Aποφυλακίζονται οροθετικές γυναίκες χωρίς κανένα μέτρο


Δίχως πρόβλεψη για ένταξή τις σε πρόγραμμα απεξάρτησης έχουν αποφυλακιστεί και συνεχίζουν να αποφυλακίζονται ανά δύο, οι 26 οροθετικές τοξικομανείς που είχαν συλληφθεί και προφυλακιστεί τον περασμένο Μάιο με την κατηγορία της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης και της παράβασης του νόμου περί εργαζομένων στο σεξ γυναικών. Παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης της υγείας τις, αντί να τις παρασχεθεί στις φυλακές Κορυδαλλού ιατρική φροντίδα (οι οροθετικοί κρατούμενοι μεταφέρονται στο νοσοκομείο «Αγ. Παύλος» των φυλακών, οι οροθετικές όχι) ήταν έγκλειστες σε κελιά με πλημμελή καθαριότητα και τρωκτικά.

Σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Διωκομένων Οροθετικών Γυναικών, έγινε γνωστό πως πέντε από τις διωκόμενες προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση των άρθρων 3, 5, 8 και 13 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης (απαγόρευση βασανιστηρίων, απάνθρωπης και εξευτελιστικής συμπεριφοράς, δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία και ασφάλεια, δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, δικαίωμα πραγματικής προσφυγής στα εθνικά δικαστήρια).

Στα τέλη Ιουλίου, οι πέντε γυναίκες, μαζί με τις Μη Κυβερνητικές ΟργανώσειςLesb.Equal-Λεσβίες για την Ισότητα, Praksis, Κέντρο Ζωής και Θετική Φωνή, είχαν καταθέσει στην Εισαγγελία Αθηνών μήνυση για παραβίαση ιατρικού απορρήτου κατά της γιατρίνας-ού που στις εγκαταστάσεις της ΓΑΔΑ διενήργησε σε αυτές εξετάσεις οροθετικότητας, «ανακοινώνοντας κατά παράβαση της ιατρικής δεοντολογίας τα αποτελέσματα πρώτα στην αστυνομία και όχι στις ίδιες», όπως τόνισαν οι νομικίνες - μέλη της Πρωτοβουλίας. Παράλληλα, στο αρχείο έχει τεθεί αίτηση των διωκομένων προς την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για ανάκληση της διάταξης δημοσιοποίησης των δεδομένων τις. «Το μόνο που έγινε ήταν ότι “κατέβηκαν” οι φωτογραφίες τις από την ιστοσελίδα της Ελληνικής Αστυνομίας», σύμφωνα με τα μέλη της Πρωτοβουλίας.

Όπως ειπώθηκε στη συνέντευξη, από τη δικογραφία προκύπτουν σοβαροί προβληματισμοί για τον χρόνο, τον τόπο και τον τρόπο σύλληψης των οροθετικών γυναικών, η πλειονότητα των οποίων υποστηρίζει πως είναι τοξικομανείς, εκδίδεται περιστασιακά, ενώ στο σύνολό της δεν γνώριζαν πως είναι οροθετικές. Το θέμα της ποινικοποίησης των πελατών επανέφερε η κ. Σοφία Κουκούλη-Σπηλιωτοπούλου, δικηγορίνα και εκπρόσωπος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα της Ανθρώπου.

πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού




Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.

Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα

Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου

Αφού ιδέες έχουν δικές τους.

Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους

Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο

που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.

Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις

αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα

Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες

Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου


ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.

Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο

και κομπάζει ότι με τη δύναμή του

τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.

Άς χαροποιεί τον τοξοτή ο κομπασμός του

Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει

έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.”



Χαλίλ Γκιμπράν  ''Για τα παιδιά''
Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού η 20η Νοεμβρίου και σύμφωνα με έκθεση της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNICEF τα παιδιά στην Ελλάδα ζουν πλέον σε ένα πιο βίαιο περιβάλλον. Αποτελώντας μια ηλικιακή μειονότητα, τα παιδιά στην χώρα μας πλήττονται περισσότερο από οικονομική κρίση.

Η Ελληνική Εθνική Επιτροπή μέσα από την έκθεσή της για την κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα, έχει κάνει πρόσφατα κρίσιμες επισημάνσεις για την κατάσταση των δικαιωμάτων των παιδιών στη χώρα μας, όπως: 

Τα παιδιά στην Ελλάδα σήμερα αποτελούν μια ηλικιακή μειονότητα σε ένα πληθυσμό που διαρκώς γερνάει (μειώθηκαν από 32% του συνολικού πληθυσμού το 1961 σε 17,4% το 2011).
Οι ανήλικοι κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 439.000 (Eurostat, 2010).
Μεταξύ των φτωχών νοικοκυριών με παιδιά, το 21,6% είναι οικονομικά αδύναμα για διατροφή με κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας και το 37,1% δεν έχει ικανοποιητική θέρμανση.
Το 81,5% των φτωχών νοικοκυριών με παιδιά έχουν αδυναμία πληρωμής μιας εβδομάδας διακοπών (Eurostat, 2010). Στα νοικοκυριά με παιδιά έως 16 ετών το 16,8% του εισοδήματος πηγαίνει στα είδη διατροφής, το 13% στις μεταφορές, το 10,4% στη στέγαση, ύδρευση κ.λπ. της κατοικίας, το 6,1% σε αναψυχή πολιτισμό και το 5,9% στην εκπαίδευση.
Η αποτελεσματικότητα των δαπανών για την κοινωνική προστασία στην αντιμετώπιση της φτώχειας και του αποκλεισμού δεν είναι ικανοποιητική. Ενώ οι δαπάνες αυξάνονταν (15% τα τελευταία 15 χρόνια), το ποσοστό των Ελλήνων που ζούσαν κάτω από το όριο φτώχειας παρέμεινε σταθερό.
Τα παιδιά στην Ελλάδα ζουν σε ένα περισσότερο βίαιο περιβάλλον. Από το 2008 μέχρι το 2010, η εγκληματικότητα στην χώρα αυξήθηκε πάνω από 40%, ενώ και για το 2011 αναμένεται περαιτέρω αύξηση. Ο σχολικός εκφοβισμός έχει αυξηθεί 74% από 2002 μέχρι το 2010. Ταυτόχρονα, έχει σημειωθεί και αύξηση της εγκληματικότητας ανηλίκων.
«Η γενιά του 2025 και μετέπειτα»

Τα προαναφερόμενα στοιχεία για την Ελλάδα εντάσσονται στην παγκόσμια έκθεση της UNICEF «Η γενιά του 2025 και μετέπειτα» όπου διαπιστώνεται ότι: 
Το ποσοστό και ο αριθμός των παιδιών που ζουν στις φτωχότερες χώρες και περιοχές του κόσμου θα συνεχίσουν να αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς
Μεταξύ των χωρών, θα εξακολουθήσει να υπάρχει μια αυξανόμενη συγκέντρωση των θανάτων παιδιών κάτω των 5 ετών στην υποσαχάρια Αφρική, σε θύλακες φτώχειας και περιθωριοποίησης σε πυκνοκατοικημένες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος χώρες και στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες.
Εντός των χωρών, είναι πιθανό να υπάρχει μία αυξανόμενη συγκέντρωση θανάτων παιδιών κάτω των 5 ετών στις φτωχές και περιθωριοποιημένες επαρχίες, νοικοκυριά και κοινωνικές ομάδες.
Σημάδια προόδου

Όμως τα στοιχεία της UNICEF από όλο τον κόσμο δείχνουν επίσης και σημαντικές προόδους που έχουν επιτευχθεί για την προστασία των Δικαιωμάτων των Παιδιών: 
Ο αριθμός των παιδιών κάτω των 5 ετών που πεθαίνουν κάθε χρόνο μειώθηκε από 12 εκατομμύρια το 1990 σε 6,9 εκατομμύρια το 2011.
Η ανοσοποίηση των παιδιών με το τριπλό εμβόλιο διφθερίτιδας-κοκίτη-τέτανου (DPT3) αυξήθηκε από 75% το 1990 σε 83% το 2011.
Ο αριθμός των παιδιών που δεν πηγαίνουν σχολείο μειώθηκε από 115 εκατομμύρια το 2002 σε 61 εκατομμύρια το 2011.
Η παροχή θεραπευτικής αγωγής για το AIDS σε παιδιά κάτω των 15 ετών αυξήθηκε θεαματικά από το 2005 και μετά, κυρίως στην υποσαχάρια Αφρική.
Ο αποκλειστικός μητρικός θηλασμός των βρεφών κάτω των έξι μηνών αυξήθηκε σχεδόν σε όλες τις περιοχές του αναπτυσσόμενου κόσμου.
Περιθώριο βελτίωσης

Παρά τις αξιοσημείωτες προόδους, παραμένουν όμως ακόμα σημαντικές προκλήσεις και ανισότητες: 
Σχεδόν 2,5 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο από μόλις τρεις αιτίες: Πνευμονία, διάρροια και ελονοσία.
165 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών ήσαν καχεκτικά το 2011.
18 εκατομμύρια βρέφη στις αναπτυσσόμενες χώρες γεννιούνται λιπόβαρα.
22,4 εκατομμύρια βρέφη δεν προστατεύονται από τις ασθένειες με τακτικούς εμβολιασμούς.
Πάνω από 70 εκατομμύρια γυναίκες 20-24 ετών παντρεύτηκαν πριν τα 18 τους χρόνια.
50.000 νεαρά κορίτσια πεθαίνουν κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του τοκετού.
Περίπου 150 εκατομμύρια παιδιά 5-14 ετών εμπλέκονται στην παιδική εργασία.
Εκατοντάδες εκατομμύρια παιδιά είναι άμεσα ή έμμεσα θύματα βίας.
3,4 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 15 ετών σε όλο τον κόσμο ζουν με AIDS.
16,6 εκατομμύρια παιδιά έχουν χάσει τον ένα ή και τους δύο γονείς τους εξ αιτίας του AIDS.
Βραβεία UNICEF 2012

Με την ευκαιρία της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Δικαιωμάτων του Παιδιού, η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF ανακοινώνει τα Βραβεία UNICEF 2012 σε ειδική εκδήλωση στη Στοά του Βιβλίου, την Τρίτη 20 Νοεμβρίου. Βραβεύονται σχολεία και μαθητές από όλη τη χώρα και το εξωτερικό που διακρίθηκαν σε σχετικό πρόγραμμα ευαισθητοποίησης για τα Δικαιώματα του Παιδιού που υλοποιείται σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας.

Οι μαθητές ζητούν από τους μεγάλους περισσότερη ψυχαγωγία, σχολεία, φιλία και απλώνουν το χέρι σε όλα τα παιδιά της γης. Μεταξύ των βραβευόμενων είναι και ο μαθητής Χάρης Ιωάννου που δημιούργησε ένα τεχνητό γάντι που θα δώσει λύση στο πρόβλημα της δυσκινησίας των άνω άκρων στα άτομα με αναπηρία. 


pET sHOP (ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΖΩΩΝ) ΤΑIΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ



Μια καταπληκτική ταινία μικρού μήκους με πρωταγωνιστές ένα αγόρι και ένα σκυλάκι που η μοίρα τους έφερε κοντά, σε ένα κατάστημα ζώων, και τους έκανε αχώριστους φίλους.Είναι μόνο ένα ταινιάκι 7 λεπτών και 2 δευτερολέπτων, κι όμως είναι τόσα πολλά παραπάνω από αυτό. Είναι ένα μήνυμα για την ζωοφιλία αλλά και για την διαφορετικότητα των ατόμων που περνά κατευθείαν στη καρδιά με τον πιο γλυκό και ταυτόχρονα ειρωνικό τρόπο.

