Kudsi Erguner

Ο Kudsi Erguner ζει και εργάζεται στο Παρίσι ως μουσικός, συνθέτης, μουσικολόγος, δάσκαλος, συγγραφέας και μεταφραστής.
Γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1952 στο Ντιγιαρμπακίρ της Τουρκίας. Ο Erguner προέρχεται από μια οικογένεια τούρκων μουσικών. Η επαφή του με πολλούς διάσημους μουσικούς από την παλαιότερη γενιά, που σύχναζαν στο σπίτι των γονιών του και η συμμετοχή του σε διάφορες σούφικες αδελφότητες, των οποίων τη μουσική και τη διδασκαλία μελέτησε, άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους πάνω του. Έλαβε την κατάρτιση του απευθείας από τον πατέρα του, Ulvi Erguner, ο οποίος ήταν ο τελευταίος μεγάλος δεξιοτέχνης του νέι.
Το 1969 έγινε μέλος της Ραδιοφωνικής Ορχήστρας της Κωνσταντινούπολης. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1975, μετακόμισε στο Παρίσι για να σπουδάσει αρχιτεκτονική και μουσικολογία.



Το Ottomania του Kudsi Erguner (1999) φέρεται να είναι το πρώτο έργο σε αυτό που ονομάζεται World Music, το οποίο συνδέει την κλασική μουσική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τους δυτικούς αυτοσχεδιασμούς και τους ρυθμούς της τζαζ. Είναι η αποτύπωση της ιστορίας μιας εξαιρετικής μουσικής συνάντησης, και είναι μια λογική συνέχεια της πολυτάραχης ζωής του Erguner. «Δυστυχώς, το 99% της μουσικής fusion που παράγεται σήμερα είναι απλώς μια άσχημη επικόλληση, ένα κακότεχνο κολάζ. Με το Ottomania προσπάθησα να αφήσω την σύντηξη (fusion) να αναπτυχθεί από μόνη της. Ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητο για τις δύο πλευρές να κάνουν ένα βήμα η κάθεμία προς την άλλη. Με την Kudsi Erguner’s Εnsemble από τη μία πλευρά και τρεις σπουδαίους μουσικούς από τη διεθνή τζαζ σκηνή—τον γερμανό Christof Lauer (σαξόφωνο), τον γάλλο Michel Godard (τούμπα και οφίαυλος), και τον αμερικανό Mark Nauseef (ντραμς)–– από την άλλη, το Ottomania έκανε επιτυχώς αυτό το βήμα».

Έχει τεκμηριώσει και αναβιώσει ξεχασμένες, σχεδόν, μουσικές παραδόσεις και τις έφερε στην προσοχή του δυτικού κοινού, εξασφαλίζοντας τους μια θέση στην πολιτιστική κληρονομιά της Ευρώπης.

Με τον όρο Σούφι εννοούμε εκείνες τις πρώτες ασκητικές κοινότητες του Ισλάμ, και οι οποίες εγκατέλειψαν τα εγκόσμια, πρεσβεύοντας ότι το ανθρώπινο πεπρωμένο εξαρτάται από την ανεξιχνίαστη θέληση του Θεού. Σε αυτές τις κοινότητες επικράτησε αρχικά το ασκητικό στοιχείο του μυστικισμού, ενώ με την πάροδο του χρόνου ο ασκητισμός θεωρήθηκε ως προκαταρκτικό στάδιο για την επίτευξη της πνευματικής ζωής. Ο μυστικισμός πήρε την θέση του ασκητισμού ως στόχος και επιδίωξη. Οι κοινότητες των Σούφι επηρεάστηκαν άμεσα από τις αρχαιότερες παραδόσεις και φιλοσοφίες της Ανατολής και της λεκάνης της Μεσογείου, όπως ο Νεοπλατωνισμός, ο Γνωστικισμός, ο Βουδισμός και ο Χριστιανισμός. Όλες αυτές οι διδασκαλίες έπαιξαν το ρόλο τους στην τελική διαμόρφωση της σουφικής διδασκαλίας, αφού σύμφωνα με τους Σούφι «όλες οι Παραδόσεις οδηγούν στην μια και μόνη αλήθεια».
Θεωρείται μυστική αίρεση που κυριάρχησε στις χώρες της Ανατολής, κυρίως στην Περσία, και σύμφωνα με ειδικούς ενσωμάτωνε τα μυστικά δόγματα του μουσουλμανισμού. Είναι γνωστό από πολλές πηγές ότι στις τάξεις των Σούφι συντάχθηκαν οι πιο σοφοί άντρες της εποχής τους. Η λέξη «σούφι» παραπέμπει, σύμφωνα με παλαιότερους μελετητές, στην ελληνική λέξη σοφία, ενώ σήμερα συνδέεται μάλλον με τον αραβικό όρο σούφι (ο μυστικός) και αυτός με τη σειρά του με το σουφ (το μάλλινο ύφασμα που φορούσαν οι πρώτοι ασκητές του Ισλάμ).

