους!
Οι Μανιάτες δεν ξέρουν τι πάει να πει υποδούλωση, κλεψιά και ζητιανιά, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά τι πάει να πει παλικαριά και «γδικιωμός». Η βεντέτα δεν είναι ελληνική λέξη, ο «γδικιωμός» ή εκδίκηση είναι η σωστή και για τον Μανιάτη είναι καθήκον και όχι έθιμο ή δικαίωμα. Παλιότερα δήλωναν ξεκάθαρα «είμαστε οχτροί» και ξεκινούσε το κακό που μπορούσε να βαστήξει πολλά χρόνια και να ξεκληρίσει οικογένειες, χωριά ολόκληρα.

Και μη νομίσετε πως οι Μανιάτες πεθαίνουν...

Όχι! Απλά όταν τα «κακαρώσουν» γίνονται ταχυδρόμοι από τον Επάνω κόσμο στον Κάτω.
Μεταφέρουν τους καημούς και τις σκέψεις, τα παθήματα και τα ανδραγαθήματα, την αλήθεια ολάκερη τη δική τους, αλλά και όλων των υπολοίπων στον Κάτω κόσμο.!


ΙΣΤΟΡΙΑ

Η πρώτη ιστορική αναφορά για την περιοχή γίνεται από τον Όμηρο που αναφέρει την Καρδαμύλη ως μια από τις πόλεις που θα έδινε για προίκα στον Αχιλλέα ο Αγαμέμνονας.

Στον ίδιο χώρο κατά την μυθολογία, βγήκαν οι Νηριίδες για να καμαρώσουν τον Πύρρο τον γιό του Αχιλλέα που πέρασε από εκεί πηγαίνοντας στην Σπάρτη για να νυμφευθεί την Ερμιόνη.

Ο Παυσανίας κατά την διέλευσή του από τη περιοχή, αναφέρει ότι στο Κάστρο του Λεύκτρου είδε άγαλμα του Ασκληπιού και της Ινούς καθώς και της Κασσάνδρας, ξόανο του Απόλλωνα, άγαλμα του Ιθωμάτα Δία και ιερό της Αθηνάς με το άγαλμά της. Επίσης, αναφέρει ότι στην νησίδα Πέφνο (Αγιο Δημήτριο) που φέρεται ως γενέτειρα των Διοσκούρων, είδε τα αγάλματά τους.

Στα Βυζαντινά χρόνια η περιοχή βρέθηκε υπό το Δεσποτάτο του Μυστρά και μετέπειτα πρωτοστάτησε στην κήρυξη της επανάστασης για την ελευθέρωση της πατρίδας. Συγκεκριμένα στις 21 Μαρτίου 1821 έφθασε στην Καρδαμύλη ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, έχοντας δώσει όρκο ιερό στην Αρεόπολη για την έναρξη του αγώνα και ένωσε τις δυνάμεις του με τον Κολοκοτρώνη, τον Μούρτζινο και τους εμπειροπόλεμους Μανιάτες . Μπήκαν στην Καλαμάτα 23 Μαρτίου την ελευθέρωσαν και συνέχισαν τον αγώνα για την απελεθέρωση του έθνους...

Στη Μάνη η ευγνωμοσύνη και η φιλοξενία, είναι θεότητες.

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ

Η άγονη χερσόνησος και η ιστορική σύνδεση με την Αρχαία Σπάρτη μεταγγίζουν στους κατοίκους ασυμβίβαστο χαρακτήρα, αυστηρά ήθη, σκληρά έθιμα, ελευθερία, θυσίες, καθώς και ειλικρίνεια, ψυχικό θάρρος, φιλότιμο και φιλοπατρία. Επιδεικνύουν μεγάλο σεβασμό προς τις παραδόσεις, την οικογενειακή τιμή και τους νεκρούς, και μια τοπικιστική αντίληψη, που πηγάζει από την υπερηφάνεια ότι ουδέποτε υποδουλώθηκαν σε ξένους και πάντοτε έζησαν ελεύθεροι. Μοναδικά ήθη και έθιμα που καταγράφονται στη Μάνη είναι ο γδικιωμός, η τρέβα (η προσωρινή ανακωχή εχθροπραξιών), τα μοιρολόγια.

Την πρώτη θέση στη ιεραρχία της οικογένειας κατείχε ο πατέρας, ή σε περίπτωση θανάτου ο πρωτότοκος γιος. Τα θηλυκά μέλη δεν είχαν ούτε κληρονομικά ούτε άλλα δικαιώματα. Το διαζύγιο ήταν άγνωστη λέξη. Οι άνδρες ήταν διαρκώς απασχολημένοι είτε με τους οικογενειακούς πολέμους είτε ενάντια στους εξωτερικούς εχθρούς. Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος που ξεχώριζαν τα αρσενικά παιδιά, γιατί αποτελούσαν ασφάλεια για την οικογένεια και μέγιστη προσφορά στην πατρίδα σε καιρό πολέμου.

ΤΟΠΙΚΗ ΦΟΡΕΣΙΑ

Γυναικεία

Λιτή και αυστηρή, αποτελείται από το άσπρο υφαντό πουκάμισο, κεντημένο στο στήθος και τα μανίκια.
Το στολίζει μια κόκκινη λωρίδα χωρίζοντας την φούστα σε δύο μέρη.
Το μεταξωτό ζωνάρι.
Στο κεφάλι το μπλε καλπάκι με την άσπρη μπόλια.

Αντρική

Οι Μανιάτες αν και στεριανοί υϊοθετούν την νησιώτικη φορεσιά, την "βράκα", διότι οι συναλλαγές τους γίνονται από την θάλασσα και όχι από την στεριά.
Αποτελείται από το το άσπρο φαρδύ πουκάμισο κεντημένο στα μανίκια. Την σκουρόχρωμη βράκα. Το ριγωτό ζωνάρι. Το κόκκινο γιλέκο κεντημένο με μαύρο κορδόνι. Το μαυρό μαντήλι. Τις μαύρες κάλτσες.


Ο ΓΑΜΟΣ

Ο γάμος ήταν το μοναδικό χαρμόσυνο γεγονός στην αλλοτινή Μάνη...

