...εδώ, είναι Βαλκάνια.!

Το λιλιπούτειο χωριό, το μικρότερο σε ολόκληρη τη χώρα αλλά με τη μεγαλύτερη ομορφιά, βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της Βουλγαρίας. Απέχει 20 χλμ. από την πόλη του Σαντάνσκι, 186 χλμ. από τη Σόφια, και σε σχέση με την Ελλάδα βρίσκεται κοντά στον Προμαχώνα. Πολιτιστικά και ιστορικά κηρυγμένη διατηρητέα ζώνη, το Μέλνικ κουβαλά ιστορία αιώνων. Η ύπαρξή του χρονολογείται από τον 11ο αιώνα, ενώ οι λαοί που το κατέκτησαν δεν ήταν λίγοι: Ρωμαίοι, Τούρκοι, Ελληνες και Σλάβοι... Υπήρξε πλούσια εμπορική πόλη και σημαντικό κέντρο του Ελληνισμού. Την αποκαλούσαν «Μελένικο» και ήταν ο τόπος της Ρωμυλίας. Τον 6ο αιώνα μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έκτισε φρούριο για να προστατεύει το μέρος από τις βαρβαρικές επιδρομές. Γύρω από αυτό ξεκίνησε να δημιουργείται ο οικισμός του Μελένικου, που έφτασε στη μεγάλη του ακμή επί Τουρκοκρατίας. Η οικονομική αυτή ακμή πήγαζε από την εμπορία των εξαίρετων κρασιών, των υφαντών, των δερμάτων και άλλων ειδών. Οι Ελληνες παρέμειναν μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου.
πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=106434

***παραδοσιακές φορεσιές από διάφορες περιοχές της Βουλγαρίας, με μια γρήγορη ματιά θα σκεφτόμασταν ότι είναι στολές ελληνικές...τόσο πολύ μοιάζουν.!

Το όρος Πίριν είναι μιά οροσειρά στη νοτιοδυτική Βουλγαρία με ψηλότερη κορυφή το Vihren στα 2914 μ. Το φάσμα του Πίριν εκτείνεται περίπου 40 χλμ βορειοδυτικά-νοτιοανατολικά και σε 25 χλμ πλάτος. Πρόκειται για μια περιοχή που έχει συμπεριλάβει η Unesko στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Μεγάλο μέρος της περιοχής προστατεύεται ως εθνικό πάρκο, το Εθνικό Πάρκο του Πίριν. Η ονομασία του βουνού προέρχεται από τον ανώτερο θεό των Σλάβων, τον Perun, ο οποίος ήταν ο θεός τουκεραυνού και της αστραπής.
πηγή: http://www.snowtravel.gr/bulgaria/

...γειτόνισσά μας η Βουλγαρία, και ιδίως στους Βορειοελλαδίτες και Θρακιώτες η μουσική της δεν είναι καθόλου ξένο άκουσμα.ζωηρή, με ρυθμούς δαιδαλώδεις που μουσικός δυτικής παιδείας δεν τολμάει να ακουμπήσει (τα 11/8 και 15/8 στους πιό τρελούς συνδυασμούς και σε prestissimo τα έχουν για ψωμοτύρι), ή με γυναικείες χορωδίες σε αργόσυρτα υποβλητικά τραγούδια(όπως τα διάφορα ensemble με την ένδειξη «Το μυστήριο των Βουλγαρικών φωνών»), έχει αρκετά μεγάλη διάδοση μεταξύ των παραδοσιακών και λαικών ακουσμάτων που προτιμούνται απο τους ευρωπαιους κυρίως μουσικόφιλους.