Ένα μικρό αγόρι μπαίνει σε ένα κατάστημα ζώων και διαλέγει ένα κουτάβι. Ο πωλητής προσπαθεί να το αποτρέψει από το να το αγοράσει, λέγοντάς του πως έχει πρόβλημα στο πόδι και, άρα, είναι "άχρηστο". Το παιδί επιμένει και όταν ο πωλητής σκύβει για να πιάσει το κουτάβι, συνειδητοποιεί πως και το ίδιο το αγόρι έχει πρόβλημα κινητικότητας. Η ταινία είναι σκηνοθετημένη με τόση ευαισθησία και προσοχή στην λεπτομέρεια, που αμέσως δημιουργείται ένα ερώτημα στο μυαλό του θεατή: "Αν το παιδί σου έχει κάποιο πρόβλημα το γυρίζεις πίσω; Φυσικά και όχι. Τότε γιατί το κάνεις στο κουτάβι σου;".

Είναι από τις περιπτώσεις που αναρωτιέσαι γιατί τέτοιες δουλειές δεν προβάλλονται στην τηλεόραση όταν έχουν τόσο σημαντικά μηνύματα να περάσουν. Ευτυχώς όμως το ταινιάκι του Μιχαήλ -- Γαβριήλ Ζενέλη «Κατάστημα Ζώων», με πρωταγωνιστές τον Μελέτη Γεωργιάδη και τον μικρό Θοδωρή Ασημάκη, κατάφερε να ακουστεί και μάλιστα να αποσπάσει μια σειρά βραβείων, όπως «Καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους», « Ειδική Μνεία στο Πεσκάρα Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους», « Silber Metal στο Φεστιβάλ der Nationen» και πολλά άλλα. Μην το χάσετε για κανέναν λόγο και, αφού το παρακολουθήσετε, σκεφτείτε όλα όσα προσπαθεί να σας περάσει.

3/11, Συγκέντρωση στο Γκάζι στις 19:00μ.μ. ενάντια στην ομοφοβία και τον ρατσισμό

“Η ομορφιά της ζωής έγκειται στην ίδια την πολυχρωμία της!”


Με αυτή την υπέροχη δήλωση, σας προσκαλεί η ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΜΕΤΑΞΟΥΡΞΕΙΟΥ – ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΥ να ενώσετε τις φωνές σας ενάντια στην ομοφοβία και τον ρατσισμό, σήμερα 3/11 και ώρα 19:00, στην πλατεία Κεραμεικού, μπροστά στην είσοδο του Μετρό.
Αν δεν υπερασπιζόμαστε εμείς οι ίδιοι τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας, αν παραμένουμε σιωπηλοί και αδρανείς, τότε το μέλλον ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας προβλέπεται ζοφερό, με τους πολίτες της καταδικασμένους να ζουν ξανά και ξανά τον απολυταρχισμό και τον βίαιο παραλογισμό του, καταλύοντας κάθε έννοια αξιοπρέπειας, ελευθερίας και αυτοπροσδιορισμού!

Ελλάδα: «Δράσεις Σ.Υ.Δ. Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 2012».


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Θέμα:  "Δράσεις Σ.Υ.Δ. Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου 2012"


Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.), στα πλαίσια της διαφάνειας και της ενημέρωσης των μελών μας και της κοινότητας, δημοσιεύει τις δραστηριότητες του Σωματείου μας Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου 2012. Συγκεκριμένα:

Το τριήμερο 7-9 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε το 4ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Τρανς Δικαιωμάτων της Transgender Europe (TGEU) στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας με πάνω από 200 εκπροσώπους από 37 χώρες. Την Ελλάδα εκπροσώπησε μέλος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, Π.Τ.

Στα πλαίσια του 14ου Διεθνούς Φεστιβάλ LGBT Ταινιών στην Θεσσαλονίκη με αφορμή δύο ταινίες τρανς περιεχομένου (Gun Hill Road και Warriors) μίλησε η Πρόεδρος του ΣΥΔ, Μαρίνα Γαλανού, εκπροσωπώντας το Σωματείο αναφερόμενη σε θέματα της τρανς ατζέντας (μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ).

Την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου, έγινε συνάντηση εκπροσώπων του Διοικητικού Συμβουλίου του Σ.Υ.Δ. (Μαρίνα Γαλανού, Εύα Κουμαριανού), με την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, κυρία Αφροδίτη Σταμπουλή (υπεύθυνη τομέα ισότητας), για θέματα της τρανς ατζέντας με έμφαση στο θέμα της αναγνώρισης της ταυτότητας κοινωνικού φύλου και της νομοθέτησης για την αλλαγή των εγγράφων των διεμφυλικών ατόμων, ενώ συζητήθηκε η προοπτική κατάθεσης σχετικής ερώτησης στο Κοινοβούλιο. Κατά τη συνάντηση δόθηκε επίσης στην κυρία Σταμπουλή η επιστολή που μπορείτε να δείτε εδώ.

Παράλληλα, το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών απέστειλε επιστολή προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, κύριο Ρουπακιώτη επικεντρώνοντας σε θέματα δικαιοσύνης της τρανς ατζέντας (μπορείτε να την διαβάσετε εδώ). Σχετικές επιστολές επίσης έχουν σταλεί σε εκπροσώπους του τομέα δικαιοσύνης κοινοβουλευτικών κομμάτων (μπορείτε να διαβάσετε εδώ, εδώ και εδώ).

Tην 1η Οκτωβρίου εκπρόσωποι του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΥΔ συμμετείχαν σε συνάντηση που έγινε στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ παρουσία ευρωβουλευτών, όπου αναλύθηκαν θέματα της τρανς ατζέντας και μίλησε η Μαρίνα Γαλανού (μπορείτε να διαβάσετε εδώ).

Επίσης το ΣΥΔ συμμετείχε στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κολωνού που έγινε στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου με περίπτερο καθώς και σε πάνελ ομιλητών (μπορείτε να διαβάσετε την ομιλία της εκπροσώπου του ΣΥΔ εδώ), καθώς επίσης το ΣΥΔ συμμετείχε το τριήμερο 5-7 Οκτωβρίου στο Φεστιβάλ Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, καθώς και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ που πραγματοποιήθηκε στις 6 και 7 Οκτωβρίου στην σχετική ομάδα εργασίας για θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου.

Ακόμη το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών συμμετείχε στο Διεθνές Συνέδριο στην Λευκωσία της Κύπρου που διοργάνωσε η accept – ΛΟΑΤ Κύπρου και ο σύλλογος Queer Cyprus το διήμερο 13-14 Οκτωβρίου με τίτλο: «Προς την Συμπερίληψη: Υγεία, Παιδεία και η ΛΟΑΤ κοινότητα». Το ΣΥΔ εκπροσώπησε η Μαρίνα Γαλανού όπου αρχικά έκανε παρουσίαση της κατάστασης της Ελλάδας καθώς και της δραστηριότητας του ΣΥΔ (μπορείτε να δείτε εδώ), ενώ ακολούθησε ομιλία της με τίτλο: «Ταυτότητα φύλου, διεμφυλικότητα και θέματα υγείας» (μπορείτε να διαβάσετε την ομιλία εδώ).

Επίσης πραγματοποιήθηκε συνάντηση των lbgt και άλλων οργανώσεων, συλλογικοτήτων και ομάδων στις 19 Οκτωβρίου στα γραφεία του ΣΥΔ, με σκοπό την συμμετοχή των οργανώσεων στην Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Διεμφυλικών και σχετικής διημερίδας που θα γίνει στην Τρίτη 20 και Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, στην αίθουσα «Αντώνης Τρίτσης». Την πρώτη ημέρα 20 Νοεμβρίου θα γίνουν ομιλίες εκ μέρους των οργανώσεων και προβολή ταινίας, ενώ την επόμενη, Τετάρτη 21 Νοεμβρίου θα γίνουν ομιλίες πανεπιστημιακών, νομικών, εκπροσώπων πολιτικών κομμάτων και δημοσιογράφων, ενώ θα ακολουθήσει πορεία μνήμης προς το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Θα ακολουθήσει σχετικό Δελτίο Τύπου τις επόμενες ημέρες με το πλήρες πρόγραμμα.

Παράλληλα, το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών συνέλεξε όλες τις απαραίτητες μαρτυρίες τρανς ατόμων για την κατάθεση μήνυσης και αγωγής κατά παντός υπευθύνου για την υπόθεση των μαζικών αναίτιων προσαγωγών τρανς ατόμων που συνοδεύονταν από υποχρεωτικές εξετάσεις hiv (τις επόμενες ημέρες θα υπάρξει σχετική ανακοίνωση).

Ακόμη το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών προγραμματίζει τους επόμενους μήνες την ηλεκτρονική και έντυπη -μεταφρασμένη στα ελληνικά από μέλη μας- έκδοση σε βιβλίο της πρόσφατης εξαιρετικής έκδοσης της Transgender Europe με τίτλο: «Human Rights and Gender Identity. Best Practice Catalogue» (Ανθρώπινα Δικαιώματα και Ταυτότητα Φύλου. Κατάλογος Καλών Πρακτικών), εμπλουτισμένη με περιλήψεις των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) σε τρανς υποθέσεις, καθώς και σχετικό επίμετρο της νομικού και Προέδρου της Ελληνικής Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – «Πλειάδες», Ηλέκτρας – Λήδας Κούτρα.

Τέλος συνεχίζεται το πρόγραμμα υποστήριξης για άπορα τρανς άτομα καθώς και της παροχής ψυχολογικής υποστήριξης κάθε Δευτέρα από ψυχολόγο στα γραφεία μας, Ζαν Μωρέας 17, Κουκάκι, Αθήνα. Ωφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ τόσο στην ψυχολόγο, όσο και σε όλους τους εθελοντές και εθελόντριες που στηρίζουν την προσπάθειά μας.

Για όποιον / όποια θα ήθελε να προσφέρει συνεισφέροντας στη βοήθεια σε άπορα τρανς άτομα, μπορεί να το κάνει στα νέα γραφεία του ΣΥΔ που βρίσκονται Ζαν Μωρεάς 17 στο Κουκάκι (σχεδόν απέναντι από τις Κούκλες). Οι ώρες που βρισκόμαστε εκεί είναι 17:00-19:00, Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη. Η όποια συνεισφορά σε τρόφιμα μακράς διαρκείας (Όσπρια, ζυμαρικά, ρύζι, κονσέρβες, λάδι, ζάχαρη, κλπ) θα μπορούσε να είναι ανεκτίμητη.

Email: transgender.support.association@gmail.com

Τηλ.: 69 38982832 (17:00-19:00)

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ


ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΙΕΜΦΥΛΙΚΏΝ (Σ.Υ.Δ.)
Ζαν Μωρεάς 17, Κουκάκι, Αθήνα, ΤΚ 11741

Επικοινωνία:transgender.support.association@gmail.com

* μέλος της Transgender Europe (TGEU)
http://www.tgeu.org


Transsexual News

NINA'S HEAVENLY DELIGHTS (2006)



Υπόθεση: Η Νίνα επιστρέφει μετά από χρόνια στο Λονδίνο για την κηδεία του πατέρα της. Η οικογένειά της, προσπαθεί να την πείσει να τα ξαναβρεί με τον πρώην αρραβωνιαστικό της, Σαντζάι, αλλά η ίδια είναι απορροφημένη στο να προσπαθεί να ξαναφτιάξει το εστιατόριο που άφησε ο πατέρας της χρεωμένο από τζόγο. Σε αυτό την βοηθά η συνέταιρος της στο εστιατόριο, η γοητευτική Λίσα. Και το ειδύλλιο δεν θα αργήσει να μπλεχτεί.. Μόνο που η Νίνα ανήκει σε μια παραδοσιακή ινδική οικογένεια που δεν τα σηκώνει αυτά..
Θα σας αρέσει γιατί: Είναι μια πολύ ζεστή και ρομαντική ταινία, χωρίς ιδιαίτερο δράμα και ηθικιστικές νύξεις. Ο κολλητός της Νίνα, μια τραβεστί με κατάστημα καλλυντικών, προσθέτει γέλιο στην όλη συνταγή.
Δεν θα σας αρέσει γιατί: Είναι απλώς μια ρομαντική κομεντί, χωρίς ηθικό βάρος.