Είχαν καταργηθεί σχεδόν και οι ονομαστικές εορτές.
Οι μοναδικές χαρές, όπως τις έλεγαν ήταν ο γάμος και η γέννηση αγοριού, γιατί ήξεραν πολύ καλά όπως οι αρχαίοι Έλληνες ότι αυτό, το αγόρι, ο «κούρος» όπως το έλεγαν, βιολογικά θα διαιώνιζε την οικογένεια, την φυλή και θα ήταν ένα ντουφέκι παραπάνω στον αγώνα.

Τον γάμο λοιπόν τον συνδύαζαν με την αναγέννηση της οικογένειας, της φαμίλιας, της φυλής, κάτι όπως ο καινούργιος χρόνος. Μόνον στα νεότερα χρόνια λέγανε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά κάλαντα από σπίτι σε σπίτι και φτιάχνανε δίπλες, λελάγγια και μελομπουκιές (παραδοσιακά φαγητά και κεράσματα).

Χαρές λοιπόν ονόμαζαν τους γάμους. «Στις χαρές σου» λέγανε συχνά στις προπόσεις τους με κρασί ή με κεράσματα. Στην παλιά Μάνη, σε καμία άλλη περίπτωση δεν τραγουδούσαν και δεν χόρευαν, εκτός από τον γάμο. Ο γάμος γιορταζόταν κατά τον πιο επίσημο και επιδεικτικό τρόπο, γι' αυτό τον λέγανε και «χαρά». Πολλές φορές ακόμα και σήμερα, ακούμε, ειδικά από πιο μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους, την πρόποση «Στις χαρές σου», που σημαίνει στο γάμο σου και προέρχεται από την Παλιά Μάνη.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το όνομα του κοριτσιού μιας οικογένειας συνοδευότανε από την κατάληξη "ίτσα", ενώ το όνομα της καινούργιας γυναίκας στην οικογένεια, της νύφης, είχε το επίθετο με την κατάληξη "έϊσα". Αυτά κυρίως για την αποσκιαδερή Μάνη. Για παράδειγμα, η γυναίκα του Νικολάου Πλαγιαννάκου του Βασιλείου, έχανε τόσο το επίθετό της, όσο και το μικρό της όνομα και λεγόταν μετά τον γάμο της Νικολάου Πλαγιαννέϊσα Βασιλόνυφη. Αναφερόταν δηλαδή και σαν νύφη του αρχηγού της οικογένειας που ήταν ο πατέρας του γαμπρού.

Σαν προίκα, εκτός από τα διάφορα χωράφια (λαχίδια) που έπαιρνε η νύφη, αρκετά για την συμβολή της στο νέο της σπιτικό, έπαιρνε και πολλά οικιακά σκεύη ή και σκουτιά (ρούχα) ή μπατανίες (κουβέρτες) και άλλα. Στα σκουτιά επάνω πολλές φορές καρφίτσωναν με διάφορες κορδέλες δεμένα, παλαιά νομίσματα αξίας, συνήθως ασημένια.

ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Έμμετρα στιχουργήματα με θλιβερή υπόθεση. Τραγούδια θρηνητικά, που τα απαγγέλλουν οι άνθρωποι κατά το θάνατο αγαπημένων τους προσώπων.

Τα μοιρολόγια και γενικά τα τραγούδια του Χάρου έχουν παλιά παράδοση και διασώζουν Ομηρικά έθιμα γύρω από το συγκλονιστικό γεγονός του θανάτου. Ο θάνατος για τους αρχαίους Έλληνες, όσο και αν η διδασκαλία τους δέχεται την αθανασία της ψυχής και το χωρισμό της από το σώμα, δεν έπαυε να είναι γεγονός που έφερνε θλίψη και πόνο στους ανθρώπους.

Τα πρώτα μοιρολόγια τα βρίσκουμε στον Όμηρο, όπου αναφέρονται νεκρώσιμα τραγούδια της Ανδρομάχης, της Εκάβης, της Ελένης, του Αχιλλέα κτλ. με περιεχόμενο όμοιο σχεδόν με τα σημερινά μοιρολόγια.

Διάσημοι ποιητές, σαν τον Πίνδαρο και το Σιμωνίδη, έγραψαν επικήδεια τραγούδια για τους νεκρούς πλούσιων οικογενειών. Το έθιμο αυτό συνεχίστηκε και μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού, περνά μέσα από τη Βυζαντινή εποχή, ακμάζει στη μεταβυζαντινή και φτάνει στη νεώτερη εποχή με την πλούσια σε λυρικότητα ποικιλία.

Τα σύγχρονα μοιρολόγια αποτελούνται συνήθως από δεκαπεντασύλλαβους στίχους και διακρίνονται σε μοιρολόγια επαινετικά του νεκρού και σε μοιρολόγια του Χάρου.

Το μοιρολόι φτάνει στη μεγαλύτερη ακμή στην περιοχή της Μάνης, αλλά εκεί η εκφραστική του δύναμη μεταβάλλεται σε αφηγηματικό ποίημα - τραγούδι, σε εκτενή πολλές φορές ιστορία του νεκρού.

Στη Μάνη, τα μοιρολόγια έχουν σχεδόν υποκαταστήσει τα άλλα τραγούδια, είναι η μόνη μορφή λαϊκής ποίησης και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, ενώ και σήμερα ακόμα αυτοσχεδιάζουν και δημιουργούν οι Μανιάτισσες.

Στη Μάνη επικρατεί ολόκληρη εθιμοτυπία για τα μοιρολόγια. Όταν πεθάνει κάποιος οι γυναίκες του χωριού πηγαίνουν στο «κάθισμα», κάθονται γύρω - γύρω από το νεκρό και αρχίζουν ένα διάλογο με μοιρολόγια.

Οι γυναίκες μοιρολογούν το νεκρό ιεραρχικά, που, όταν πρόκειται για άνδρα, ξεκινά από τη μάνα και συνεχίζεται από την αδελφή, την κόρη και, τέλος καταλήγει στη γυναίκα του. Αποτελεί τιμή για την οικογένεια του νεκρού να μοιρολογηθεί από άτομο εκτός της οικογένειας.