οι δαιμονικά γρήγοροι και ιδιαίτερα δύσκολοι ρυθμοί της, που οι βούλγαροι τους χορεύουν με μεγάλη άνεση, και τους οποίους τα κρουστά (συνήθως νταούλι ή νταρμπούκα) συνοδεύουν με χτυπήματα σε άρση κι όχι σε θέση, είναι εφιάλτης ακόμα κι αν απλώς προσπαθήσεις να τους ακολουθήσεις με παλαμάκια μόνο, και τρομερή πρόκληση για κάθε μουσικό κρουστών. ακόμα και στα πιό αργά κομμάτια, η ασυμμετρία των ρυθμών είναι πονοκέφαλος για όποιον πάει να τα ακολουθήσει... η ρυθμολογία της βουλγαρικης μουσικής είναι αναμφισβητητα η δυσκολότερη στην Ευρώπη (μπροστά στους βουλγάρικους ρυθμούς τα δικά μας 9/8 του ζειμπέκικου, του αργού καρσιλαμά ή του απτάλικου είναι παιχνιδάκι) και ισως η πιό δύσκολη σε όλες τις παραδοσιακές μουσικές, με εξαιρεση κάποιες περιπτώσεις απο τη χερσόνησο της Ταιλάνδης και ορισμένα είδη της Ινδικής μουσικής. ίδιοι δαιμονικοί ρυθμοί συναντιούνται και στη μουσική των περισσότερων δημοκρατιών της πρώην Γουγκοσλαβίας, σε ορισμένα μουσικά στυλ της Ρουμανίας, της Ρωσίας, της Γεωργίας, του Αζερμπαιτζάν, της Τουρκίας (μόνο σε αργά κομμμάτια) και μερικών ακόμα χωρών της γειτονιάς μας, όχι όμως σε τέτοια ποικιλία και συχνότητα.

από τα πιό διαδεδομένα και πλέον χαρακτηριστικά όργανα στη βουλγάρικη μουσική, είναι η γνωστή μας γκάιντα (ο άσκαυλος, αυτή που παίζουν πολύ στη Θράκη), με παραλλαγές: χαμηλότερο κούρδισμα (εκτός απο την περιοχή της βουλγαρικής Ροδόπης, που είναι κουρδισμένη πολύ ψηλά, σαν τη δική μας), και πλήρη χρωματική κλίμακα (κι όχι πεντατονική σαν τις περισσότερες Θρακιώτικες). Υπάρχει και η kaba gaida, ο γίγαντας της γκάιντας, που η πίπιζά της (ο αυλός της) ξεπερνάει το ένα μέτρο.

η Gadulka, τρίχορδο είδος λύρας, ενίοτε με καμιά 12αριά συμπαθητικές χορδές, ο ταμπουράς (ο γνωστός μας - σάζι στα τούρκικα ο μεγάλος, μπουλγαρί ο μικρός), που θυμίζει στον ήχο μπουζούκι, με μακρύ μπράτσο και δερμάτινα τάστα που μετακινιούνται (μπερντέδες), το kaval, είδος τσοπάνικής μεγάλης φλογέρας (σαν την ηπειρώτικη τζαμάρα, αλλά με μεγάλες δυνατότητες ηχοχρωμάτων και έκτασης), ο γνωστός μας ζουρνάς, το τουπαν (ή νταούλι, όπως το ξέρουμε εμείς) σε διάφορα μεγέθη, ο νταϊρές, αλλα και η νταραμπούκα, είναι τα πιό διαδεδομένα όργανα της βουλγαρικής παραδοσιακής και λαϊκής μουσικής. μετά το 1950 μπήκαν στο χορό και κλαρίνο, ακκορντεόν, μπάσο και βιολί, αλλά παίζονται με ιδιαίτερο τρόπο, για να ταιριάζουν στα ιδιαίτερα ηχοχρώματα και τους ρυθμούς της βουλγάρικης μουσικής. μεγάλη διάδοση γνωρίζουν τις τελευταίες δεκαετίες και οι μπάντες χάλκινων πνευστών (κληρονομιά από το στρατό μάλλον).