Σαν σήμερα το 1896 γεννήθηκε ο Κώστας Καρυωτάκης





Ποιητής και πεζογράφος, ίσως η σημαντικότερη λογοτεχνική φωνή, που ανέδειξε η γενιά του ’20 και από τους πρώτους, που εισήγαγαν στοιχεία του μοντερνισμού στην ελληνική ποίηση. Επηρέασε πολλούς από τους κατοπινούς ποιητές (Σεφέρης, Ρίτσος, Βρεττάκος) και με την αυτοκτονία του δημιούργησε φιλολογική μόδα, τον Καρυωτακισμό, που πλημμύρισε τη νεοελληνική ποίηση. Γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896 και ήταν γιoς του νομομηχανικού Γεωργίου Καρυωτάκη από τη Συκιά Κορινθίας και της Κατήγκως Σκάγιαννη από την Τρίπολη. Ήταν ο δευτερότοκος της οικογένειας. Είχε μία αδελφή ένα χρόνο μεγαλύτερή του, τη Νίτσα, και έναν αδελφό μικρότερο, το Θάνο, που γεννήθηκε το 1899 και σταδιοδρόμησε ως τραπεζικός υπάλληλος. Λόγω της εργασίας τού πατέρα του, η οικογένειά του αναγκαζόταν να αλλάζει συχνά τόπο διαμονής. Έζησαν στη Λευκάδα, την Πάτρα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα, το Αργοστόλι, την Αθήνα (1909-1911) και τα Χανιά, όπου έμειναν ως το 1913. Από τα εφηβικά του χρόνια δημοσίευε ποιήματά του σε παιδικά περιοδικά, ενώ το όνομά του αναφέρεται και σε διαγωνισμό διηγήματος του περιοδικού «Διάπλαση των Παίδων». Σε ηλικία 17 ετών ερωτεύεται την χανιώτισσα Άννα Σκορδύλη, μια σχέση που θα τον σημαδέψει. Το 1917 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με λίαν καλώς. Στην αρχή επιχείρησε να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου, ωστόσο η έλλειψη πελατείας τον ώθησε στην αναζήτηση θέσης δημοσίου υπαλλήλου. Διορίστηκε στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης, ενώ μετά την οριστική απαλλαγή του από τον Ελληνικό Στρατό για λόγους υγείας, τοποθετήθηκε σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων οι νομαρχίες Σύρου, Άρτας και Αθήνας. Απεχθανόταν τη δουλειά του και δεν ανεχόταν την κρατική γραφειοκρατία, εξού και οι πολλές μεταθέσεις του. Η πρώτη ποιητική συλλογή του «Ο Πόνος των Ανθρώπων και των Πραγμάτων», δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 1919 και δεν έλαβε ιδιαίτερα θετικές κριτικές. Τον ίδιο χρόνο εξέδωσε το σατιρικό περιοδικό «Η Γάμπα», η κυκλοφορία του οποίου όμως απαγορεύτηκε έπειτα από έξι τεύχη κυκλοφορίας. Η δεύτερη συλλογή του, υπό τον τίτλο «Νηπενθή», εκδόθηκε το 1921. Την ίδια περίοδο συνδέθηκε με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αττικής, παρόλο που δεν είχε ξεχάσει την πρώτη αγάπη, την Άννα Σκοδρύλη, η οποία στο μεταξύ είχε παντρευτεί. Η Πολυδούρη του προτείνει να παντρευτούν, παρότι γνώριζε ότι έπασχε από σύφιλη. Το 1924 ταξίδεψε στο εξωτερικό και επισκέφθηκε την Ιταλία και τη Γερμανία. Το Δεκέμβριο του 1927 εκδόθηκε η τελευταία ποιητική συλλογή του, με τίτλο «Ελεγεία και Σάτιρες».


Το Φεβρουαρίου του 1928 αποσπάστηκε στην Πάτρα και λίγο αργότερα στην Πρέβεζα. Η αλληλογραφία του με συγγενείς του την περίοδο αυτή αναδεικνύει την απόγνωση του Καρυωτάκη για την επαρχιακή ζωή και τη μικρότητα της τοπικής κοινωνίας. Στις 20 Ιουλίου πήγε στο Μονολίθι και αποπειράθηκε επί δέκα ώρες να αυτοκτονήσει, προσπαθώντας μάταια να πνιγεί. Την επόμενη μέρα (21 Ιουλίου) αγόρασε ένα περίστροφο κι επισκέφτηκε ένα καφενείο της Πρέβεζας. Αφού πέρασε λίγες ώρες μόνος του καπνίζοντας, πήγε σε μια παρακείμενη παραλία, τον Άγιο Σπυρίδωνα και έθεσε τέλος στη ζωή του κάτω από έναν ευκάλυπτο. Στην τσέπη του η αστυνομία βρήκε ένα σημείωμα, που εξηγούσε τους λόγους της αυτοκτονίας του: Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία, όμως, πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι’ αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους ή εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ’ αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος. Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας. [Υ.Γ.] Και για ν’ αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε, επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου. Εκτός από το ποιητικό του έργο, ο Καρυωτάκης έγραψε επίσης πεζά, ενώ μας άφησε και μεταφράσεις ξένων λογοτεχνών. Ποιήματά του έχουν μελοποιήσει συνθέτες και συγκροτήματα, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, τα «Υπόγεια Ρεύματα», η Λένα Πλάτωνος, ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, ο Γιάννης Γλέζος και ο Νίκος Ξυδάκης. Η ποίηση του Καρυωτάκη δεν έχει ίχνος φιλολογίας, αισθηματισμού και φιλαρέσκειας, που υπάρχει σε αφθονία στους παλιότερους ποιητές. Αποπνέει την αίσθηση του μάταιου, του χαμένου, η στάση του είναι αντιηρωική και αντιδανική. Ο Καρυωτάκης γράφει ποιήματα για το άδοξο, το ασήμαντο, ακόμα και το γελοίο, ως διαμαρτυρία, που φθάνει στο σαρκασμό.

πηγή: sansimera.gr

Τάσος Λειβαδίτης: Ο ποιητής της πιο όμορφης ουτοπίας

Ο Τάσος Λειβαδίτης (ή Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης όπως είναι το πλήρες όνομά του), γιος του Λύσανδρου και της Βασιλικής, γεννήθηκε στην Αθήνα το βράδυ της Αναστάσεως του 1922. Σπούδασε νομικά, όμως τον κέρδισε η λογοτεχνία και συγκεκριμένα η ποίηση. Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της αριστεράς με συνέπεια να εξοριστεί από το 1947 έως το 1951. Στο Μούδρο, στη Μακρόνησο και μετά στον Αϊ Στράτη κι από κει στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα, απ’ όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951. Το «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου» θεωρήθηκε «κήρυγμα ανατρεπτικό» και κατασχέθηκε. Τελικά το δικαστήριο τον απάλλαξε λόγω αμφιβολιών.
Στο ελληνικό κοινό ο Τάσος Λειβαδίτης εμφανίστηκε το 1946, μέσα από τις στήλες του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα (τεύχ. 55,15-11-46) με το ποίημα «Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη». Το 1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική σύνθεση με τίτλο «Μάχη στην άκρη της νύχτας» και εργάστηκε επίσης σαν κριτικός ποίησης στην εφημερίδα Αυγή, από το 1954.

Ακούστε τη φωνή του ποιητή
(αρχείο mp3 των 2 MB) σε ηχογράφηση του 1988 που περιλαμβάνει τα ποιήματα: «Ο πρώτος στίχος», «Οι ορτανσίες», «Το παράπονο του ποιητή».
Περισσότερα βιογραφικά από το musicheaven.
Κυκλοφορεί μια συγκεντρωτική έκδοση (με το μεγαλύτερο μέρος των ποιημάτων του) σε τρεις τόμους από τις εκδόσεις Κέδρος [τόμος 1τόμος 2τόμος 3]
Πέθανε στην Αθήνα το 1988.
Κριτικά κείμενα
Η ουσία της ποίησης,
Μια συναγωγή κριτικών σημειωμάτων του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη
Ο ποιητής στη χώρα του «Φαντάζιο»
Ο ποιητής της πιο όμορφης ουτοπίας Τάσος Λειβαδίτης:
Μια ποίηση καμωμένη για πάντα Εισαγωγή στο ποιητικό έργο του Τάσου Λειβαδίτη
Τάσος Λειβαδίτης – Ένας μεταφυσικός της αριστεράς – Το Θρησκευτικό Ρίγος
πηγή: kar.org.gr

15μελές συμβούλιο του 1ου Γενικού Λυκείου Ελασσόνας "Καταγγέλλουμε..."!!!

Τo παρόν κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια των μαθητών του 1ου Γενικού Λυκείου Ελασσόνας για την αποκατάσταση της αλήθειας….

«Δυστυχώς απέχουμε πολύ από τον εκπαιδευτικό ρομαντισμό του Ουγκώ, που έλεγε ότι «όπου ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». Στον τόπο μας, τα σχολεία μετατρέπονται σε φυλακές. Κάγκελα, κάμερες, ξεθωριασμένοι τοίχοι, απουσία πράσινου και ανθρωπισμού και όλα αυτά συνεπικουρούμενα τώρα πια και με την επέμβαση της αστυνομίας. Όπως όλοι γνωρίζουμε οι καταλήψεις συμβαίνουν κάθε χρόνο, εντελώς εθιμοτυπικά και συνήθως δεν πείθουν κανέναν. Ωστόσο, κάτι άλλαξε τα τελευταία δύο χρόνια. Τα σημερινά παιδιά δεν αγωνίζονται μόνο για ένα καλύτερο σχολικό περιβάλλον αλλά αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον χωρίς περικοπές μισθών, υπέρογκους και άδικους φόρους, αναξιοκρατία και διαλυμένα συστήματα παιδείας και υγείας. Την κατάσταση αυτή ζούμε και εμείς ως μαθητές και εσείς ως μισθωτοί, άνεργοι (!), γονείς, ως πολίτες αυτού του κράτους. Αναγνωρίζουμε λοιπόν ως χρέος μαςνα αντιδράσουμε σε αυτή την παρακμάζουσα κατάσταση, να απαιτήσουμε δημόσια και πλήρως δωρεάν παιδεία και λαϊκή ευημερία. Για αυτούς τους λόγους λοιπόν, οι μαθητές του 1ου Γενικού Λυκείου Ελασσόνας προσπάθησαν να κάνουν κατάληψη ήδη από το βράδυ της Κυριακής 21/10/2012. Το επόμενο πρωί δύο μαθητές του σχολείου μας μπήκαν στη σχολική μονάδα κατά τις 07:00 ώστε να κρατήσουν την κατάληψη. Μια κίνηση συνηθισμένη και αναγκαία ώστε να μπορέσουν οι υπόλοιποι μαθητές κατά την προσέλευσή τους στο σχολικό χώρο στις 08:00 να συμμετέχουν και αυτοί στη κατάληψη. Αντί αυτού, οι δύο μαθητές κυνηγήθηκαν εντός του σχολείου από την αστυνομία, άγνωστο παραμένει ακόμα ποιος ειδοποίησε την ΕΛ.ΑΣ. και σε μια προσπάθεια διαφυγής (!) τα παιδιά πήδηξαν από το παράθυρο και κρύφτηκαν στους θάμνους του προαυλίου επί 20 λεπτά. Ο εφιάλτης αυτών των παιδιών δεν τελείωσε ακόμη, αφού οι αστυνομικοί τους εντόπισαν και με προτεταμένα τα υπηρεσιακά τους όπλα και αναφωνώντας «Κάτω όλοι» συνέλαβαν και προσήγαγαν τους δύο μαθητές στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Παράλληλα, τους ανάγκασαν να ανοίξουν τις σχολικές τσάντες τους και τότε αντί για καλάσνικοφ, ρόπαλα και αλυσίδες, βρήκαν μόνο βιβλία! Μετά από ανάκριση, δεν πρόεκυψαν επιβαρυντικά στοιχεία και αφέθηκαν ελεύθεροι.