Τη γυναίκα που λέει ένα μοιρολόι δεν πρέπει να τη διακόψει κανένας και αυτή που θέλει να συνεχίσει ζητά την άδειά της. Το μοιρολόι αρχίζει με το ξενύχτισμα του νεκρού, συνεχίζεται όταν το φέρετρο μεταφέρεται στην εκκλησία και αλλάζει μ' ένα σπασμωδικό κλάμα μέσα στην εκκλησία την ώρα της ακολουθίας. Γίνεται εντονότερο στο δρόμο προς το νεκροταφείο, όπου ενώνεται με τις φωνές των συγγενών του νεκρού, και αποκορυφώνεται μπροστά στον τάφο.

Οι μοιρολογήτρες, μερικές από τις οποίες κάνουν μεγάλα ταξίδια για να θρηνήσουν ένα μακρινό συγγενή τους ή κάποτε και ανθρώπους που δε συνάντησαν ποτέ, αυτοσχεδιάζουν βασικά τα μοιρολόγια τους δίπλα στο νεκρό, με βάση ορισμένες τυπικές φράσεις που επαναλαμβάνονται σταθερά.

Τοπικά προϊόντα

Στα είδη διατροφής θα βρείτε παστά και λουκάνικα μοναδικά για την γεύση και την ποιότητά τους καπνισμένα με φασκόμηλο.

Εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο και ελιές. Κάπαρη, ρίγανη, θυμάρι, μέντα, τσάι Ταϋγέτου μοναδικό στο είδος του και αλάτι θαλασσινό από την Τραχήλα, αξίζουν να τα αναζητήσετε.

Επίσης, θαυμάσιο μέλι, δίπλες, λαλάγγια, λαδοκούλουρα , τραχανά και χυλοπίτες...η χαρά του καλοφαγά.!


Η εξερεύνηση των Μανιάτικων χωριών οδικώς δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Η ομορφιά του άγριου τοπίου σε συνδυασμό με την παραδοσιακή Μανιάτικη αρχιτεκτονική, οι μαγευτικοί κολπίσκοι με τα καταπράσινα νερά και η φιλοξενία των ντόπιων συνθέτουν ενα ειδυλλιακό σκηνικό για εξορμήσεις.

Περπατήστε στα Βυζαντινά, Φράγκικα και Μανιάτικα Κάστρα, στα καλντερίμια των παραδοσιακών οικισμών και στα φαράγγια του Ταϋγέτου. Παρατηρήστε τη φύση που λόγω των πολλών ενδημικών φυτών χαρακτηρίζεται "Βοτανικός Παράδεισος". Ανακαλύψτε βυζαντινά εκκλησάκια, πέτρινα γεφύρια και βρύσες, νερόμυλους και ελαιοτριβεία.

Αφεθείτε στο χάδι του ήλιου κατά το ηλιοβασίλεμα στο Ταίναρο, στο Λιμένι, στη Καρδαμύλη.

ΟΙ ΠΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ

Από τα χρόνια του Ιουστινιανού αναφέρεται η ύπαρξη πύργων στη Μάνη. Οι πύργοι της Μάνης, οκτακόσιοι περίπου σκορπισμένοι στα χωριά, στα βουνά και στ' ακρογιάλια και σε κάθε επίκαιρο σημείο, αποτελούν αξιόλογα λαϊκά αρχιτεκτονικά έργα, υπαγορευμένα κυρίως από τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες του τόπου.
Το κοινωνικό σύστημα της Μάνης ήταν ένα είδος ομοσπονδίας ανεξάρτητων και ελεύθερων γενών. Ο πυρήνας της ήταν η ένοπλη μανιάτικη πατριά και ο οικογενειακός πύργος. Οι πύργοι ήταν καλά μελετημένοι στη κατασκευή τους με ντουφεκότρουπες (πολεμίστρες), ζεματίστρες (ή καταχιούστριες) και στις γωνιές πετρομάχους.

Καθένας ανήκε σε μια πατριά και υπερασπίζεται όχι μόνο την οικογένεια, αλλά όλο το σόϊ που συνήθως μένει στα γύρω σπίτια. Η ανοικοδόμηση του Πύργου ήταν καθήκον όλης της πατριάς, όπως και η φρούρησή του, ενώ ποτέ δεν τον κληρονομούσαν γυναίκες, αλλά οι πλησιέστεροι άντρες συγγενείς. Στο πύργο γίνονταν οι γάμοι, τα γεννητούρια, οι βαπτίσεις, τα γλέντια, οι θάνατοι, τα μοιρολόγια. Η κατασκευή πύργων στη Μάνη, συνεχίστηκε ως τα τέλη σχεδόν του 19ου αι. και σταμάτησε καθώς η κρατική εξουσία επιβλήθηκε σιγά - σιγά και αντικατέστησε το πατριαρχικό καθεστώς της περιοχής. Ορισμένοι από αυτούς έχουν επιλεγεί για τη στέγαση Μουσείων, όπως η Πυργοκατοικία των Μαυρομιχαλαίων στο Λιμένι. Στη Μάνη εκτός από το ιστορικό κάστρο της Μαΐνης ήταν και μία σειρά από μικρότερα φρούρια που μέχρι τις ημέρες μας λέγονται καστρία. Από αυτά άλλα είναι μεγαλύτερα και έδρες των παλαιών
βυζαντινών Κόμητων ή αργότερα των Τοπαρχών, και άλλα μικρότερα και εμπροσθοφυλακές ή Βάρδιες του κάστρου της Μαΐνης ή των καστρίων.

ΤΑΫΓΕΤΟΣ

Ο Ταΰγετος με τις πολλές του ιδιαιτερότητες είναι ένα από τα ομορφότερα βουνά της Ελλάδας και το διασημότερο της Πελοποννήσου. Στην αντίληψη όσων τον γνωρίζουν κατέχει το χαρακτήρα του φυσικού συμβόλου. Αγιασμένο μέσα στους αιώνες και αυτόνομο στην Τουρκοκρατία γέννησε καπεταναίους και αγωνιστές. Σύμφωνα με το ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο, συναντάς «το ερωτικό σμίξιμο του Ήλιου και της Πέτρας». Είναι το βουνό που χωρίζει και ενώνει δυο ιστορικές περιοχές, τη Μεσσηνία και τη Λακωνία.