...οι πιό διαδεδομένοι βουλγάρικοι χοροί είναι: Paidusko (ή παϊντούσκα, όπως την ξέρουν σε Μακεδονία και Θράξη) 5/8 Tsetvorno 7/8 Ratseenitsa 7/8 Gruncarsko/Svornato/Daicovo 9/8 Gankino/Kopanitsa 11/8 Krivo Sadovska/Ispajtse 13/8 Butsimis 15/8 οι χοροί διαφέρουν πολύ ανάλογα με την περιοχή, στο στυλ και στο ρυθμό, αλλά στις κοινωνικές περιστάσεις που χορεύονται. πηγή: http://www.multiforums.gr/

...μουσικά σύνορα δεν υπήρξαν ποτέ...ευελπιστώ πως ούτε ποτέ και θα υπάρξουν. μας φτάνουν οι συνοριογραμμές, δεν μας χρειάζονται κι άλλες.! κι αν κάποιοι - θέλω, να πιστεύω λίγοι - παλεύουν να τα δημιουργήσουν, εγκληματούν απέναντι σ' αυτό που λέγεται ΨΥΧΗ και ΤΑΞΙΔΙ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ!!! κάποια στιγμή, θα πρέπει να δούμε, τί μας ενώνει, τί μας δένει και να αφήσουμε ό,τι και όσα μας χώριζαν ή μας χωρίζουν...ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΞΕ ΓΕΛΑΣΕ... δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από κόκκους άμμου σ' έναν απέραντο και γεμάτο ομορφιές κόσμο... ας, αφήσουμε τη μαγεία της μουσικής να μας "ταξιδέψει" εκεί που μόνο ΕΚΕΙΝΗ μπορεί...

η επαφή μου με τη μουσική παράδοση της Βουλγαρίας ξεκίνησε πριν χρόνια...έκτοτε προσπαθώ συνεχώς να μαθαίνω και είναι τόσα πολλά. απίστευτος πλούτος, απίστευτη πηγή έμπνευσης...αστείρευτη, αιώνια... τη γνώρισα μέσω μιας φίλης κι αμέσως μαγεύτηκα...μου θύμισε Ελλάδα. της το είπα και γελάσαμε...Βαλκάνια, μου απάντησε και μπορεί να λέτε ότι είστε με τους ιταλούς "Una Faccia Una Razza" αλλά αν το ψάξεις, θα δεις ότι με τους ΓΕΙΤΟΝΕΣ έχεις - έχετε πιο πολλά κοινά απ' ό,τι φαντάζεσαι ή φανταζόμαστε. και είχε δίκιο...όσο ανακαλύπτω τόσο αναρωτιέμαι "γιατί"

...μη διστάσετε, ψάξτε...σας δίνω το λόγο μου, ότι αξίζει τον κόπο. όταν άκουσα για πρώτη φορά, έκλεισα τα μάτια μου κι αφέθηκα στις νότες.! ΤΑΞΙΔΕΨΑ...ήταν, σαν να μπήκα σε μια μουσική χρονομηχανή...με τους ήχους, να κυριαρχούν και να κατακτούν κάθε μου κύτταρο...όλο το ΕΙΝΑΙ μου...! κάτι, σαν μαγικό κάλεσμα ήταν...μια μακρινή φωνή, χαμένη στα βάθη των αιώνων που με καλούσε κι εγώ, μαγνητισμένη απλά ακολουθούσα το μονοπάτι της.