Αυτό το βίαιο συμβάν αποτελεί σαφή παραβίαση των δικαιωμάτων αλλά και της κοινής λογικής, το καταγγέλλουμε τόσοι οι μαθητές όσο και οι καθηγητές που μας στάθηκαν ως εκπαιδευτικοί και μας βοήθησαν ως άνθρωποι. Ενώ θα θέλαμε να τους ζητήσουμε δημόσια συγνώμη για όποιες ανάρμοστες και ψευδείς κατηγορίες διατυπώθηκαν ως προς τη συμπεριφορά τους. Ανάλογη δυστυχώς δεν ήταν και η αντίδραση της διεύθυνσης του σχολείου, που θεωρητικά καταδίκασε το γεγονός αλλά σε πρακτικό επίπεδο κατέθεσε μήνυση κατά αγνώστων το απόγευμα της Δευτέρας, με απόρροια να γίνει ξανά προσαγωγή των μαθητών στο τμήμα. Μετά από αντιδράσεις μαθητών και καθηγητών, ο Διευθυντής δήλωσε ότι θα κάνει ανάκληση της μηνυτήριας αναφοράς. Επιπρόσθετα, η Διεύθυνση είχε και άλλο πταίσμα στο ενεργητικό της. Με αφορμή κάποιες φθορές και διαρρήξεις στο εσωτερικό του σχολείου, αποφάσισε αυτοβούλως (!) να τοποθετήσει κάμερες. Σύμφωνα με την οδηγία 1/2011 «Χρήση συστημάτων βιντεοεπιτήρησης για την προστασία προσώπων και αγαθών» της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού και συγκεκριμένα το άρθρο 18, η εγκατάσταση συστήματος βιντεοεπιτήρησης πρέπει να λαμβάνεται από το αρμόδιο όργανο για τη διοίκηση του σχολείου, αφού ληφθεί υπόψη η γνώμη του διδακτικού προσωπικού και των συλλόγων των μαθητών και των γονέων. Το σύστημα δεν επιτρέπεται να λειτουργεί ώρες που το σχολείο είναι σε λειτουργία και συγχρόνως πρέπει να είναι πλήρως ενήμεροι για αυτό ώστε να γνωρίζουν ότι δεν παρακολουθούνται.

Καταγγέλλουμε, λοιπόν, πως η αγορά και η τοποθέτηση του συστήματος βιντεοσκόπησης έγινε χωρίς να το γνωρίζουν καθηγητές, γονείς, μαθητές και ταυτόχρονα δεν υπήρχε πουθενά αναρτημένη πινακίδα που αναγράφει τις ώρες λειτουργίας των καμερών, παρόλο που η σχολική κοινότητα το ζήτησε. Ζητάμε, λοιπόν, να διερευνηθεί το ζήτημα από τους αρμοδίους. Ειδικότερα, τα καταγεγραμμένα ντοκουμέντα και ελεγχθούν ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι δεν παρακολουθούμασταν κατά τη διάρκεια της ημέρας ενώ παράλληλα να γνωρίζουμε ποιος έδωσε έγκριση για τα κονδύλια αγοράς των πολυδάπανων καμερών, από τη στιγμή που υπάρχει ενδεχόμενο να μην έχουμε πετρέλαιο για το χειμώνα. Και έτσι τίθεται δριμύ, εξουθενωτικό το ερώτημα «Από πότε μια κάμερα θεωρείται πιο αναγκαία από τη θέρμανση, από πότε οι μαθητές καταδιώκονται σαν εγκληματίες στα σχολεία τους, από πότε η αστυνομία μας εκφοβίζει με τα όπλα και τα γκλομπ τη, από πότε έχουμε φωτοτυπίες αντί για βιβλία»;

Από τότε, που ο μαθητής έπαψε να αντιμετωπίζεται σαν άνθρωπος και άρχισε να αντιμετωπίζεται ως παραγωγικός άνθρωπος όμως το σχολείο θα έπρεπε να μεριμνά για την προαγωγή ήθους και στόχων. Για αυτά λοιπόν αγωνιζόμαστε, για ιδανικά και όχι για στρόγγυλα κουλούρια και σπαστά καλαμάκια. Για αυτό και κάναμε κατάληψη σήμερα Τρίτη 23/10/2012, γιατί είμαστε αντίθετοι στη παρουσία καμερών, γιατί επιθυμούμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, γιατί θέλουμε επιτέλους (!), να ακουστούμε.

Και άλλωστε, αν όχι εμείς ποιος; Αν όχι τώρα, πότε;


Το 15μελές συμβούλιο του 1ου Γενικού Λυκείου Ελασσόνας

πηγή: elassona-city.gr

"Ζωντανή" βιβλιοθήκη....

ΖΩΝΤΑΝΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ !

...με λίγα λόγια: κάποιοι από εμάς θα γίνουμε "ζωντανά" βιβλία....τι σημαίνει αυτό;
θα πούμε την "coming out" ιστορία μας, εν ολίγοις θα κάνουμε σε live μετάδοση το "coming out" μας...ο καθένας θα έχει γύρω στα 20' για να πει τη δική του ιστορία και στη συνέχεια θα πρέπει να απαντά στις όποιες ερωτήσεις του θέσει εκείνος/η που τον/την επέλεξε προς "ανάγνωση"...σε πρώτη φάση η
ζωντανή βιβλιοθήκη θα γίνει σε σχολές πανεπιστημίων κλπ κλπ....για αργότερα βλέπουμε.....

...όλο αυτό χρειάζεται θάρρος και συνειδητότητα....και βέβαια υποστήριξη από φίλους γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι πρόκειται να αντιμετωπίσεις....από χλευασμό μέχρι τραμπουκισμό...όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά...θα δείξει....αισιοδοξούμε ότι θα ανοίξει δίοδους σε παιδιά που είναι ομοφοβικά, πρώτον: ν' αντιμετωπίσουν τις φοβίες τους και δεύτερον: να διαπιστώσουν ότι δεν είμαστε τέρατα ή ό,τι άλλο έχουν φανταστεί ;)

από την άλλη θα δοθεί η δυνατότητα σε κάποια παιδιά που δεν γνωρίζουν ομοφυλόφιλα άτομα και νοιώθουν άσχημα για την ταυτότητα φύλου τους, να γνωριστούν με ομοφυλόφιλα άτομα αλλά και την οργάνωση μας για να έχουν στήριξη και ό,τι άλλο χρειαστούν...γιατί όπως λέγαμε και σε κάποιο περασμένο Pride: ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ !

...ήδη έχουν γίνει πολλά βήματα μπροστά...και αισιοδοξούμε ότι κάποια μέρα τέτοιες δράσεις θα είναι περιττές γιατί κανείς δεν θα αισθάνεται στο περιθώριο, ενοχικός ή μόνος :)


...stay tuned, θα ενημερώσω για τις ημερομηνίες και τις σχολές !!!

Γυναίκες μέλη της PILnet αντιμετωπίζουν τη σχέση μεταξύ της Σαρία και της βίας κατά των γυναικών



STOP VIOLENCE AGAINST WOMEN !

Ποια είναι η σχέση μεταξύ του ισλαμικού νόμου και των δικαιωμάτων των γυναικών;


Μήπως Σαρία δικαιολογεί τη βία κατά των γυναικών ... ή εγγυάται την προστασία τις; Μιλώντας σε ένα ικανό ακροατήριο στο γραφείο της PILnet στη Νέα Υόρκη στις 22 Μαρτίου, τέσσερα μέλη της PILnet όλες μουσουλμάνες γυναίκες με βαθιά γνώση του ισλαμικού νόμου, απήυθυναν αυτές και άλλες ερωτήσεις καθώς περιγράφεται το νομικό καθεστώς και η καθημερινή πραγματικότητα των γυναικών στις χώρες καταγωγής τους, την Ινδονησία, την Ιορδανία, την Νιγηρία, και την Παλαιστίνη. Κάθε μία από τα μέλη περιέγραψαν πως οι θρησκευτικοί νόμοι που επιβάλλουν τους μουσουλμανικούς κώδικες ένδυσης, στερούν από τις γυναίκες τα κληρονομικά τους δικαιώματα, αρνούνται την ύπαρξη του συζυγικού βιασμού ως έγκλημα, και επιτρέπουν ιδιαίτερα επιεικείς ποινές για τους δράστες των εγκλημάτων τιμής, μεταξύ πολλών άλλων περικόπτουν τα δικαιώματα των γυναικών. Αλλά όλες συμφώνησαν ότι το Ισλάμ δεν μπορεί δικαίως να θεωρηθεί ως η πηγή του προβλήματος. Υπάρχει μεγάλη παρανόηση σχετικά με το Ισλάμ ", δήλωσε η Hala Deeb της Ένωσης Γυναικών της Ιορδανίας. "Ως μουσουλμάνα, πιστεύω ότι το Ισλάμ απελευθερώνει αμφότερα τις γυναίκες και τους άνδρες". Κάθε μία από τα μέλη τόνισε ότι δεν υπάρχει έγκυρη και επίσημη άρθρωση της μουσουλμανικής πίστης και πως έχουν αναπτυχθεί προβληματικοί νόμοι από τις συγκεκριμένες ερμηνείες της Σαρία. Όπως η Siti Aminah του Κέντρου Νομικής Πηγής της Ινδονησίας επεσήμανε, "ο ισλαμικός νόμος βασίζεται στην ερμηνεία και υπάρχουν πολλά είδη του Ισλάμ. Ο Ισλαμικός νόμο στην Ινδονησία, για παράδειγμα, έχει σε μεγάλο βαθμό επηρεασθεί από το εθιμικό δίκαιο μας" - μια παρατήρηση και άλλες επανέλαβαν για τις δικές τις χώρες. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ομιλήτριες συμφώνησαν πως, ο ισλαμικός νόμος δεν είναι πηγή της ανισότητας, αλλά μάλλον ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται ιδιαίτερα για την επιβολή ρόλων που καθορίζονται για τις γυναίκες. "Η πλειοψηφία των ανθρώπων που είναι παραδοσιακές-οι στις απόψεις τις για τα δικαιώματα των γυναικών, πιστεύουν ότι η πρωταρχική υποχρέωσή τις είναι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τις στις οικογένειες τις", δήλωσε η Rawan Mohammed της Παλαιστινιακής Μη-Κυβερνητικής Οργάνωσης κατά της Ενδοοικογενειακής Βίας εις βάρος των Γυναικών (Al Muntada). Όμως, ανεξάρτητα από τις ρίζες της βίας και των διακρίσεων εις βάρος των γυναικών, οι συνθήκες εξακολουθούν να υφίστανται. Στη Νιγηρία, "από το ποινικό δίκαιο είναι νόμιμο να κτυπάς την σύζυγό σου εφ 'όσον δεν θα τις προκαλέσεις σοβαρές σωματικές βλάβες", δήλωσε η Idayat Hassan του Κέντρου Δημοκρατίας και Ανάπτυξης, στη Δυτική Αφρική. "Η σωματική βία είναι κάτι που η καθεμία-νας μπορεί να δει και να αναγνωρίσει ως βία, αλλά την κοινωνική και την οικονομική βία είναι πιο δύσκολο να κάνουμε τις άλλες-ους να τις αναγνωρίσουν", δήλωσε η Deeb, τονίζοντας το σημείο πως ο αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών ξεκινά νικώντας αυτή την κρίσιμη αναγνώριση. Η Hassan συμφώνησε, σημειώνοντας τους πολυάριθμους τρόπους με τους οποίους ο νόμος στερεί από τις γυναίκες της Νιγηρίας τα πλήρη δικαιώματα κληρονομιάς και τα αστικά δικαιώματα.