«Έτσι μου στάθηκε ο Ταΰγετος: όπως ο κόρφος της μητέρας μου.
Με πότισε γαλάζιο, αψύ αίμα, ήλιο και πράσινο
ως να μου δέσει την ψυχή όπως την πέτρα του
ως να χαράξει στην καρδιά μου τις βαθιές χαράδρες του
να σχηματίσει μες στη ζωή μου δώδεκα κορφές
να βγαίνω απάνω με μοναδικό μου όνειρο τον ήλιο.
Με δίψα μου μοναδική τον ήλιο.
Δίψα βαθιά σαν ωκεανό,
ψηλότερη κι απ’ το φεγγάρι.
Δίψα που να την λυπηθεί ο Θεός!

Γύρω τριγύρω στην καρδιά μου τα γεράνια στέφανα των γκρεμνών του
ρωγμές για ζώα, νεροσυρμές ελάτια κι αγριοπερίστερα.
Κ’ ένας αητός απάνω μου να σπαθίζει τα σύννεφα.
Κ’ ένας αητός απάνω μου να σκάφτει τις βροντές
Ζητώντας να ‘βρει μέσα τους ένα σπινθήρα!
Έτσι μου στάθηκε ο Ταΰγετος όσο να γεννηθούνε
Τα δυο παιδιά του Θεού μέσα μου: η Ποίηση και η Αγάπη!»

...τούτο το οδοιπορικό δεν είναι δικό μου, ανήκει εξ' ολοκλήρου σε μια πολύ καλή μου φίλη - το Βαλεντάκι - που μου παραχώρησε όλο το υλικό και το εξαιρετικό βίντεο που παρακολουθήσατε στην αρχή.
εκείνη με ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό δημιούργησε τούτο το αφιέρωμα για τον τόπο της, εγώ απλώς με μεγάλη χαρά και τιμή το φιλοξενώ στο blog μου.!

το Βαλεντάκι δημιουργεί υπέροχα βίντεο τα οποία μοιράζεται με όλους εμάς, θα την βρείτε στο κανάλι της στο youtube...εκεί εκτός του αφιερώματος στην ιδιαίτερη πατρίδα της έχει ανεβάσει και καταπληκτικές μουσικές.!

http://www.youtube.com/user/seliniiilios2

η Μάνη αντανακλά τον ψυχισμό των ανθρώπων που την κατοίκησαν και την κατοικούν μέχρι και σήμερα...ο λόγος της Μάνης είναι η ΣΙΩΠΗ...αυτή "ΜΙΛΑΕΙ" αυτή "ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ"..
ΠΕΤΡΑ και ΣΙΩΠΗ...ΤΟΛΜΗ και ΘΥΣΙΑ...Αυτή είναι η ιστορία της...αυτή η υπέροχη ιστορία είναι που προσελκύει το βλέμμα και καθηλώνει τη μνήμη όποιων νοιώσουν την ευλογία να τους φιλοξενήσει στα ιερά χώματά της.!!!

Βαλεντάκι μου, ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη και την τιμή.!!!

...το βιντεάκι το έβαλα για να γνωρίσει ο σπουδαίος έλλην καλλιτέχνης Σαββόπουλος, τη νεαρά Δανάη Παναγιωτοπούλου!

"Στην πόρτα, μας ρωτήσανε
αν έχουμε Μολότοφ
στην τσάντα σου είχες μόνο προκηρύξεις
από την άλλη τη μεριά..."

...έλεγα εδώ μέρες να γράψω για το θέμα αλλά πάντα κάτι προέκυπτε και το άφηνα γι' αργότερα...είπα λοιπόν να το κάνω σήμερα παίρνοντας αφορμή μια ανάρτηση που είδα στο "φατσό"

να ξεκινήσω με το αυτονόητο: όλοι οι άνθρωποι έχουν στόμα και κώλο, εξαρτάται όμως από το άτομο ποιό χρησιμοποιεί για να μιλήσει...ο Σαββόπουλος επέλεξε να μιλήσει με το δεύτερο.(!)

Το χρονικό

ο κύριος αυτός λοιπόν, δίνει συνέντευξη στον ANT1 και συγκεκριμένα στη δημοσιογράφο Μαρία Χούκλη στις 20 Φεβρουαρίου...η δημοσιογράφος τον ρωτά για το τί έφταιξε για την κρίση. “Δωροδοκηθήκαμε από τους πολιτικούς για να τους ψηφίζουμε” απαντά ο Σαββόπουλος και την επόμενη εμφανίζεται στο διαδίκτυο ανοιχτή επιστολή της ερμηνεύτριας Δανάης Παναγιωτοπούλου προς τον τραγουδοποιό, η οποία αναδημοσιεύεται στο press-gr
στις 2 του Μάρτη ο Σαββόπουλος απαντά με ύφος που όχι μόνο ξεπερνά τον εμετικό Πάγκαλο σε αλαζονεία και αμετροέπεια αλλά με ύφος που ξεπερνά κάθε άνθρωπο ο οποίος θεωρεί ούτε λίγο ούτε πολύ τον εαυτό του ταμπού, μύθο, ανέγγιχτο, ημίθεο ή μήπως Θεό, τέλειο.!!!