Ουσιαστικά διακρίνονται τέσσερις βαθμοί μύησης ή τέσσερα στάδια: Ο πρώτος είναι ο προκαταρκτικός και σε αυτόν ο μυούμενος καλείται να τηρήσει τις διάφορες και γνωστές σε όλους τελετές του μουσουλμανισμού, ώστε να μην κινδυνεύει να παρεξηγηθεί από τους αδαείς και τους αμόρφωτους που δεν κατανοούν τη βαθύτερη σημασία τους. Στο δεύτερο βαθμό εισέρχεται «εντός του φράκτου του σουφισμού», στο πλαίσιο του οποίου υποκαθιστά τις παραπάνω εκδηλώσεις με μια πνευματική λατρεία. Ο τρίτος βαθμός είναι αυτός της σοφίας, ενώ εκείνος που φτάνει σε αυτόν υποτίθεται ότι απέκτησε υπερφυσική γνώση και έγινε ίσος με τους αγγέλους. Ο τέταρτος και τελευταίος βαθμός καλείται αλήθεια, αφού ο άνθρωπος που μυήθηκε σε αυτόν την έχει ήδη κατακτήσει και έχει έτσι ενωθεί ολοκληρωτικά με το Θεό. Σε όλους τους βαθμούς υπάρχουν μυστήρια και μυστικά που ουδέποτε αποκαλύπτονται στους βέβηλους.

Η αρχή του σουφισμού αποδίδεται σε μια γυναίκα από τη Βασόρα, τη Ραμπία, η οποία γύρω στο 780 ενσάρκωσε το ιδεώδες της αίρεσης για μια ανιδιοτελή αγάπη του Θεού, χωρίς την ελπίδα του παραδείσου και το φόβο της κόλασης. Την ιρακινή σχολή της αίρεσης θεμελίωσε γύρω στο 850 ο Μουχασίμπι, ο οποίος πίστευε ότι ο καθαρμός της ψυχής ως προπαρασκευή για τη συμπόρευση με το Θεό ήταν η μοναδική αξία του ασκητισμού. Λίγο αργότερα ο αλ Χαλάτζ έγινε διάσημος για τη φράση του «Εγώ είμαι η Δημιουργός Αλήθεια», που αποτελεί συμπύκνωση της περίφημης θεωρίας του χούα χούα (Αυτός, Αυτός). Σύμφωνα με αυτή, ο Θεός αγάπησε τον εαυτό του στην ουσία του και δημιούργησε τον Αδάμ κατ’ εικόνα του. Ο Αλ-Χαλάτζ, ο οποίος θανατώθηκε το 922 στη Βαγδάτη λόγω των απόψεών του, είναι ο κατεξοχήν «Μάρτυρας της Αγάπης (του Θεού)».


Σήμερα ο σουφισμός έχει διαδοθεί ακόμη και στη Δύση (κατ’ όνομα όμως σουφισμός στον οποίο έχουν παρεισφρήσει τεκτονικά στοιχεία), αλλά οι γνήσιοι και αυθεντικοί ευσεβείς έχουν την επίγνωση ότι ο σουφισμός απαιτεί αυστηρή πειθαρχία και ότι ο στόχος του μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν ο πιστός ριχτεί στο κατακαίον πυρ της θεϊκής αγάπης.
πηγή: http://el.wikipedia.org

"Psaumes de Yunus Emre ~ Musique soufie" ειλικρινά θα σας μαγέψει...όλη η μυσταγωγία της οθωμανικής λόγιας μουσικής από τον κορυφαίο του είδους.!
αξίζει να τον γνωρίσετε...
...oι δερβίσηδες, γνήσια έκφραση του ισλαμικού μυστικισμού, μέσα από μια χορική ιεροτελεστία αιώνων επιδιώκουν να εξαγνίσουν την ανθρώπινη ψυχή.(! )
...αφαιρώντας τους μαύρους μανδύες τους μένουν με λευκά ενδύματα για να ξαναγεννηθούν, ξεκινώντας την περιστροφή με το δεξί χέρι στραμμένο προς τον ουρανό - για να «λάβουν τη δόξα του Θεού» - και το αριστερό προς τη γη - για να μεταφέρουν τη θεϊκή δόξα προς τον κόσμο της ύλης.
...κλείστε τα μάτια όσο διαρκεί η μαγεία της μουσικής...ανοίξτε τα "μάτια" της ψυχής και στροβιλιστείτε κι εσείς στο ρυθμό των δερβίσηδων...η εμπειρία είναι μοναδική.!!!
2 σχόλια:
μόνο χαρισματικό πλάσμα, ανήσυχο, εύθραυστο σαν μάρμαρο και τραχύ σαν γυαλί, εξεγερμένο και ιδιόρρυθμο,
διαλέγει να σηκώσει δρόμους αυτοπραγμάτωσης
...η ψυχή έχει τη ρίζα της στη λέξη "ψύχω" δηλαδή "πνέω", κυριολεκτικά σημαίνει "πνοή".!
όσο λοιπόν υπάρχει πνοή σε τούτο το θνητό σώμα, θα είμαι η ίδια, ακολουθώντας το δρόμο που η ψυχή διαλέγει να ζήσει κι όχι το δρόμο που κάποιοι επιδιώκουν να ζήσει.
Δημοσίευση σχολίου