Η εκδήλωση, με τίτλο “Βίασ, Γυναίκες και Ισλαμικός Νόμος: Ερμηνεία του ισλαμικού νόμου και η προστασία των γυναικών”, συγκέντρωσε εκπροσώπους των ΜΚΟ και δικηγορίνες-ους. Την είδηση την βρήκαμε στις 4.5.12 και την μεταφράσαμε από την Global Network for Public Interest Low στην http://pilnet.org/events/155-untangling-islamic-law-and-womenrs-rights.html#.UHpjr0mvPos.facebook

Αναρτήθηκε από lesbianbimafia

...το δικό μου, "Coming Out" !




Σπάσε μια για πάντα από τη ντουλάπα τις πόρτες...σήκω και άρχισε να παλεύεις (!) -για τα δικαιώματά σου-


Σκόρπιες σκέψεις με αφορμή την αυριανή Παγκόσμια Ημέρα "Coming Out"

...κάποιοι από εσάς με γνωρίζετε προσωπικά, κάποιοι με διαβάζετε στο blog ή είμαστε φίλοι στο φατσοβιβλίο...δεν σας έκρυψα την σεξουαλική μου ταυτότητα...κι αυτό γιατί ήθελα να είμαι τίμια απέναντί σας και απέναντι στον εαυτό μου...ήθελα να μπορώ να σας κοιτώ στα μάτια χωρίς να ντρέπομαι για τα ψέματα που θα έπρεπε να σας λέω

το έζησα το ψέμα και το σιχάθηκα
το ένα φέρνει το άλλο...μέχρι που τελικά δεν είσαι ΕΣΥ
είσαι το ψέμα σου...τα χαμηλωμένα μάτια και ο ψίθυρος...γιατί το ψέμα, το ψιθυρίζεις, δεν το λες...

...εδώ και πολλά χρόνια έκανα το δικό μου "Coming Out" και πιστέψτε με δεν ήταν καθόλου μα καθόλου εύκολο....αν το μετάνοιωσα;
όχι...ΠΟΤΕ...επέλεξα, να είμαι ΕΓΩ
επέλεξα την ΑΛΗΘΕΙΑ
επέλεξα τη ΖΩΗ...τη δική μου ΖΩΗ κι όχι αυτήν που μου επέβαλαν ή ήθελαν να μου επιβάλουν (!)

ονομάζομαι Μαρία και αισίως διανύω το 46ο έτος της ηλικίας μου, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει...θα μπορούσα να λέγομαι Κατερίνα, Ελένη κλπ κλπ..να είμαι 20 ή 25 ή 30

μεγάλωσα σε μια μεσοαστική οικογένεια...μετανάστες οι γονείς μου στον Καναδά, "κουβάλησαν" στη νέα πατρίδα σχεδόν όλα τα κουσούρια της παλιάς...!

ήμουν το πρώτο παιδί τους, ακολούθησαν άλλα δύο...ένα αγόρι και ένα κορίτσι

από πολύ νωρίς -τολμώ να πω, από την ώρα που κατάλαβα τον κόσμο γύρω μου συνειδητοποίησα ότι ΔΙΑΦΕΡΩ...δεν ήξερα γιατί...δεν ήξερα ως προς τι...είχα όμως μέσα μου τη βεβαιότητα...τα χρόνια πέρναγαν και γω σιγά σιγά άρχισα να νοιώθω ΤΡΟΜΟ γιατί πλέον ΗΞΕΡΑ...

...η σκέψη πως οι γονείς μου θα καταλάβαιναν με γέμιζε αγωνία και φόβο...ήξερα ότι αυτό θα (μου) δημιουργούσε επιπλέον προβλήματα...και το βασικό πρόβλημά μου ήταν στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ή να με αποδεχτώ και να με αγαπήσω ή να θάψω για πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου το "τρομερό μυστικό" που θα με μετέτρεπε σε αποδιοπομπαίο τράγο

φοβόμουν, ντρεπόμουν να πω αυτό που ήμουν...κι αυτό που ήμουν, το ήξερα...ήμουν λεσβία

άρχισα να νοιώθω την ανάγκη να γνωρίσω κι άλλα άτομα όπως ήμουν "εγώ"
έπρεπε να υπάρχουν κι άλλα κορίτσια που ένοιωθαν, που ήταν όπως ήμουν "εγώ"

δεν μπορεί, υπάρχουν
δεν μπορεί να είμαι μόνο εγώ έτσι...έλεγα στον εαυτό μου

ΚΑΙ ΥΠΗΡΧΑΝ (!)

η γνωριμία

καλοκαίρι και είχα πιάσει δουλειά για να βγάζω το χαρτζηλίκι μου...μη φανταστείτε τίποτα το σοβαρό, κράταγα το μαγαζί ενός υδραυλικού όταν αυτός έλειπε...σήκωνα τα τηλέφωνα κι έκλεινα τα ραντεβού για τις χαλασμένες βρύσες !!!

η δουλειά λίγη και ξεκούραστη...μου άφηνε χρόνο για να διαβάζω !
βιβλία, περιοδικά...ό,τι μου έκανε κέφι
κάθε Τρίτη κυκλοφορούσε το "ΑΓΚΑΘΙ" -οι παλιοί ίσως και να το ξέρετε, ίσως και να το διαβάζατε- ένα περιοδικό που για την εποχή του ήταν πρωτοπόρο...αναρχοαριστερών αποχρώσεων, με αρκετό χιούμορ
είχε και μια σελίδα με αγγελίες για στέκια που οι αναγνώστες μπορούσαν να βρεθούν μεταξύ τους για γνωριμία, κουβεντούλα και ό,τι ήθελε προκύψει...συνήθως μια σελίδα που δεν τη διάβαζα γιατί τη θεωρούσα μάλλον αδιάφορη
κάποιο μεσημεράκι όμως η ματιά μου "έπεσε" σε μια αγγελία που μου κίνησε την περιέργεια

δεν ξέρω γιατί αλλά είχα την αίσθηση ότι αυτή η αγγελία θα με έβγαζε από τη μοναξιά...φίλους είχα αλλά δεν με γνώριζαν...ήξεραν όσα ήθελα ή όσα έπρεπε να ξέρουν

δε λάθεψα...το ένστικτο?
η ανάγκη επικοινωνίας με οδήγησαν σωστά
έγραψα ένα γράμμα στη διεύθυνση που έγραφε η αγγελία και περίμενα...ευχόμουν η παραλήπτρια να απαντήσει...και απάντησε

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ
χωρίς να ντρέπομαι, χωρίς να φοβάμαι

αρχίσαμε να κάνουμε παρέα..της εμπιστευόμουν τα πάντα
το λάθος μου?
ότι τα έλεγα ΚΑΙ στο τηλέφωνο (!)

δεν φαντάστηκα ποτέ ότι η μάνα μου θα κρυφάκουγε τη συνομιλία μας...κι όμως

μια τσιριχτή φωνή μας έκοψε τα χάχανα
"μωρή παλιολεσβία, τι θες από την κόρη μου; να την κάνεις σαν τα μούτρα σου θέλεις; μην τολμήσεις και ξαναπάρεις τηλέφωνο θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα...θα σου κόψω τα πόδια" !!!

νεκρική σιγή...αμηχανία...τρόμος...ντροπή...θυμός

κλείνω το τηλέφωνο, έχοντας καταφέρει να ψιθυρίσω  "συγνώμη"

χαμός με τη μάνα μου...να προσπαθώ να της εξηγήσω ότι δεν έτρεχε τίποτα -που ήταν και η αλήθεια- και κείνη, να βρίζει...να ουρλιάζει...να καταριέται...το βλέμμα της απαξιωτικό...ίσως και με μια δόση σιχαμάρας

κλείστηκα στο δωμάτιό μου και ξαναβγήκα το άλλο μεσημέρι που θα πήγαινα σχολείο...δεν ανταλλάξαμε κουβέντα...μόνο το βλέμμα της ήταν ίδιο

γυρνώντας από το σχολείο, τους βρήκα όλους μαζεμένους στο σαλόνι
η μάνα μου είχε καλέσει το σόϊ για οικογενειακό συμβούλιο...η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά...
μια λέξη μου τρυπούσε τα μηνίγγια...Φ Ο Β ΟΣ...Φ Ο Β Ο Σ...Φ Ο Β Ο Σ

"Θε μου, τους μίλησε"
"μ' έκανε ρόμπα"
"και τώρα, τι;"
είπα "καλησπέρα" κι έκανα να φύγω
δεν πρόλαβα να κάνω ένα βήμα και νοιώθω ένα χέρι να με αρπάζει και να με γυρνάει απότομα...εκεί., έπεσε και η πρώτη μπουνιά
ακολούθησαν πολλές...χαστούκια, μπουνιές και χυδαίες βρισιές για την "παλιολεσβία" που ντρόπιασε την οικογένεια με την ανωμαλία της (!)

ούτε θυμάμαι αν αντέδρασα...ούτε που θυμάμαι αν μίλησα...και τι μπορείς να πεις σ' έναν θείο μεθύστακα που σου μιλάει για ηθική και για ανωμαλία;
τι να πεις σε κάποιον που τρομοκρατούσε την οικογένειά του σε κάθε ευκαιρία και μάλιστα χωρίς λόγο;

την άλλη μέρα και για τις επόμενες φυσικά ΔΕΝ πήγα σχολείο...

το καλό ήταν ότι δεν με άφησε η φίλη μου...ήταν παρήγορο αυτό
αλλά εγώ ξανακλείστηκα στον εαυτό μου...

προσπάθησα ν' αλλάξω...προσπάθησα να γίνω αυτό που όλοι περίμεναν από εμένα...έπρεπε να πετάξω από πάνω μου την ταμπέλα της "ανώμαλης"

αναζήτησα τη ΦΥΓΉ...και τη βρήκα
είχε τη μορφή μιας άσπρης σκόνης η οποία έγινε η δεύτερη φύση μου

περιέργως αυτή τη "φίλη", οι δικοί μου δεν την κατάλαβαν...κι ας βούλιαζα στα δίχτυα της μέρα τη μέρα -14 τα έτη της "φιλίας" αλλά αυτό είναι ένα κεφάλαιο της ζωής μου που θα το συζητήσουμε κάποια άλλη ίσως στιγμή

φτάνω στα 23 περίπου...εγώ και η "φίλη" κάνουμε ένα διάλειμμα...είναι τότε που αποφασίζω και μετά από προτροπές ότι πρέπει να μπω "στον σωστό δρόμο" κι όπως όλες οι κοπέλες της ηλικίας μου να αρραβωνιαστώ μ' ένα καλό παιδί που θα με κάνει γυναίκα του και που θα βγάλει από πάνω μου τη ρετσινιά της "παλιολεσβίας" που μου είχαν κολλήσει οι δικοί μου λες και ήταν πανούκλα...