Η επιστολή της Δανάης Παναγιωτοπούλου

«Ανοιχτή επιστολή στο Διονύση Σαββόπουλο ή μάλλον σε αυτούς που κατά δήλωσή του, τον έχουν δωροδοκήσει, και εξακολουθούν (υποθέτω εγώ) να τον δωροδοκούν.
Είναι αλήθεια ότι ο Διονύσης Σαββόπουλους βρήκε την ταυτότητά του στο ρόλο του παραμυθά. Παλιότερα κρατούσε για τον εαυτό του το ρόλο του κεντρικού ήρωα, τώρα όμως κύλησε ο τέντζερης και βρήκε αυτόν για καπάκι στο ρόλο του αφηγητή. Για να γίνει ο χρόνος καινούριος, για να γίνουμε, δηλαδή, εργατικά χρυσόψαρα. Στο πλαίσιο προώθησης των παραστάσεών που θα κάνει στο Ακροπόλ, μετά τη μεγάλη επιτυχία στο Μέγαρο Μουσικής, εμφανίστηκε ως άλλος Πάγκαλος σε πιο φιλική για το χρήστη συσκευασία για να μας πει ότι δωροδοκηθήκαμε από τους…
πολιτικούς, και το πρόβλημα είναι ότι τα χρήματα με τα οποία όλοι δωροδοκηθήκαμε ήταν δυστυχώς δανεικά και τώρα πρέπει να τα βρούμε και να τα δώσουμε πίσω.
Ωραία. Επειδή, λοιπόν, ο κύριος Σαββόπουλος γνωρίζει ότι η έννοια της συλλογικής ευθύνης ήταν ένα από τα καλύτερα εργαλεία των ναζί και δεν μπορεί να μπαίνει στο στόμα ενός καλλιτέχνη, ας ξεκινήσει το θεάρεστο και πατριωτικό του έργο βρίσκοντας και επιστρέφοντας όσα χρήματα πήρε από το Υπουργείο Αμύνης για να κάνει περιοδεία στα στρατόπεδα και γενικά όσα χρήματα χρειάστηκε η καθεστηκυία τάξη για να τον εξαγοράσει (για να πάψει, δηλαδή, να κάνει αυτό για το οποίο ο κόσμος τον έβαλε στα σπίτια του και στην καρδιά του) και ας τα επιστρέψει στο κράτος. Επίσης, αν γνωρίζει συναδέλφους του ή άλλους που έλαβαν τέτοιου είδους πεσκέσια να τους καταγγείλει δημόσια και να τους παροτρύνει να κάνουν το ίδιο. Γιατί ως γνήσιοι Έλληνες, οι πέντε νταβατζήδες που – κατά δήλωση του Κ. Καραμανλή junior – κυβερνάνε την Ελλάδα, συνηθίζουν να χορηγούν καλλιτεχνικά δρώμενα, είναι κάτι που ενδείκνυται ως μέθοδος ξεπλύματος χρημάτων και συνειδήσεων.
Κατά τα άλλα, όταν μιλάμε για τον ανώνυμο κόσμο, η λέξη δωροδοκία είναι ευφημισμός και εν τέλει ανακριβής για να περιγράψει τον τρόπο που διοίκησε το σύστημα του ΠαΣοΚ. Η λέξη εκβιασμός ταιριάζει καλύτερα. Κοιτάζοντας τα πράγματα από την απόσταση της επόμενης μέρας που πρέπει να παραδεχτούμε ότι ξημέρωσε, η πράσινη κάρτα του κόμματος από πολύ νωρίς κατέληξε να αποτελεί δήλωση πίστης ότι ο βασιλιάς δεν είναι γυμνός – στα καθ’ ημάς ότι ο βασιλιάς εξακολουθεί να σοσιαλίζεται – υπό την απειλή μιας πανταχού παρούσας λερναίας γραφειοκρατίας ικανής και πρόθυμης να σου κόψει τα πόδια και να σε κρατήσει για κατοικίδιο.
Η ιστορία αυτού του τόπου είναι ακόμα νωπή και δεν υπάρχει εμπεριστατωμένη καταγραφή. Ερίζουμε ακόμα για το 1821, τι να πούμε για τα πιο πρόσφατα. Κυκλοφορεί, όμως, προφορικά, και στην Ελλάδα, ευτυχώς, όλοι μιλάνε. Έχω συγκινηθεί και έχω διδαχτεί από τα τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου. Την επιστολή αυτή όμως, θα την κλείσω με έναν στίχο του Γιάννη Νεγρεπόντη. Δε θα περάσει ο φασισμός».

Δανάη Παναγιωτοπούλου
20/02/2011

...έξαλλος ο πάλαι ποτέ Νιόνιος ο επαναστάτης.(!)
επαναστάτης?????????!!!!!!!!!!!
καλά ντε, μη βαράτε όλοι μαζί...έτσι κι αλλιώς, στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι.!!!

ορμάει κι επιτίθεται λάβρος για να υπερασπιστεί…τί άραγε;
τη χαμένη υπόληψή του μάλλον...αυτή που έχασε ο δόλιος πρώτα με τα καραγκιοζιλίκια του "κουρέματος" στο Ολυμπιακό Στάδιο πριν πολλά χρόνια, μετά όταν έπαιρνε σβάρνα τα στρατόπεδα για να ψυχαγωγήσει δήθεν τους φαντάρους - δεν μας λες ρε Διονυσάκι επ' ευκαιρίας της αντιπαράθεσης, εσύ πού υπηρέτησες; έτσι για να γνωρίζουμε και μεις οι αδαείς...

ωωωωω!
θαύμα, θαύμα! ο επαναστάτης Νιόνιος δεν υπηρέτησε γιατί δεν του το επέτρεπε ΤΟΤΕ η επαναστατική του συνείδηση....

και τέλος η χοντρή ξεφτίλα του όταν στα γενέθλιά του πριν χρόνια το pop idol - χαχαχαχαχαχαχα - η Καλομοίρα "έσκασε μύτη" ωσάν άλλη Marilyn Monroe μέσα από μια τούρτα και μάλιστα πού; στο Ηρώδειο.(!!!!!)

Η απάντηση του Διονύση Σαββόπουλου στο Press-gr.

«Με υπόδειξη φίλων διάβασα xθες στην PRESS-GR/ΔΗΜΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ όπως αυτοαποκαλείται, επιστολή ανάλογης έπαρσης και φιλαρέσκειας, από την άγνωστη σε ‘μενα – κι ούτε θέλω να τη μάθω - Δανάη Παναγιωτοπούλου κι αναγούλιασα.

Μολονότι κοντεύω πια τα εβδομήντα, μετά κόπου συγκρατώ τα νεύρα μου απέναντι σε ελεεινές και κατάφορα άδικες επιθέσεις και δεν θα ‘πρεπε να απαντήσω καν. Όμως η συκοφαντική επιστολή τής ας πούμε κυρίας Δανάης, εμπίπτει στην αρμοδιότητα του εισαγγελέα.

Ανάγκη να βάλω ένα – δυο πραγματάκια στη θέση τους.