μια πνοή πρωϊνής ανάσας. δεν μπορούσα να εστιάσω από πού προερχόταν αλλά ήταν τόσο μαγική που ένιωθα ότι εκείνη ακριβώς τη στιγμή θα ήθελα να είχα φτερά για να πετάξω.! ΕΚΕΙ, στ' απέραντο γαλάζιο, στα ύψη των κορυφογραμμών που χωρίζουν τις δύο χώρες. ξάφνου! σαν να ενεργοποιήθηκε κάτι στο χωροχρόνο και η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, το ΤΩΡΑ... εξαφανίστηκε...μια ΠΥΛΗ άνοιξε.! μπρος στα "μάτια" της ΨΥΧΗΣ, ένα καταπράσινο δάσος με πλάσματα βγαλμένα από την παιδική φαντασία να χορεύουν αέναους χορούς. ξωτικά και νεράιδες με ποτάμια χρωμάτων και ήχων. μια ιδιότυπη μορφή έκστασης που σου δίνει κάποιο γνώριμο κι αγαπημένο παραμύθι. συναισθήματα...πληθώρα συναισθημάτων που εναλλάσονταν σε ρυθμούς τρελούς. χαράς και θλίψης μαζί. το μαγικό, το πιο απίστευτο αυτής της μουσικής είναι η έντονη εναλλαγή συναισθημάτων που προκαλεί. ταξίδι, φόβος, οργή, αγανάκτηση, ξέσπασμα, γλύκα, τρυφερότητα, μοναξιά, αγάπη, αλήθεια, δάκρυ, απελπισία, σκοτάδι, φως, φτερούγισμα, προσμονή, λαχτάρα και τελικά...ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!! "λύστε" την ΨΥΧΗ σας, αφήστε την ΕΛΕΥΘΕΡΗ, αδειάστε την από το κάθε τι, έστω για λίγες μόνο στιγμές...μετά ΕΚΕΙΝΗ θα βρει το δρόμο της. οι νότες, λένε, είναι τα λόγια των θεών προς τους ανθρώπους και η μουσική δίαυλος επικοινωνίας. οι νότες, είναι όλα αυτά που μας κάνουν να χαμογελάμε, να θυμόμαστε, να νοσταλγούμε και κάποιες φορέςνα πονάμε. όλα αξίζουν...όλα, πολύτιμα είναι. πόσο πιο όμορφος θα ήταν ετούτος ο κόσμος αν, αντί να αφήνουμε την προκατάληψη και το μίσος να κυριαρχούν μαθαίναμε την κουλτούρα και την παράδοση της γειτονιάς μας!!!

...κι εσείς βρε Ελληνάρες μου, αφού πηγαίνετε που πηγαίνετε στο Σαντάνσκι (Сандански) και στο Μπάνσκο (Банско) για τα "γούστα" σας και τα "DIESEL" ή τα "ADIDAS" αφουγκραστείτε και την μουσική τους. η ιστορία, η παράδοση, η κουλτούρα, τα ήθη και τα έθιμα είναι το θεμέλιο κάθε χώρας...κάθε λαού...είναι το μέλλον - το ΑΥΡΙΟ - και το νόημα της ύπαρξής του. τα σύνορα, πραγματικά ή πλασματικά που κάποιοι δημιούργησαν δεν είναι τίποτα παραπάνω από συμφέροντα πάνω και έξω από εμάς... τίποτα δεν μας ανήκει ή τίποτα δεν θα έπρεπε να μας ανήκει... η Ακρόπολη, αλήθεια, μας ανήκει; το Σινικό Τείχος, ανήκει στους Κινέζους; η αρχαία πόλη της Πέτρας - που υπήρξε πρωτεύουσα των Ναβαταίων - στην Ιορδανία, ανήκει μόνο στους ιορδανούς; για σκεφτείτε το! πολιτιστική κληρονομιά είναι όλα, που είμαστε υποχρεωμένοι να διαφυλάτουμε αλλά και να προβάλλουμε. πολιτιστική κληρονομιά που είναι παγκόσμια και δεν ανήκει ή δεν θα έπρεπε να ανήκει σε κανέναν... ελπίζω, να μην παρεξηγηθούν ή παρερμηνευθούν τα λόγια μου...δεν είναι αυτός ο σκοπός μου . ειλικρινά, πιστεύω όμως ότι οι μουσικές του κόσμου μπορούν να κάνουν αυτό τον κόσμο καλύτερο, να εξαφανίσουν τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. φοβάμαστε ότι μας είναι άγνωστο...το οικείο μας δίνει σιγουριά, μας ελευθερώνει... τα τραγούδια κι ένα κρασί μπορούν να φέρουν κοντά τους ανθρώπους...

ΤΟΛΜΗΣΤΕ ΤΟ!!!

Валя Балканска - Излел е Дельо хайдутин / ο επαναστάτης Delyo - το τραγούδι του βοσκού. παραδοσιακό βουλγάρικο τραγούδι από το Zlatograd περιοχής Ροδόπης..! το 1977 το τραγούδι κατά την εκτέλεση της Βάλια Βαλκανίων περιλαμβάνεται στο Voyager Golden Record του αμερικανικού διαστημικού οχήματος "Voyager 2 και Voyager 1" και ήταν το μουσικό μήνυμα από τη Γη προς το διάστημα.