εκείνη την περίοδο γενικά ψαχνόμουν και με τις θρησκείες...είχα κάνει γύρες στην ορθοδοξία, στους ευαγγελικούς, στους σαϊεντολόγους, τους χάρε κρίσνα, τους πεντηκοστιανούς...πουθενά φυσικά γαλήνη και λύτρωση

για να μην τα πολυλογώ, αρραβωνιάστηκα !!!
τη μέρα του αρραβώνα δεν θα την ξεχάσω ΠΟΤΕ
η μάνα μου τρισευτυχισμένη, να με αγκαλιάζει, να με φιλάει, να μας εύχεται χαρά, ευτυχία και πολλούς απογόνους...το σόϊ, το ίδιο
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ (!) ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΕ !

...όλοι να χαίρονται, να γλεντούν και γω μέσα μου να σπαράζω....

ο Δ. ένα εκπληκτικό παιδί, μόνο που εγώ δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί του και πιστέψτε με, το προσπάθησα

ήμουν ερωτευμένη αλλά έπνιξα τον έρωτά μου...έγιναν όλοι ευτυχισμένοι εκτός από εμένα

επιτέλους είχα αποδοχή...το έβλεπα στο βλέμμα τους

η "φίλη" δειλά δειλά ξαναμπήκε στη ζωή μου

αρραβωνιάστηκα αλλά δεν είχα υπολογίσει κάτι πολύ σημαντικό...ότι θα έπρεπε με τον Δ. να κάνω και έρωτα...αυτό κι αν ήταν !

οι μέρες του γάμου πλησίαζαν κι ο πανικός μου μεγάλωνε...έβρισκα λύτρωση στη "φίλη" όλο και πιο συχνά
μέχρι που αποφάσισα ότι θα ΕΚΡΑΓΩ κι ό,τι θέλει ας γίνει....

πήρα τηλέφωνο τον Δ. και του είπα ότι πρέπει να συναντηθούμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε και όχι στο σπίτι μου ή στο δικό του (μας), κάπου ουδέτερα...ίσως και λόγω φόβου...οι μπουνιές με πόναγαν ακόμα κι ας είχαν περάσει χρόνια κι ας είχαν σβηστεί από το σώμα, από την ψυχή δεν είχαν σβηστεί

του τα είπα όλα...με άκουγε με προσοχή...δεν νευρίασε...δεν με έβρισε...δεν με έφτυσε...για την ακρίβεια στάθηκε δίπλα μου όταν ανακοινώσαμε στους δικούς μας ότι χωρίσαμε

δεν είπε σε κανέναν ΤΙΠΟΤΑ για το λόγο που το διαλύσαμε κι όταν όλοι επέμεναν να μάθουν εκείνος τους απαντούσε πως αυτό είναι κάτι που αφορά εμάς και πως η απόφαση ήταν κοινή και πως απλά θα έπρεπε να την αποδεχτούν γιατί δεν αλλάζει

αργότερα πήγα στο γάμο του !!! και χάρηκα με την ευτυχία του γιατί την άξιζε μέχρι τελευταία σταγόνα

μετά από αυτό οι σχέσεις μου, με τους δικούς μου έφτασαν πάλι σε οριακό σημείο...ψέματα, υπεκφυγές, δήθεν σχέσεις, δήθεν χωρισμοί...και η "φίλη" μόνιμη συντροφιά...

κάποια στιγμή το πήρα απόφαση...θα μιλούσα ΑΝΟΙΧΤΑ κι ας μη με αποδέχονταν, πλέον, με είχα αποδεχτεί και με είχα αγαπήσει κι αυτό ήταν το σημαντικό

νόμιζα ότι με είχαν αποδεχτεί...έκανα λάθος...κι όσο κι αν αυτό με πονάει δεν θα έκανα τίποτα διαφορετικό απ' ό,τι έκανα γιατί τώρα ξέρω πως σημασία έχει να ζεις τη ζωή σου και όχι τη ζωή των άλλων...σημασία έχει η αλήθεια και όχι το ψέμα

αν κάποιοι με απορρίπτουν με μοναδικό κριτήριο τη σεξουαλική μου ταυτήτητα, it's ok (!) γιατί εμένα δεν μου κάνουν ως άνθρωποι

...είμαι η Μαρία και είμαι ΛΕΣΒΙΑ...με αγαπώ και δε με χαρίζω σε κανέναν που δεν αξίζει...γιατί ναι, υπάρχουν και ευτυχισμένες λεσβίες !!!

11 Οκτωβρίου: NATIONAL COMING OUT DAY 2012 !


Για τον περισσότερο κόσμο, η ντουλάπα είναι ένα απλό έπιπλο σαν όλα τα άλλα. Στο σκοτεινό και στενάχωρο εσωτερικό της τοποθετούνται συνήθως τα πράγματα εκείνα που δεν θέλουμε να περιφέρουμε σε κοι
νή θέα: τα ρούχα που δεν φοράμε, κούτες γεμάτες πράγματα που δεν χρησιμοποιούμε συχνά, το σετ με τα σεμεδάκια της γιαγιάς, τα παιδικά μας παιχνίδια, παλιά βιβλία και βιντεοκασέτες. Καμιά φορά δε, και πιό… «εξωτικά» αντικείμενα. Για τα άτομα που είμαστε γκέη, λεσβίες, αμφί ή τρανς, η ντουλάπα είναι ένα έπιπλο καταραμένο. Παρ’ όλο που γενικώς χρησιμοποιούμε τις ντουλάπες όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος – για να κρύβουμε μέσα πράγματα που δεν θέλουμε να είναι σε κοινή θέα – είναι ένα κάποιο συγκεκριμένο πράγμα που βάζουμε εκεί μέσα που κάνει την ντουλάπα μισητή σε πολλούς από εμάς. Και αυτό γιατί στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε ούτε για παλιά ρούχα, ούτε για τα σεμεδάκια της γιαγιάς, ούτε καν για τίποτε πιό… «εξωτικό» (που πήγε το μυαλό σας άραγε ?).
Μιλάμε για τους ίδιους μας τους εαυτούς. Τους πραγματικούς μας εαυτούς. Βλέπετε, εμείς οι γκέη, οι λεσβίες οι αμφι και οι τρανς, όταν λέμε πως ένα άτομο «είναι μέσα στην ντουλάπα» εννοούμε πως ακόμα δεν έχει αποκαλύψει τον πραγματικό του σεξουαλικό προσανατολισμό ή την πραγματική του ταυτότητα φύλου στην οικογένειά του, στους φίλους του, στην κοινωνία ολόκληρη, ή, ακόμα χειρότερα, ούτε καν στον ίδιο του τον εαυτό.
Μετά από όλα αυτά, η ερώτηση που έρχεται κατευθείαν στο μυαλό πολλών δεν είναι άλλη από την ακόλουθη: «Και γιατί δηλαδή πρέπει να το λένε ?» Συνήθως δε, τέτοιες ερωτήσεις ακολουθούνται από άλλα ωραία τύπου «Δεν με νοιάζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του», «Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους γκέη, τις λεσβίες κτλ. (μάλιστα έχω και φίλους γκέη, λεσβίες κτλ.) αρκεί να μην προκαλούν με το να το λένε αριστερά και δεξιά» ή ακόμη και «Να μην το λένε γιατί μας ακούνε και μικρά παιδιά και επηρεάζονται ». (Υπάρχουν και γκέη κυρίως άτομα που το πάνε ένα βήμα παραπέρα και παραδέχονται ευθαρσώς πως «Εγώ δεν το λέω γιατί δεν είμαι και καμιά κραγμένη. Αντρίκια πράγματα μόνο.»)
Για μιά φορά, θα προσπαθήσουμε να αντισταθούμε στην παρόρμηση και δεν θα ασχοληθούμε με αυτά τα άτομα. Έτσι κι αλλιώς μάλλον έχουν σοβαρότερα προβλήματα από το να κάθονται να μιλάνε για γκέη, λεσβίες αμφί και τρανς. Μερικά από αυτά τα άτομα μάλιστα, δεν διστάζουν ακόμη και να μας βρίζουν ή -ακόμα χειρότερα- να μας ξυλοφορτώνουν (φαινόμενο που έχει αρχίσει πάλι να γίνεται «της μοδός») επειδή οι LGBT* «…έχουν καταστρέψει την Ελλάδα» ή επειδή «…φταίνε για τον ξεπεσμό της κοινωνίας μας» ή γιατί «Πρέπει να τους κάψει ο Μεγαλοδύναμος…» ή γιατί θα τους πουστρέψουν τους κανακάρηδες και άλλα τέτοια ευφάνταστα.
Αντίθετα, μας ενδιαφέρει πολύ να απευθυνθούμε σε σκεπτόμενα, ανοιχτόμυαλα άτομα και να πούμε ότι η έξοδος «από την ντουλάπα», ή το coming out όπως είναι γνωστότερο διεθνώς, δηλαδή η αποδοχή και γνωστοποίηση του σεξουαλικού του προσανατολισμού ή/και της ταυτότητας φύλου του από ένα LGBT* άτομο προς την οικογένειά του, τους φίλους του και το ευρύτερο κοινωνικό του περιβάλλον (σχολείο, χώρος εργασίας κτλ) είναι μιά πολύ σημαντική πράξη που αφορά οχι μόνο το ίδιο το άτομο, αλλά και όλους και όλες εμάς. Και αυτό γιατί, μέσω του coming out:
• Καταρρίπτονται τα ιστορικά πλέον στερεότυπα για τα LGBT άτομα που θέλει να προβάλλει η τηλεόραση και τα διάφορα ΜΜΕ.
• Καταπολεμούνται οι διακρίσεις, και καλλιεργείται ο σεβασμός στην διαφορετικότητα και η προπασπιση της ισότητας: μαθαίνουμε πως είμαστε όλοι και όλες διαφορετικοί/ες αλλά και όλοι και όλες ίσοι/ες.
• Καταλαβαίνουμε ότι το να είναι κάποιος/α γκέη, λεσβία, αμφί ή τρανς δεν είναι και τόσο μεγάλο ζήτημα όσο θέλαμε να πιστεύουμε ή όσο μας είχαν πει ότι είναι. Βλέπουμε πως υπάρχουν γκέη, λεσβίες, αμφί και τρανς που, αν και με κάποιες διαφορές, είναι άνθρωποι σαν κι εμάς. Και αν μη τι άλλο, αρκετές διαφορές έχουμε με όλους τους άλλους ανθρώπους.
• Τα ίδια τα LGBT* άτομα αφήνουν πίσω τους την δυσβάσταχτη μοναξιά που προϋποθέτει μία ζωή μέσα στην υποκρισία και το ψέμα προς την οικογένεια, την παρέα και την κοινωνία ολόκληρη (Εσείς αλήθεια πως θα νοιώθατε αν δεν μπορούσατε να μιλήσετε για τον άνθρωπό σας ούτε στην ίδια σας την μάνα ?)
• Με το να είναι κάποιος/α ανοιχτά γκέη, λεσβία, αμφί ή τρανς, βοηθάει και άλλα LGBT* άτομα να κάνουν coming out.
Σε τελική ανάλυση, το coming out και η αποδοχή και ο σεβασμός προς το άτομο που επιλέγει να το κάνει, είναι δείγμα ανθρωπιάς και πολιτισμού.