Όταν είπα στη Μαρία Χούκλη ότι «μας δωροδοκούσαν» χρησιμοποίησα τον πληθυντικό για να συμβάλλω, αλληλέγγυος, στην αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία μας. Δεν έχω πάρει ποτέ ούτε δραχμή απ’ το Υπουργείο Αμύνης όπως ψευδέστατα ισχυρίστηκαν οι συκοφάντες μου. Και ενώ είχα φυσικά, δικαίωμα αμοιβής, έπαιξα δωρεάν για τους φαντάρους τότε, ακριβώς για να μη μπερδευτώ με τα σκατά, πράμα που εντέλει δεν απέφυγα, διότι ξεσήκωσαν σαχλό θόρυβο οι κιτρινιάρες εφημερίδες εκείνης της εποχής, ότι δήθεν τα πήρα.

Επενέβει ο εισαγγελέας, «έσκαψε» επί μήνες και εντέλει με αθώωσε, πανηγυρικά μπορώ να πω, αφού το ανακοίνωσαν όλα τα ραδιόφωνα. Φαίνεται ότι μερικοί υποανάπτυκτοι έκαναν πως δεν… άκουσαν.

Γράφει επίσης αυτή η Παναγιωτοπούλου, ότι «με εξαγόρασε η καθεστηκυία τάξη».
Τον κακό της τον καιρό.

Σαράντα έξι χρόνια δε ζήτησα ποτέ καμία επιδότηση από κανένα υπουργείο. Σιχαίνομαι τους κρατικοδίαιτους καλλιτέχνες. Μελαγχολώ με την επιχορηγούμενη τέχνη.
Τραγουδούσα πάντοτε όπως αισθανόμουν και όπως σκεπτόμουν, ανεξάρτητα απ’ το όποιο προσωπικό κόστος, όχι επειδή είμαι τάχα ανώτερος, αλλά επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς τη δουλειά μου. Σαράντα έξι χρόνια τώρα, παρ’ όλα τα φριχτά μου ελαττώματα και τις αδυναμίες, ήρθα σε σύγκρουση όταν χρειάστηκε, όχι μόνο με τη Χούντα αλλά και με τις λογοκρισίες των κομματικών γραφείων και με περισπούδαστους δημοσιογράφους, κάποιες φορές μάλιστα και με το ίδιο το αξιότιμο κοινό.
Ξέρετε άραγε πολλούς που να διακινδύνευσαν τέτοια πράγματα για την ελευθερία της έκφρασής τους; Αν ήθελα να ‘μαι το «καλό παιδί» και να τραγουδώ μόνο ότι «συμφέρει», σιγά το δύσκολο, θα με αποθεώνατε ανοήτως ακόμη· και όλοι θα ‘μασταν ευχαριστημένοι και ηλίθιοι.

Στην κρίση που περνάμε, κανείς δεν έχει δικαίωμα να λέει ότι η κρίση δεν τον αφορά και ότι ως συνήθως φταίνε μόνο και πάλι οι άλλοι. Διότι αυτός που δεν έκοψε απόδειξη κι αυτός με το αυθαίρετο κι αυτός που «έσπρωξε» για να διοριστεί το παιδί του, ενθαρρυνθήκανε εντέλει να συνδιαμορφώσουν λιγουλάκι κι αυτοί, την κόλαση που ζούμε τώρα.

Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι συμφωνώ με το «μαζί τα φάγαμε», διότι η ευθύνη ανήκει σ’ αυτόν που είχε την δυνατότητα της πρόβλεψης. Κι ενώ την είχε, την παραμέρισε, μα από αδυναμία χαρακτήρος; Μα από κυνισμό; Μα από ιδιοτέλεια; Αδιάφορο.
Όταν η τράπεζα τραβούσε τον κόσμο απ’ το μανίκι να του δώσει δάνεια που δεν εξοφλούνται, δεν έφταιγε ο ανθρωπάκος που πήρε το δανειάκι· έφταιγε η τράπεζα. Όταν βούλιαζαν οι ΔΕΚΟ δεν έφταιγε ο υπάλληλος· έφταιγαν οι κυβερνήσεις και οι εργατοπατέρες. Όταν κάποιος αγρότης αγόραζε Καγιέν ή τα ‘τρωγε με τις Ρωσίδες, δεν έφταιγε ο αγρότης· έφταιγαν οι μαφίες που μοίραζαν τις επιδοτήσεις για τη μίζα τους.
Και για τις πελατειακές σχέσεις των κομμάτων εξουσίας χρόνια τώρα, δεν έφταιγε βέβαια ο ψηφοφόρος αλλά εκείνοι οι πολιτικοί που τον κηδεμόνευαν.
Αυτά εννοούσα όταν έλεγα «μας δωροδοκούσαν». Το ρήμα μπορεί να μην είναι ακριβές για όλες τις επιμέρους περιπτώσεις, διότι μιλώ πάντα σαν καλλιτέχνης και το είπα συμβολικά. Όλοι το καταλαβαίνουν αυτό, εκτός από μερικούς πνευματικούς κάφρους. Αν και είμαι βέβαιος, ότι κι αυτοί το καταλαβαίνουν αλλά βρήκαν την ευκαιρία να εφαρμόσουν πάλι την ναζιστική συνταγή του Γκαίμπελς: «Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, όλο και κάτι μένει».

Μ’ αυτόν τον συγκεκριμένο φασισμό να δούμε τί μέλλει γενέσθαι.
Ο καθένας είναι ελεύθερος να διαφωνεί με το περιεχόμενο των τραγουδιών μου ή των συνεντεύξεών μου. Αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να διαδίδει συκοφαντικά ότι τάχα η έκφρασή μου δεν είναι πράξη ελεύθερης βούλησης αλλά εξαγορασμένης συνείδησης.
Κι όποιος το διαδίδει ενώ ξέρει ότι είναι ψέμα, είναι ή φασίστας ή επηρμένο τσογλάνι».

...αυτά, λοιπόν, τα γλαφυρά έγραψε ο Σαββόπουλος, κι εγώ θέλω να σταθώ στην πρόταση «Όμως η συκοφαντική επιστολή τής ας πούμε κυρίας Δανάης, εμπίπτει στην αρμοδιότητα του εισαγγελέα».