Η Παγκόσμια Ημέρα Coming Out είναι αφιερωμένη στην ελευθερία της ανοικτής έκφρασης του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου, θεσπίστηκε το 1988 από τον ψυχολόγο Robert Eichberg και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 11 Οκτωβρίου.
Την ημέρα αυτή, πολλά LGBT* άτομα επιχειρούν να μιλήσουν ανοιχτά για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους στα άτομα που αγαπούν ή απλά γνωρίζουν. Την ημέρα αυτή, αλλά και οποιαδήποτε άλλη ημέρα βέβαια, ίσως ένα άτομο που αγαπάς ή γνωρίζεις κι εσύ αποφασίσει να σου μιλήσει ανοιχτά για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου του. Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι μια τέτοια απόφαση, δείχνει πως το άτομο αυτό σε εκτιμά και σε εμπιστεύεται. Εσύ πως θα του το ανταποδώσεις ?
*LGBT: Lesbian, Gay, Bi, Trans.




Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Coming Out, οι LGBTQ οργανώσεις: «Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας (ΟΛΚΕ)», «Ομοφοβία στην Εκπαίδευση», «Θετική Φωνή» και «Colour Youth», σε συνεργασία με το «Διεθνές Φεστιβάλ LGBTQ ταινιών Θεσσαλονίκης», τη «Σύμπραξη για το Κοινωνικό Φύλο» και τον «Κόσμο Χωρίς Πολέμους και Βία» διοργανώνουν την προβολή του ντοκιμαντέρ “I am” της Ινδής παραγωγού Sonali Gullati.
Το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται την αγάπη των γονιών προς τα παιδιά τους, όταν αυτά τους αποκαλύπτουν το σεξ
ουαλικό τους προσανατολισμό και, παράλληλα, προσεγγίζει τις κοινωνικές δυνατότητες μιας κλειστής κοινωνίας όπως αυτή της Ινδίας.

Η προβολή γίνεται στο θέατρο Βικτώρια (Μαγνησίας 5 & Γ’ Σεπτεμβρίου 119) την Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012 και ώρα 8.00 το βράδυ με ελεύθερη είσοδο. Μετά την προβολή θ’ ακολουθήσει συζήτηση και ελαφρύ γεύμα με finger food (για την οικονομική ενίσχυση του LGBT Κοινωνικού Κέντρου «The Athens Rainbow House»).
Χορηγοί επικοινωνίας: «City Uncovered», «Antivirus», «10%» και «Λεσβιακή Ομάδα Θεσσαλονίκης».

Πούστη Riot: Ενάντια στις ομοφοβικές επιθέσεις

Mια πολύ καλή αρχή για την αντιμετώπιση της ομοφοβικής βίας του Κωστή Σπηλιώτη
Με αφορμή τα περιστατικά ομοφοβικής βίας που έγιναν γνωστά την τελευταία περίοδο, η ΛΟΑΤ κοινότητα στην Αθήνα πήρε την πρωτοβουλία να οργανώσει τρεις δράσεις διαμαρτυρίας και ευαισθητοποίησης την Παρασκευή 14 και το Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου. Όλες οι δράσεις είχαν την υποστήριξη από σχεδόν το σύνολο της αθηναϊκής ΛΟΑΤ κοινότητας: το Athens Pride, την Colour Youth, τη Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας, την Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας, τη Σύνθεση – 10%, το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών, μαζί με τα περιοδικά Ροζ Καφενείο και Antivirus, την Act Up Hellas, τον Κόσμο Χωρίς Πολέμους και Βία, και με τη συμμετοχή παράλληλα αρκετών αλληλέγγυων.
Η πρώτη κινητοποίηση έγινε την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου στις 18:00 το απόγευμα στην πλατεία Κλαυθμώνος, μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας που συνέχισε με πορεία στη Σταδίου, σταμάτησε μπροστά από τη Βουλή, προχώρησε στην Πανεπιστημίου και κατέληξε ξανά στην Κλαυθμώνος. Η συμμετοχή στην πορεία ήταν ικανοποιητική, καθώς έφτασε τα 600 άτομα, ενώ πολλά από τα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν ταυτόχρονα καίρια και χιουμοριστικά. Ξεχώρισαν για τη σπιρτάδα τους τα συνθήματα «Δώσε λεσβία ξύλο στον Ηλία» (αντιστροφή του πρόσφατου χρυσαυγίτικου συνθήματος) και «Το πάθος για το πρωκτικό είναι δυνατότερο από το φασισμό», αλλά και τα «Τρανς, λεσβίες, αδελφές, κόντρα στους φασίστες και τους ρατσιστές», «Ούτε στο κέντρο, ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά» και «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία, απόψε μπαίνει τέλος στην ομοφοβία» για το πιο γενικό πολιτικό τους περιεχόμενο.
Πολιτικά ευφάνταστα ήταν και τα σημειώματα που φορούσαν στις μπλούζες τους μέλη της Colour Youth, όπως «Κασιδιάρη είσαι κουκλίτσα» ή «Δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι άνεργος». Αξίζει να σημειωθεί και η ολιγάριθμη αλλά διακριτή παρουσία αντιρατσιστικών πρωτοβουλιών από το χώρο της αριστεράς, όπως η κίνηση «Απελάστε το ρατσισμό» και η «Κίνηση ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή».
Βίντεο της Natalia Bouagdellis από το freeze action
Το βράδυ της ίδιας ημέρας στις 21:00 έγινε η περφόρμανς με τίτλο Queer Catwalk στο χώρο ακριβώς μπροστά από την έξοδο Τεχνόπολη του μετρό Κεραμεικός. Το σενάριο ήταν απλό και εύληπτο: ένα ζευγάρι αγοριών φιλιέται στο δρόμο και δέχεται ομοφοβική επίθεση από δύο νεαρά άτομα, που τους ρίχνουν κάτω και αρχίζουν να τους δέρνουν. Την κατάσταση σώζει μια drag queen που εξουδετερώνει τους επιτιθέμενους και σηκώνει το ζευγάρι από κάτω. Η περφόρμανς συνέχιζε μια ιδιότυπη επίδειξη μόδας, όπου άτομα στην πλειοψηφία τους με ανάμικτη ως προς το φύλο εμφάνιση (για παράδειγμα γένια, τριχωτό στέρνο, βαμμένα κόκκινα χείλη, γόβες) περπατούσαν πάνω στο διάδρομο της περφόρμανς και πετούσαν στους πρώην επιτιθέμενους κάποιο μέρος της ενδυμασίας τους που ήταν συμβολικά συνδεδεμένο με την καταπίεση (μια ταινία που τους έφραζε το στόμα, μια χοντρή αλυσίδα ή θηλιά). Ενδιαφέρον είχαν και τα συνθήματα που ήταν γραμμένα στο σώμα των περφόρμερ, όπως «Πούστη riot», «Κατάγγειλέ το», «Gay is the new punk» και «Σπάσε την ντουλάπα».
Ο κόσμος που ήταν συγκεντρωμένος στην πλατεία έδειξε ενδιαφέρον για να συζητήσει και να ενημερωθεί, υπήρξε όμως και η δυσάρεστη αψιμαχία με μία παρέα δεκατετράχρονων, οι οποίοι αισθάνθηκαν προσβεβλημένοι από το θέαμα, πέταξαν λίγα νεράντζια προς το μέρος της περφόρμανς και στη συνέχεια προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένταση βρίζοντας, χωρίς όμως να καταφέρουν να αλλάξουν το γενικά θετικό κλίμα. Η τελευταία δράση διαμαρτυρίας έγινε την επόμενη ημέρα, το μεσημέρι του Σαββάτου 15 Σεπτεμβρίου στην πλατεία Συντάγματος, την Καπνικαρέα και την Πλατεία Μοναστηρακίου. Τέσσερα νεαρά άτομα μακιγιαρισμένα σαν να είχαν χτυπηθεί, στέκονταν ακίνητα σε στάσεις που θύμιζαν θύματα επίθεσης, ενώ ταυτόχρονα μοιραζόταν ενημερωτικό υλικό για τις ομοφοβικές επιθέσεις από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες.
Όλες οι δράσεις έγιναν σε ώρες και χώρους που υπήρχε πυκνή κίνηση ανθρώπων. Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να ενημερώσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε ένα μεγαλύτερο ακροατήριο, ενώ παράλληλα πήραμε το ρίσκο να αντιπαρατεθούμε με μέρη του ακροατηρίου που ήταν ομοφοβικά ή εχθρικά απέναντι στο μήνυμα της διαμαρτυρίας. Αν και υπήρξε από ορισμένους συμμετέχοντες/ουσες ο προβληματισμός ότι η συμμετοχή της ΛΟΑΤ κοινότητας στις δράσεις διαμαρτυρίας ήταν μικρότερη από το επιθυμητό, όπως και ότι πολιτικοί χώροι που δήλωσαν την αλληλεγγύη τους δεν είχαν ιδιαίτερη παρουσία στην πορεία, είναι σημαντικό πως αναλήφθηκαν με άμεσο τρόπο δράσεις για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, αλλά και ότι κινητοποίησαν έναν ικανό αριθμό ατόμων να διαμαρτυρηθεί.
Το συγκεκριμένο διήμερο ήταν σίγουρα μια καλή αρχή για να αναλάβει η ΛΟΑΤ κοινότητα δράση απέναντι σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως ομοφοβική βία. Ο δρόμος που θα οδηγήσει σε ουσιαστικές λύσεις θα είναι βέβαια μακρύς και συνδέεται ταυτόχρονα με τη δημιουργία δομών καταγραφής και υποστήριξης μέσα στη ΛΟΑΤ κοινότητα, τη συνέχιση των δράσεων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, το συντονισμό και συνεργασία με άλλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας που γίνονται θύματα ρατσιστικής βίας, αλλά και την πίεση προς την ελληνική Πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της όσον αφορά το ζήτημα αυτό και να υποστηρίξει το ΛΟΑΤ πληθυσμό απέναντι στις απειλές και επιθέσεις που δέχεται ολοένα και συχνότερα. Η ΛΟΑΤ κοινότητα ήδη οργανώνεται και σύντομα θα έχουμε νέες δράσεις και δομές. πηγή: 10percent.gr

ΣΗΜΕΡΑ: Διαμαρτυρία ενάντια στην ομοφοβική βία στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 18:00


Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ !

Διαμαρτυρία ενάντια στην ομοφοβική βία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου στις 18.00 στην πλατεία Κλαυθμώνος. Η LGBTQ (Lesbian, Gay, Bi, Trans, Queer) κοινότητα καταγγέλλει πως τις τελευταίες δύο εβδομάδες, σε τρία κεντρικά σημεία της Αθήνας, στο Σύνταγμα, το Ζάππειο και την Ομόνοια, άτομα της κοινότητας έχουν πέσει θύματα σωματικής και λεκτικής βίας.


«Όλα αυτά συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν με την καθημερινή πολιτική νομιμοποίηση της βίας και την απουσία της πολιτείας, παράγοντες που συντελούν τα μέγιστα στην καλλιέργεια της κοινωνικής ανοχής σε τέτοιου είδους φαινόμενα», τονίζουν.

«Σε αντιστάθμισμα όλων αυτών, αλλά και της περιρέουσας αδράνειας που χαρακτηρίζει πλέον την πόλη μας και τους κατοίκους της, οργανώσεις, συλλογικότητες και φορείς σχεδιάζουν μια σειρά δράσεων καταγγελίας των πρόσφατων περιστατικών βίας, με στόχο την ευαισθητοποιήση του κοινού, στο γενικότερο πλαίσιο κινητοποιήσεων για την καταπολέμηση της ομοφοβίας / τρανσφοβίας»
, σημειώνεται στην ανακοίνωση.

Στο πλαίσιο της διαμαρτυρίας,
το βράδυ της Παρασκευής θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στη πλατεία Κεραμεικού στις 21.00, ενώ το πρωί του Σαββάτου (15/9) στις 12.00 οι δράσεις θα συνεχιστούν με ένα freeze action σε κεντρικά σημεία της πόλης.

Η διαμαρτυρία είναι μια πρωτοβουλία
των OΛΚΕ, Colour Youth- Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας, Σύνθεση 10%, Ροζ Καφενείο, GayWorld.gr, ΣΥΔ- Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών.


Κάλεσμα στην εκδήλωση πραγματοποιεί και η Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό».

«Οι πρόσφατες βίαιες επιθέσεις νεοναζί εναντίον ομοφυλόφιλων, κάποιες από αυτές με τη βούλα της Χρυσής Αυγής, φανερώνουν πως οι φασίστες δεν αποτελούν μια "έκφραση αγανάκτησης της κοινωνίας" απέναντι σε μετανάστες χωρίς χαρτιά ή παράτυπους μικροπωλητές με στόχο την "αποκατάσταση της νομιμότητας" όπως ισχυρίζονται. Επιτίθενται σε  κάθε άνθρωπο που ξεφεύγει από τη "φυλετική ορθοδοξία" που πρεσβεύουν, κάθε διαφωνούντα με τα άρια πρότυπά τους, κάθε "κατηγορία" που η ύπαρξή της αποτελεί γι' αυτούς παρεκτροπή από τα δικά τους ρατσιστικά και σεξιστικά στερεότυπα».

«Σήμερα είναι οι μετανάστες και οι ομοφυλόφιλοι, αύριο οι "φίλοι των μεταναστών" και οι ρομα, μεθαύριο οι τοξικοεξαρτημένοι, οι άστεγοι, οι άποροι, οι αριστεροί και οι απεργοί, οι γυναίκες που αρνούνται το ρόλο της "καλής ελληνίδας μητέρας και νοικοκυράς", οι καλλιτέχνες που υπηρετούν "αλλότριες αξίες". Και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό... Συμπεριλαμβάνει τελικά όλη την κοινωνία που δεν ανέχεται την χούντα που επιχειρούν να επιβάλλουν, στρέφοντας την οργή μερίδας απελπισμένων ανθρώπων οπουδήποτε αλλού εκτός από τους πραγματικούς υπαίτιους της εξαθλίωσής μας: Τη μνημονιακή κυβέρνηση, τους τοκογλύφους και την τρόϊκα που απειλούν να συνθλίψουν τις ζωές όλων μας»
,
τονίζει η Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό.

οι σχετικές ανακοινώσεις ΑΝΤΑΡΣΥΑ http://www.antarsya.gr/
Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ http://www.left.gr/article.php?id=7269

Διαμαρτυρία ενάντια στην ομοφοβία......

Δελτίο Τύπου για τη διαμαρτυρία ενάντια στην ομοφοβία


Σύνταγμα, Ομόνοια, Ζάππειο : τρία κεντρικά σημεία της Αθήνας, τρία περιστατικά ομοφοβικής βίας σε διάστημα μόλις δυο εβδομάδων , με συμπολίτες / συμπολίτισσες μας- άτομα της LGBTQ (Lesbian, Gay, Bi, Trans, Queer) κοινότητας να γίνονται θύματα σωματικής και λεκτικής κακοποίησης.
Όλα αυτά συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν με την καθημερινή πολιτική νομιμοποίηση της βίας και την απουσία της πολιτείας, παράγοντες που συντελούν τα μέγιστα στην καλλιέργεια της κοινωνικής ανοχής σε τέτοιου είδους φαινόμενα.
Σε αντιστάθμισμα όλων αυτών, αλλά και της περιρέουσας αδράνειας που χαρακτηρίζει πλέον την πόλη μας και τους κατοίκους της, οργανώσεις, συλλογικότητες και φορείς σχεδιάζουν μια σειρά δράσεων καταγγελίας των πρόσφατων περιστατικών βίας, με στόχο την ευαισθητοποιήση του κοινού, στο γενικότερο πλαίσιο κινητοποιήσεων για την καταπολέμηση της ομοφοβίας / τρανσφοβίας.
Πιο συγκεκριμένα, καλούμε φορείς, οργανώσεις και συλλογικότητες σε μια από κοινού διαμαρτυρία ενάντια στην ομοφοβική – τρανσφοβική βία, στις 14 Σεπτεμβρίου και ώρα 18.00 στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Οι δράσεις θα συνεχιστούν το βράδυ της ίδιας ημέρας με performances στη πλατεία Κεραμεικού στις 21.00 καθώς και το πρωί του Σαββάτου 15/9 στις 12.00 με ένα freeze action σε κεντρικά σημεία της πόλης.
Σε κατεύθυνση αντίθετη του αναχρονιστικού αέρα που φαίνεται να πνέει στις κοινωνίες μας, δε μένουμε αμέτοχοι / αμέτοχες σε όσα συμβαίνουν δίπλα μας και βάζουμε το χρώμα μας στην κοινωνία που οραματιζόμαστε.
Υπογράφουν οι :
OΛΚΕ
Colour Youth- Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας
Σύνθεση 10%
Ροζ Καφενείο
GayWorld.gr
ΣΥΔ- Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών

HIDDING OUT. ΕΝΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΦΟΒΙΑ ΣΕ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΖΟΡΤΖ ΜΑΪΚΛ




Οι μικροαστοί γονείς του Ahmed μαθαίνουν ότι ο γιος τους είναι ομοφυλόφιλος και αποφασίζουν να το στείλουν στο Serenity Ridge, ένα ψυχιατρικό κέντρο "αποκατάστασης-μεταβολής" της συμπεριφοράς για να τον γιατρέψουν από το "κακό" που τον βρήκε. Οι ανέμελες διακοπές σε μια εξοχική φάρμα που του υποσχέθηκαν, αποδεικνύεται παραμύθι και έτσι ο κακοποιημένος έφηβος Αμερικανός, υπό την επήρεια φαρμάκων και σε κατάσταση σοκ, το σκάει από το εξευγενισμένο κολαστήριο και χωρίς κανέναν στο πλευρό του κατευθύνεται προς στο Σαν Φρανσίσκο. Εκεί ο νεαρός φυγάς βρίσκει ένα υπόγειο καταφύγιο στο οποίο έχουν καταλύσει και άλλα άστεγα παιδιά που μαρτυρούν την ίδια σοκαριστική οδύσσεια.
Η θλιβερή ιστορία του Ahmed, του ήρωα του μυθιστορήματος "Hidden" (Kensington, 2011) δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ή μάλλον δεν απέχει καθόλου αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για μυθοπλασία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Μέχρι να φτάσει στο σημείο να εκδώσει το εν λόγω μυθιστόρημα ο συγγραφέας και βραβευμένος δημοσιογράφος, Tomas Mournian, είχε προηγηθεί μια δεκαετία επισταμένης έρευνας. Όλα ξεκίνησαν το 1998 από ένα άρθρο του Mournian με τίτλο "Hiding Out" στην εφημερίδα San Francisco Bay Guardian. Το θέμα εφάμιλλο της ιστορίας του Ahmed σε μια πιο ευρεία κλίμακα: ένα δίκτυο υπόγειων ασφαλών καταφυγίων, διάσπαρτων στην Αμερική, περιθάλπει έφηβους ομοφυλόφιλους έπειτα από τη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση που υπόκεινται –με τη συγκατάθεση των γονέων τους- σε κλινικές "διορθωτικής θεραπείας".
Ποια είναι ακριβώς η λειτουργία αυτών των ψυχοθεραπαυτικών κέντρων; Στα χαρτιά, πρόκειται για μια αμφιλεγόμενη ψυχοθεραπευτική μέθοδο που χρησιμοποιείται ώστε οι γκέι να απαλλαχθούν από τις σεξουαλικές επιθυμίες τους. Έτσι, οι γονείς απευθύνονται στην Πρόνοια και με μεσάζοντα την εθνική μη κερδοσκοπική εταιρία υποστήριξης, "Teen Help", οι έφηβοι περνούν το κατώφλι τέτοιου είδους κλινικών.
Γνωστός για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και τον ακτιβισμό του ενάντια στην ομοφοβία ανέλαβε την παραγωγή του.
Ο μύθος της εν λόγω "διορθωτικής θεραπείας" βασίζεται στην θεωρία ότι η ομοφυλοφιλία δεν υπάρχει, αλλά αποτελεί προϊόν ψυχολογικής σύγχυσης. Και καθότι επίσημες αναφορές για τις πραγματικές πρακτικές αυτών των κλινικών δεν υπάρχουν, το μόνο που απομένει για να φτάσει κανείς στον πάτο της αλήθειας, είναι οι ανθρώπινες μαρτυρίες. Αυτό σκέφτηκε ο κυπριακής καταγωγής Βρετανός ποπ σταρ, George Michael όταν διάβασε το βραβευμένο άρθρο και έτσι ζήτησε από τον ίδιο τον Mournian να φέρει εις πέρας τη δημοσιογραφική έρευνα για το ντοκιμαντέρ που θα χρηματοδοτούσε. Γνωστός για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και τον ακτιβισμό του ενάντια στην ομοφοβία, ο πρώην τραγουδιστής του θρυλικού συγκροτήματος Wham!, ανέλαβε την παραγωγή του ολιγόλεπτου ντοκιμαντέρ "Hiding Out" του οποίου η πρώτη προβολή πραγματοποιήθηκε στη συναυλία "Equality Rocks" στην Ουάσινγκτον το 2000 και έπειτα κυκλοφόρησε στο youtube.
Πέντε λεπτά κινηματογραφικών μαρτυριών είναι αρκετά για να αντιληφθείς τι ακριβώς συμβαίνει ακόμα και αν δυσκολεύεσαι να το χωνέψεις. Νεαροί Αμερικανοί εξιστορούν με περίσσιο θάρρος και ψυχραιμία τις μαρτυρικές στιγμές που έζησαν μέσα σε αυτές τις κλινικές. Σοκαριστικές πρακτικές, ψυχοφάρμακα και γονεϊκή ανέχεια συνθέτουν το καλά κρυμμένο πρόσωπο της σύγχρονης ομοφοβικής Αμερικής μέσα σε αναμορφωτήρια μεσαιωνικής κοπής. Οι πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ τουλάχιστον κατάφεραν να αποδράσουν και να αφήσουν πίσω τους την κόλαση που έζησαν χάρη στο μυστικό δίκτυο υπόγειων καταφύγιων.
Υπάρχουν όμως και εκείνα τα παιδιά που έγιναν φυγάδες αλλά μόνο για λίγο καθώς γονείς και αστυνομία τους επανέφεραν στον "ίσιο" δρόμο…


(cosmo.gr)


ask2use.com: Επιτρέπεται η αντιγραφή όλου του κειμένου
ask2use.com: Μόνο για μη-κερδοσκοπική χρήση
ask2use.com: Υποχρεωτική η αναφορά πηγής
ask2use.com: Δεν είναι απαραίτητη η άδεια
hit counter
free web hit counter