Ώπα, μία του επαναστάτη Νιόνιου!
θυμήθηκε τον εισαγγελέα...γιατί άραγε;
μήπως για να κάνει τη χάρη στην "υψηλότητά" του ο εισαγγελέας να παρέμβει αυτεπάγγελτα για να προστατέψει τα ιερά και τα όσια της πατρίδας;

...έτσι έμαθες εσύ επαναστάτη μου να υπερασπίζεσαι την Άποψη;
δεν μας λες όμως "κύριε" Σαββόπουλε, τι να ψάξει ο εισαγγελέας και για ποιό λόγο ψέγεις την κυρία Παναγιωτοπούλου, εσύ, ο «ΚΩΛΟΕΛΛΗΝΑΣ»;
μα, ο ίδιος νιώθεις την ανάγκη να εξηγήσεις με 618 λέξεις - ουφ! επιτέλους, κατάφερα να τις μετρήσω μία μία - τι εννοούσες όταν έλεγες ότι: «Δωροδοκηθήκαμε από τους πολιτικούς για να τους ψηφίζουμε».

εεεεεεεε, τι σκατά παρεξηγήθηκες τότε όταν ακόμη κι ο ίδιος υποστηρίζεις τώρα ότι δεν εννοούσες αυτό που είπες, αλλά εννοούσες 618 λέξεις που ΔΕΝ είπες;

όμως και αυτά που λέει τώρα δε θυμίζουν σε τίποτα τον Σαββόπουλο που κάποτε τραγουδήσαμε...αυτά που λέει προσπαθώντας να εξηγήσει πόσο κοντά είναι στο λαό και τα βάσανά του, δεν απέχουν σε τίποτα από τα παραμυθάκια που παίζει στο Μέγαρο Μουσικής.

γιατί άραγε συγχύζεται «παρότι κοντεύει πια τα εβδομήντα»; κοντεύοντας τα εβδομήντα, θα έπρεπε να είναι πιο ευγενικός κατ’ αρχήν με τον εαυτό του και δεύτερον να σέβεται τους άλλους....δε θυμίζει σε τίποτα άνθρωπο που κοντεύει τα εβδομήντα, η πλήρους έπαρσης δήλωση «από την άγνωστη σε ‘μενα – κι ούτε θέλω να τη μάθω - Δανάη Παναγιωτοπούλου», ούτε τα ευτελή «τής ας πούμε κυρίας Δανάης».

δικαίωμα του καθενός είναι να μη θέλει να μάθει την κυρία Παναγιωτοπούλου ή όποιον άλλον....όμως, αγαπητέ, αν δεχτούμε ότι δεν θες να τη γνωρίσεις τότε δεν της απαντάς...αν, αποφασίσεις να απαντήσεις σε κάποιον, τότε θα πρέπει να ξέρεις σε ποιον απαντάς, απλό και αυτονόητο...διαφορετικά είσαι πιο ελαφρύς κι από το πούπουλο....όμως "αγαπητέ" Διονύση τα γεράματα είναι βαριά και δεν επιτρέπουν πουπουλιές.!

θα σταθώ και στο σημείο όπου ο Σαββόπουλος δηλώνει: «Σιχαίνομαι τους κρατικοδίαιτους καλλιτέχνες. Μελαγχολώ με την επιχορηγούμενη τέχνη».

μα, ελάτε τώρα αγαπητέ, μνήμη έχουμε, άλλο αν εσείς την έχετε απωλέσει.!
εσύ δεν ήσουν που έκανες την εκπομπή «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» στην Κρατική τηλεόραση;
τζάμπα την έκανες;
για τη φουκαριάρα τη μάνα σου, υποθέτω...μέχρι και δίσκο είχες βγάλει τότε και μεις τα κορόϊδα τα 'χαμε σκάσει κανονικά για να τον αγοράσουμε...δε μας λες ρε Διονυσάκι, τα λεφτά δεν μπήκαν στην τσεπάρα σου, μήπως τα χάρισες σε κάποιο κοινωφελές ίδρυμα το οποίο αγνοώ;

ο Σαββόπουλος που έχει κάνει δεύτερο σπίτι του το Μέγαρο Μουσικής - του νταβατζή της Τέχνης, Λαμπράκη - σιχαίνεται λέει τις επιχορηγήσεις,
μιλάμε το καλύτερο ανέκδοτο by far...
μα, μόλις προχθές αποφάσισαν οι πολιτικοί της κρατικοδίαιτης Τέχνης να μας χρεώσουν άλλα 95 εκατομμύρια ευρώ για να μπορεί να λειτουργεί το Μέγαρο...
μήπως κι εκεί τραγουδάς δωρεάν;
αν ναι, να μας το πεις να σου ζητήσουμε συγνώμη, αλλά - πάντα υπάρχει τελικά ένα "αλλά" και η απορία εύλογη...
πως ζει με τόσα δωρεάν; ή εν πάση περιπτώσει, για να βοηθήσουμε και λίγο τα οικονομικά του, πόσα θέλει για να μας τρελάνει ο Σαββόπουλος;
να του τα δώσουμε, να κάνουμε έναν έρανο ρε αδερφέ...τόσοι και τόσοι γίνονται κάθε χρόνο...ε! ας κάνουμε κι έναν για τον "δεν πληρώνομαι" επαναστάτη Σαββόπουλο.(!)
κάπως θα πρέπει να ζήσει κι αυτός, έστω κι αν απέχει πάρα μα πάρα πολύ από το να θεωρηθεί σπουδαίος καλλιτέχνης...τέτοιος κατά την ταπεινή μου άποψη ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις...
μην τα ισοπεδώσουμε όλα σε τούτη τη χώρα, αν και νομίζω ότι πολύ θα τον βόλευε μια ισοπέδωση....

...καληνύχτα "αγαπητέ" Διονύση

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΝΙΟΤΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΣ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝ ΑΛΛΟΣ
...έγραψε ο ποιητής αλλά επειδή εγώ δεν είμαι ποιήτρια, σου λέω:
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΑΣΑΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΜΙΛΑΣ
....δυστυχώς αγαπητέ Νιόνιο, το άτιμο...ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ.!!!

Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας...σύντομη ιστορική αναδρομή

..."γιορτάζεται" κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε 2 χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.

...προσωπικά απεχθάνομαι τις "παγκόσμιες ημέρες" και τα πανηγυράκια που στήνονται γύρω από αυτές κι όχι βέβαια γιατί τέτοιου είδους γιορτές ή επετειακές ημέρες δεν έχουν λόγο ύπαρξης αλλά γιατί συνήθως με το πέρασμα των χρόνων ξεφτίζουν και χάνουν τον αρχικό σκοπό για τον οποίο καθιερώθηκαν.

μια τέτοια μέρα είναι και η σημερινή.!

η ισότητα των δύο φύλων έχει κατακτηθεί τυπικά και όχι ουσιαστικά...η γυναίκα υφίσταται ακόμη και σήμερα - και στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες διακρίσεις λόγω του φύλου της - πόσο μάλλον στις αναπτυσσόμενες χώρες και στις χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου...εκεί ούτε λίγο ούτε πολύ στην καλύτερη των περιπτώσεων θεωρείται αναπαραγωγική μηχανή και στην χειρότερη αναλώσιμο είδος.!

η γυναίκες χρόνια τώρα - μετά τη βιομηχανική επανάσταση - μετέχουν στην παραγωγική διαδικασία αλλά απουσιάζουν ουσιαστικά από τα κέντρα λήψης αποφάσεων...αρκεί να ρίξετε μια ματιά στη σύνθεση της βουλής αλλά και στα κατά τόπους δημοτικά συμβούλια...η αναλογία αντρών - γυναικών είναι απογοητευτική.(!)

η ισότητα απουσιάζει λόγω των προκαταλήψεων αλλά και της παθητικής στάσης των ίδιων των γυναικών...

ΙΣΟΤΗΤΑ δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ αν και πολλοί/ες συγχέουν τις δύο έννοιες.

είμαι και διεκδικώ να είμαι ΙΣΗ αλλά όχι ΟΜΟΙΑ γιατί δεν είμαι...

...στις πατριαρχικά δομημένες κοινωνίες - όπως και η ελληνική - ισότητα δεν υπάρχει...οι γυναίκες καλούνται να "παίξουν" πολλούς και διαφορετικούς ρόλους χωρίς να αναγνωρίζεται ο καθημερινός αγώνας που δίνουν μέσα στην οικογένεια αλλά και στους χώρους εργασίας.

οι κοινωνίες χρειάζονται ριζικές αλλαγές όμως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί - τουλάχιστον όχι σύντομα - όσο οι κοινωνίες αυτές συνεχίζουν να στηρίζονται σε πρότυπα ανδροκρατούμενα, στρατοκρατούμενα και θρησκευτικά.

η κυριαρχία αυτών των πρότυπων - που και η ίδια η γυναίκα σε πολλές των περιπτώσεων συντηρεί - θα συνεχίσει να δημιουργεί προβλήματα και θα αναπαράγει την ανισότητα και τις διακρίσεις λόγω του φύλου.

...η σημερινή μέρα δεν είναι μέρα γιορτής...είναι μια μέρα με συμβολικό περιεχόμενο, μας δίνει την ευκαιρία να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην ανισότητα των δύο φύλων...πρόκειται για μια σοβαρή μορφή κοινωνικής ανισότητας και παραβίασης της στοιχειώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας, για την οποία άντρες και γυναίκες οφείλουν να είναι ευαισθητοποιημένοι και να αγωνίζονται για την ανατροπή της κάθε μέρα και τις 365 ημέρες του χρόνου.(!)

γυναίκες και άντρες συνοδοιπόροι στη ζωή και στους αγώνες πρέπει να δώσουμε σκληρούς αγώνες για την ανατροπή των αιτιών που δημιουργούν και συντηρούν τις κοινωνικές ανισότητες.!!!

...παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε την καταπίεση, που φτάνει μέχρι και τα όρια της φυσικής βίας, που υφίστανται εκατομμύρια γυναικών και κοριτσιών σε πολλές χώρες του κόσμου, που στερούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, από την ελευθερία της αυτοδιάθεσης του σώματος και της ζωής μέχρι την εκπαίδευση, τη μόρφωση, τη φροντίδα για τη μητρότητα και την υγεία, την αμοιβή για σκληρή, πολλές φορές, εργασία...

...ας έχουμε στο νου μας ότι η φτώχεια, η ανεργία και η επισφαλής, κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη εργασία είναι, σε μεγάλο βαθμό, γένους θηλυκού...οι ανισότητες στην εργασία συνεχίζονται...στην Ελλάδα, π.χ. σύμφωνα με στοιχεία της Γραμματείας Ισότητας της ΓΣΕΕ, οι γυναίκες αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των ανέργων, ενώ αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες για ίση εργασία...η διαρκής συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους μεταφέρει τα βάρη του νοικοκυριού και της φροντίδας των ηλικιωμένων και των παιδιών στις γυναίκες, επιδεινώνοντας ταυτόχρονα την οικονομική αλλά και την εργασιακή τους κατάσταση...οι μετανάστριες είναι τα ευκολότερα θύματα, συνήθως χωρίς καμία πρόσβαση σε θεσμοθετημένα δίκτυα προστασίας...η σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας όχι μόνον υπάρχει, αλλά συχνά οδηγεί και σε απόλυση των θυμάτων...τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, κυρίως η τηλεόραση, προβάλλουν συχνά παραμορφωτικά πρότυπα της γυναικείας ταυτότητας και εικόνες με σεξιστικό, αγοραίο και υποτιμητικό περιεχόμενο.(!)

...εν κατακλείδι, την επόμενη φορά φίλη μου που θα θές να γιορτάσεις την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σκέψου ότι η σημερινή μέρα είναι μια μέρα μνήμης, τιμής και αγώνων και όχι μια μέρα φτηνής διασκέδασης πάνω σε τραπέζια μπουζουκομάγαζων με πατημένα γαρύφαλα, κακή μουσική που φτάνει στα όρια της ηχορύπανσης και πολλά στρώματα σοβά για να δείχνετε τάχα πιο όμορφες και ελκυστικές...το μόνο που καταφέρνετε είναι να προκαλείτε θλίψη και σαρκασμό.!!!